گویا دعاهای منِ خسته، اثر کرده

سلام

روزتون زیبا

دست و جیغ و هورا

البته خبر را توی اینستاگرام لو دادم و دیگه ارزش خبری نداره

یه تصمیم یهویی گرفتم

خداوند همه چیز را جور کرد و خواست که بشه

یکشنبه صبح با مادرجان سوار اسنپ شدیم 

من ترمینال پیاده شدم

مادرجان هم رفتند خونه خواهر

سوار اتوبوس شدم

رسیدم... بال در آوردم

از سرشوق روی پاهام بند نبودم

بی انصافی هست اگه نگم آقای دکتر هم خیلی خیلی از دیدنم خوشحال شدند و اگر بیشتر از من ذوق نکردند یقینا اندازه من ذوق داشتند

البته اولش قصدم این بود که سوپرایزشون کنم و اصلا نگم که دارم میرم

ولی بعدش دیدم برای یه آدم خیلی شلوغ با مشغله های رنگ به رنگ کار خیلی قشنگی نیست و به جای خوشحال کردنشون باعث دردسرشون میشه

برای همین شب وقتی بلیط را اوکی کردم بلیط را براشون فرستادم

رسیدم...

یه راست رفتیم ناهار

همونجایی که به قول خودشون غذاش را خیلی دوست دارن

سرصبر نشستیم و ناهار خوردیم و بعد یه دوری توی خیابونها زدیم و حرف زدیم

ساعت 5 جلسه داشتند... رفتیم کلینیک

من توی اتاقشون ماندم

دخترا برام چای توی استکان کمرباریک لب طلایی آوردند... چرا عکس نگرفتم؟

تنقلات هم روی میز بود

بعدش هم هندوانه آوردند

وقتی رسیدم آقای دکتر یه نوشیدنی آلوئه ورای بزرگ برام خریده بودند که خنک بشم ... من مزه ش را دوست داشتم

ولی خودشون خوردند و گفتند دقیقا مزه اکسپکتورانت میده

خلاصه که یکی دو ساعتی توی اتاقشون منتظر بودم و هی توی زاویه های مختلف اتاق نشستم و نگاه کردم و هی نفس های عمیق کشیدم و هی روی کاغذ چیز میز نوشتم

بعد دخترا اومدن و زور زور منو بردن اتاق فیشیال...

و یک ساعتی هی ژل و کرم و اسکراپ زدند و پاک کردن و هی نورهای رنگاوارنگ... هی دستگاههای ویبره ...

یه آهنگ رمانتیک هم گذاشته بودند و اصرار داشتند که من از لحظات لذت ببرم

دیگه آخرای ماجرا بود که برای آقای دکتر مسیج زدم چرا نمیای منو نجات بدی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ایشون هم خیلی ریلکس نوشتند لذتش را ببر....

خلاصه بیشتر از یکساعت با ماساژها و این حرفا طول کشید... در نهایت از دستشون خلاص شدم

دکتر باید میرفتن اون یکی دفتر کارشون ...

اونجا هم زحمت کشیدند و پرسنلشون بهم نسکافه و کیک خونگی دادند

ساعت از 12 شب گذشته بود که کارشون تمام شد

رفتیم پیتزا خوردیم و اونقدر خندیدم که مطمئن شدیم که به جای دلستر بهمون آب شنگولی!!!!!!!!!! دادن

صبح دیگه از اونهم جذاب تر بود

آقای دکتر دوتا گزینه گذاشتند روی میز... یه جای شیک و پیک ... یه جای قدیمی

منم جای قدیمی را انتخاب کردم

یه املت چرب با پیاز فراوون.... و چای

خوش گذشت ...

برای همتون لحظات خوش و خوب را آرزو میکنم

میخواستم زود برگردم

بعد از صبحانه رفتیم یه کمی دور زدیم ...

بعد هم یه تاکسی گرفتیم که بهتره بهش بگیم جمبوجت....

یعنی با سرعت نور...

پ ن 1: با اینکه پر از حرفم

دلتنگی لحظه های برگشتن بهم اجازه نمیده فعلا بیشتر براتون حرف بزنم ...

وقتی رسیدم خونه - دلتنگتر بودم ... اما خوشحال

پ ن 2: بیست و چندتا کامنت از شما عزیزانم داشتم

طبق معمول با صبوری و عشق همشون را جواب دادم و تایید کردم

ولی الان که دوباره صفحه را باز کردم میبینم که بلاگ اسکای باز هم از این مسخره بازیهای مخصوص به خودش درآورده و همه کامنتها برگشتن به حالت تایید نشده بدون پاسخ....