پاییز آمده ست که مرا مبتلا کند

سلام

روزتون بخیر

چقدر این تغییر زاویه تابش خورشید

و این بازی نور و سایه ی جدیدی که توی هر فصل عوض میشه

منو به خودش جذب میکنه

اینکه آفتاب میاد تا وسط میز کارم

اینکه نسیم خنک میوزه

اینکه دیگه آفتاب داغ نیست

و این تغییر رنگ...

من مجذوب زیبایی های طبیعتم

و چشمام تغییرات را میبینه و لذت میبرم

امروز توی باشگاه فهمیدم چه تمایل شدیدی دارم به تنبلی

مثلا وقتی مربی جان داره حرکات دست و پای منظم میده - من دوست دارم یکیش را انجام بدم

یا دست یا پا

وقتی حرکات ترکیبی میشه دیگه حال ندارم ترکیب دوتاش را انجام بدم و دلم میخواد یه دونه ش را انجام بدم

و البته این اصرار به انجام حرکاتی که بدنم میل به تنبلی در انجامشون داره انگار برام یه چالش هست و بهم حس خوب میده

دوباره پست نوشتن من اونطوری شد که هر یه خط مینویسم

باید برم یه کاری انجام بدم

یه تلفن جواب بدم

به مراجعه کننده جواب پس بدم

بعد دوباره بیام

و باز... و باز ... و باز...

و الان دیگه اصلا نمیدونم چی داشتم مینوشتم

دیروز بعد ازظهر ساعت 2 بود خاله جان زنگ زد گفت دایی حالش بده

گفت همسایه ش زنگ زده گفته بدحال هست

گفتم من الان نمیتونم برم ولی یکی دو ساعت دیگه میرم یه سر میزنم

رفتم سر زدم و تقریبا بی هوش و نیمه هوشیار بود

پسردایی قبل از من رسیده بود

دستگاه اکسیژنش بهش وصل بود... ولی پالس اکسیمتر اکسیژن خونش را خیلی پایین نشون میداد

اونقدر پایین که دستگاه ارور میداد و عدد نداشت

به پسردایی گفتم احتمالا دستگاه کار نمیکنه

با اینکه ظواهر دستگاه نشون میداد داره کار میکنه

دیگه دستگاه را خاموش کردیم

ریست کردیم

آبش را عوض کردیم

و راه اندازه مجدد

به محض اینکه اندازه چند دقیقه کار کرد چشماش باز شد و پالس اکسیمتر عدد 38 را نشون داد...

یا خدا

خیلی پایین بود

از یخچال یه آبمیوه آوردم چون حدس میزدم ساعتهاست توی همین حال بوده و هیچی نخورده و احتمالا قند خونش هم خیلی خیلی پایینه

و این عدم هوشیاری به خاطر همینه

البته سوابق قبلی را میدونستم ... نه اینکه همه حدس و گمان باشه

بعد دقیقه به دقیقه اکسیژن خونش اومد بالا و وقتی رسید به 60 شروع کرد به خوردن آبمیوه

زیر لب گفت که بهم کیک هم بدید

یه کیک آوردم و آبمیوه و کیک را خورد و در عرض یک ربع اکسیژنش رسید به 80

پاشد نشست و تازه پرسید شماها کجا بودید !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

رفتم خونه و ناهار خوردم با مادرجان

بعدش دراز کشیدم وسط سالن

بیشتر از یکماه بود همچین کاری نکرده بودم

در تراس باز بود و یه نسیم خنکی میومد

از خستگی بیهوش شدم

دو ساعت بعد در حالی بیدار شدم که عین بید میلرزیدم

دست و پام یخ زده بود و بعدش عطسه هاشروع شد

یخ کرده بودم

پتو آوردم و پیچیدم دور خودم

مادرجان چای آوردن

تا آخر شب هزارتا عطسه کردم

دمنوش خوردم و آبلیمو عسل

و هی عطسه

شب پنجره را بستم ... دیگه خنکای شب را از خودم دریغ کردم

ولی صبح که بیدار شدم خوب شده بودم

حواستون به این هوای دلبر پاییزی باشه که زود آدم را گول میزنه ....