روزانه های یک تریکو تیلو مانیا

میخواهم باز از خودم بنویسیم

روزانه های یک تریکو تیلو مانیا

میخواهم باز از خودم بنویسیم

زندگی در خرداد

دلم میخواد خرداد را ثانیه به ثانیه زندگی کنم

دلم میخواد این قطره های باقیمانده از بهار را نوش کنم و مست بشم

دلم میخواد کفش های راحتم را بپوشم و راه بیفتم با عینک آفتابیم توی کوچه پس کوچه ها...

از زیر درخت ها رد بشم...

سرک بکشم به درختهای توت...

دلم میخواد یه جاهایی کنار جوی های زلال آب بشینم و کفشهام را در بیارم و پام را بزارم تو آب و از سایه درختها لذت ببرم...

دلم میخواد در حالی که روزه ام و با خدا حرف میزنم و تسبیح قرمز رنگی که شکل دانه های انار هست و تازه از مشهد خریدم لابلای انگشتانم هست... زل بزنم به ابرها

دلم میخواد با همین حس آرزومندی که همیشه ته دلم یه بغض بزرگ ایجاد میکنه ، راه برم و راه برم

دلم میخواد آقای دکتر کنارم قدم بزنه ، آروم آروم حرف بزنیم.. ریز ریز بخندیم

من دوست دارم موقع حرف زدن به چشماش نگاه کنم... شنیدن تنها انگار حالم را جا نمیاره... دلم میخواد یه جایی دستش را بگیرم و رو یه نیمکت بشینم و زل بزنم تو چشماش و از روزمره ها بگم... بگم و بگم تا خالی بشم... بعد اون بخنده و بگه حالت خوب شد؟؟؟؟ و راستی راستی حالم خوب میشه ....

پ ن 1 : یک متنی از بایزید بسطامی برام فرستاده بود

زنگ زد ... گفت متن خیلی زیبایی بود ، خوندی؟

گفتم دوست دارم با صدای تو بشنوم... همونطوری که دوست دارم ، آرام و با طمانینه برام خوندش....

و بعدش واقعا حالم خوب شد....

تیلوتیلو شنبه 13 خرداد 1396 ساعت 10:27

نظرات 9 + ارسال نظر

یه شاعر یکشنبه 14 خرداد 1396 ساعت 06:55

سلام عزیزم
صبحت بخیر

چه متن زیبایی
چه متن قشنگی
چقدر خوبه
چقدر آرومه

چقدر خوبه عاشقی
چقدر خوبه جنون
چقدر خوبه زندگی

برات آرزوی سلامتی دارم
برات آرزوی آرامش دارم
برات آرزوی خنده های از ته دل دارم
همونها که سینه ات رو فشار میدن
و اشک رو توی چشمات جمع میکنن
اگر که هست، بیشتر و بیشترش رو دارم
در حد سر ریز، در حد افراط...

آرزو دارم به حرمت همین لحظاتی که دارم برات می نویسم
تا زنده ای عاشقی کنی، عشق ببخشی

من هم عادت دارم سرزده بیام
من هم عادت دارم سرزده بنویسم
من هم عادت دارم طوری بنویسم که انگار
فردایی نیست
قراره فردایی نباشه

دخترِ خوب و عزیزم
قدر لحظه هاتو بدون
مواظب خودت باش

آدمهایی مثل شما
با روح شما
با فکر شما
خیلی حیلی کم هستن بین ما
بین ما آدمها
بین ما آدم نماها...

برات کلاه از سر برمیدارم

ممنون
این تعریف و تمجیدها لبخندای گنده گنده روی لب های آدم میاره
متشکرم
منم به احترام شما از جا بلند شدم

دلژین یکشنبه 14 خرداد 1396 ساعت 09:07 http://delzhin.blog.ir

چقدر دوست دارم وصال تو و آقای دکتر رو تو همین وبلاگ جشن بگیریم...

چقدر تو خوبی دوست جونه من... مرسی

رسیدن یکشنبه 14 خرداد 1396 ساعت 19:14

به به چه خووووب.

ممنونم

صحرا دوشنبه 15 خرداد 1396 ساعت 10:11

زیارتها قبول گندم جان. کویر گردی هم که حسابی خوش گذشته. ایامت همیشه به شادکامی

فدای شما خانوم گل
کاش ایام همه مردم جهان شاد باشه

بهار شیراز سه‌شنبه 16 خرداد 1396 ساعت 09:37

سلاممم... اون متنه رو اینجا هم بزار .ما هم لذت ببریم و حالمون خوب بشه

سلام عزیزدلم
پیداش میکنم و براتون میزارمش
روی چشمم

سعید سه‌شنبه 16 خرداد 1396 ساعت 10:14 http://www.zowragh.blogfa.com

سلام دختر عمو
خوبی؟
چه شباهت زیادی بین رویاهای من و توست
منم کاملا این حرفا و این حساتو درک می کنم و همش برای منم یه رویاس به جز قدم زدن دکتر کنارم
می خوام بگم یه نفر هست که حس نوشته هاتو عمیقا درک می کنه

سلام به روی ماهت
جدی؟
حالا خوبه نمیخوای دکتر کنارت قدم بزنه

خیلی این حرفت به دلم چسبید
چقدر خوبه کسی باشه که آدم را بفهمه

امیر سه‌شنبه 16 خرداد 1396 ساعت 12:31 http://balot1395.blogfa.com

قطار زندگی از نیمه دوم ماه آخر بهار هم عبور کرد و با صدای سوت قطار از ایستگاه ، سوزن بان شیفت بهار کم کم در پی جمع کردن اسباب و اثاثیه خویش است ، اسباب و وسایلی که 75 روز پیش با شروع نوروز و سال نو پهن کرده بود را حالا با چشمی نگرانی و گلویی پر بغض و دلی بی تاب در حال جمع کردن آن هاست و می رود تا 270 روز دیگر و تحمل گرمای تابستان و غمگینی پاییز و سرمای زمستان را پشت سر بگذارد و تا دوباره بتواند خود را دوباره در مسیر قطار قرار دهد ولی از خدا می خواهیم تا همه عزیزانی که الان که در کنار ما هستند باز هم باشند و ما هم باشیم و با عزیزان باز هم قطار زندگی مان ادامه داشته باشد .

قطار زندگی همچنان به پیش می رود