آخرین روز خردادماه

سلام

صدای منو از آخرین روز بهاری سال 1402 میشنوید

و اینگونه است که روزهای بی تکرار دارن با سرعت میگذرن

قدر بدانیم ...

لحظه ها را

زندگی کنیم زندگی را ....

دیروز صبح زود بیدار شدم و نمونه را بردم برای آزمایشگاه

توی راه برگشت هم نان سنگک خریدم

با مادرجان صبحانه را کله سحر خوردیم

بعدش من یه کمی اتاقم را مرتب کردم

یه کمی کتاب خوندم

دوش گرفتم

و بعدش مغزبادوم و خاله جان را برداشتیم و رفتیم سرای ایرانی!!!!!

وسط هفته و قبل از ظهر ، حسابی خلوت بود

نسبت به چند ماه پیش خیلی تغییر کرده بود و خیلی بهتر شده بود

گسترش داده بودند و قسمتهای مبلمان و کالای خواب را به یه سالن بزرگتر منتقل کرده بودند

یه دوری زدیم و یه کمی بررسی کردیم

و در نهایت به عنوان جایزه یه خرد کن برداشتیم

نمیدونم در جریان جایزه های سرای ایرانی هستید یا نه

اینطوریه که، از یه مبلغی که بیشتر خرید کنید یه کد قرعه کشی بهتون تعلق میگیره

این کد را همون لحظه وارد یه سیستم فعال که همونجا هست میکنید و عین گردونه میچرخه و روی یه عددی می ایسته

زمانی که ما خرید کردیم جایزه ها بین 200 هزارتومان تا 2 میلیون تومان بود

که ما یک میلیون و نهصد برنده شدیم

ولی این مبلغ همون لحظه برای شما فعال نمیشه

و برای استفاده از اون مبلغ یک ماه بعد از اون تاریخ میتونید اقدام کنید و تا یکسال هم اعتبار داره

خلاصه که ما یک میلیون و نهصد اعتبار جایزه داشتیم

یه خرد کن انتخاب کردیم

60 هزارتومان وجه رایج ممکلت را هم پرداختیم و این شد جایزه سرای ایرانی!!!!

بعد هم رفتیم قسمت مبلمان و داشتیم گول یه نیم ست راحتی را میخوردیم که آقای دکتر در همون لحظه ی آخر زنگ زدند

من با اشتیاق براشون تعریف کردم که یه نیم ست خوشرنگ و خوشگل دیدم و در حال انتخاب پارچه و ... هستیم

که ایشون هم قشنگ آب پاکی را ریختند روی دست من و با دلایلی خودشون که کاملا منو قانع کرد فرمودند سریع محل را ترک کن....

و اینگونه بود که از یه خرید هیجانی رهانیده شدیم ....

ساعت نزدیک 3 بود که خاله و مغزبادوم را رسوندم خونه هاشون

خودم با مامان جی اومدیم خونه و ناهار خوردیم

و خرد کن را افتتاح کردیم

خرد کن یه قطعه روش داشت که پوست سیر را جدا میکرد

من و مادرجان سریع دست به کار شدیم و پوست سیرها را با دستگاه کَندیم و یه شیشه بزرگ ترشی سیر درست کردیم

در همین حین که رفته بودم از انباری شیشه برای ترشی بیارم؛ چشمم خورد به یه ریسه ی رنگی رنگی که چراغهای کوچولو کوچولو داره

سالها پیش این ریسه را از مکه خریده بودم و اصلا استفاده نکرده بودیم

ریسه آوردم و با چسب گرم طوری که خود ریسه مشخص نباشه نصبش کردم زیر لبه کابیتهای بالا

و اینگونه شد که بالای قسمتی که به قول معروف «کافی بار» آشپزخونمون  هست، کلی رنگی رنگی و خوشگل شد

دیگه تا آخر شب میناکاری کردم و اینگونه دیروزمون را به پایان رساندیم

امروز صبح هم بیدار شدم

دوش گرفتم

و پیش به سوی باشگاه

وقتی رسیدم دیدم نیم ساعت تا زمان باشگاه وقت دارم

و البته که هنوز در باشگاه را باز نکرده بودند و تعطیل بود

منم ماشین را پارک کردم و رفتم برای پیاده روی

بعدش هم برگشتم سمت باشگاه و سانس ورزشی

مادرجان یه کلاه نقاب دار خوشگل برام جایزه خریده بودند که باهاش کلی کیف کردم

آخر کلاس هم از خانم مربی پرسیدم این کلاس ورزشی اسمش چی بود؟ذهن یه عالمه آدم را مشغول کردم

فرمودند: «ایروفیت»

پس نتیجه میگیرم حدسیات همه غلط بود

خانم مربی جان را که اسمشون «مروارید» هست رسوندم به ایستگاه اتوبوس

و خودم اومدم سرکار....

باشد که رستگار شوم ...

پ ن 1: براتون تعریف کردم که عموی مادرجان از آمریکا اومده بودن؟

گفتم رفتیم دیدنشون؟

دیروز برای مادرجان یه کیف خارجکی خیلی مینیمال سوغاتی فرستاده بودند...

لازمه بگم کیف ماله من شد؟

یادم باشه عکسش را براتون بزارم

یه وجب کیف اونقدر جا داره که نگو

پ ن 2: وسط سانس ورزشی آقای دکتر هزاردفعه تماس گرفتند

خب گوشیم که توی کمد بود و صداش نمیومد

ولی روی ساعتم میدیدم که تماس میگیرن و هی رد تماس میکردم

بعد از باشگاه زنگ زدم بهشون

تا سلام کردم - گفتند: وای همین الان یادم اومد که این ساعت باشگاه هستی

یعنی سلامم در این حد خشمگین بود؟

پ ن 3: باورم نمیشه یکساعت ورزش کردن اینهمه حال دلمو عوض کرده

پ ن 4: باورم نمیشه هنوز هم غصه هایی هستند که میتونن منو به جنون برسونن

مگه یاد نگرفتم که شادی و غم این دنیا گذرا هست؟

پ ن 5: چقدر پر از حرفم ...

ولی انگار کلمات توی ذهنم جمله نمیشن