تو روان به خواب شهری، من از این خیال ترسان...

سلام

روزتون زیبا

روزهای پایانی این ته تغاری تابستان پر از حال خوب باشه براتون

امروز توی تقویم خاطرات من یه روز با یه عنوان خاص هست

یه عنوان در گذشته های دور که دوست ندارم هیچوقت ازش حرف بزنم

این عنوان منو غمگین میکنه

اما آقای دکتر همیشه به من یادآوری میکنن که زندگی مجموعه ای از انتخابهاست که ما باید هزینه هاشون را پرداخت کنیم

پس وقتی خودم انتخاب کردم و خودم اینطوری خواستم حداقل باید کمتر غصه بخورم ...

بگذریم...

دیروز را به اصرار داداش جان و مادرجان نیومدم سرکار

از صبح با داداش و همسرش و مادرجان خونه بودیم

کلی حرف زدیم

خندیدیم

بساط نقاشی با اون مداد رنگی ها هم روی میز باز بود و هربار چند دقیقه ای رنگ آمیزی میکردیم و چقدر این کار حال خوب برای هممون با خودش آورده

داداش جانم خیلی جدی باهام حرف زد که مجبورم خیلی جدی به مهاجرت فکر کنم

فکر کنم و آماده بشم

و من از شنیدن این حرفها فقط غمگین میشم

از اینکه مجبورم و نمیتونم دفاع کنم

از اینکه وقتی بهش فکر کنیم چاره ای باقی نمیماند...

از اینکه دیروز وقتی رفتم نانوایی همیشگی که نان سنگک بخرم بدون هیچ توضیح و دلیل خاصی قیمت نان سنگک به یکباره چهاربرابر شده بود

میدونم به این زودی ها آماده رفتن نیستم و نمیتونم برم

میدونم هرچند هیچ جواب منطقی و درستی ندارم ولی اینجا را دوست دارم

یه عالمه دلبستگی در این جغرافیا دارم که منو اینجا نگه داشته ... ولی افسوس...

افسوس از اینکه باید بهش فکر کرد

بعدازظهر مغزبادوم و خواهر هم اومدن اونجا و دور هم بودیم

یه نوبت آرایشگاه برای کوتاهی مو برای همسرداداش گرفتم و با هم رفتیم آرایشگاه 

بعدش هم یه کمی مواد غذایی میخواستیم که از فروشگاه خریدیم

اومدیم سمت خونه و شام خوردیم

بعد هم چهارتایی رفتیم سمت پاتوق عمو اینا...

هردوتا عمو اونجا بودند و تا ساعت یک شب نشستیم دور هم

عموجان این هفته میره کشور خودش چونکه مدرسه بچه هاش مدتی هست که شروع شده و کلی هم غیبت خوردند

امروز صبح هم زودتر از همیشه اومدم و شروع کردم به انجام سفارشات

یه عالمه کتاب مدرسه ای دارم که باید فنر بشن...

از بوی کتاب نو خوشم میاد

دیدن کتابهای مدرسه ای یه حس و حال خوب داره

باید به  همین پست کوتاه بسنده کنم و برم سرکار و زندگی...

براتون بهترین ها را آرزو میکنم

امیدوارم روزگارتون پر از آرامش و حال خوب باشه