چون باد بهار عشق جنبان گردد هر شاخ که خشک نیست رقصان گردد

سلام

روز بهاریتون زیبا

لبخندتون پررنگ

توی ذهنم ترافیک هست

هزار تا کار باید انجام بدم ولی اونقدر همه چی غیرقابل پیش بینی هست که انگار دست و پام را با طناب بستن

شب تصمیم میگیرم که صبح اقدام کنم و صبح باز یه حسی بهم میگه دست نگه دار

همین باعث میشه نتونم برم جلو و من از در جا زدن خیلی بدم میاد

از اینکه یه عالمه پرونده توی ذهنم باز باشه و دست رو دست گذاشته باشم متنفرم

ولی انگار اینجای زندگی اینطوری اقتضا میکنه و منم صبوری میکنم

دیروز وقتی میرفتم سمت خونه اول رفتم سرمزار پدرجان

شمعدونی و گل های ناز، مینای آفریقایی که از پارسال مونده و پامچال

همه غرق در گل...

یک ساعتی نشستم

سوره ملک خوندم و ریز ریز حرف زدم

رسیدم خونه و رفتم سراغ گلهای توی پارکینگ

بهشون رسیدگی کردم و آب دادم و یه مقداری جابجایی انجام دادم

یکی دوتا قلمه حسن یوسف گرفتم و کنار فلاورباکسی که حسابی دلبری میکنه ، کاشتم

رفتم بالا و یه راست رفتم سراغ تراس

تراس هم پر از گل هست

گلهای اطلسی ... میمون .... شمعدانی .... سینره .... آلاله...کالانگوئه...  شب بوها

یک گلدان مرجان هم اون گوشه تراس هست که امسال پر از گل شده

هرروز برگهاو گلهای زرد و پژمرده را جدا میکنم و از دیدن جوانه ها و گلهای تازه لذت میبرم

با اینکه خسته بودم آب پاش را برداشتم و یه سری هم به گلهای سرسرا زدم

یه غبار پاشی سرسری

اما دیدن پاجوش های تازه آدم را به وجد میاره

گیاههایی که توی سرسرا نگه داری میکنم گل ندارن ولی تمام سال سبز هستند

پتوس ها.... کوروتون...کامپکت...برگ انجیری ها... فیلودندرون ... سانسوریا... آلوئه ورا.... هویا

البته اسم بعضی هاشون را هم بلد نیستم

بعد از رسیدگی به همه این گل و گیاهها، دیگه هلاک بودم

دراز کشیدم جلوی تلویزیون و به طور شانسی دیدم فیلم «برادران لیلا» شروع شد

در مورد همه زیاد شنیده بودم و هم زیاد خونده بودم

جز اون دسته فیلم هایی بود که قصد دیدنش را نداشتم

ولی بدون مقدمه شروع کردم به دیدنش...

من که علم کافی برای نقد و بررسی فیلم را ندارم ولی میدونم وقتی تمام شد کل اعصابم به فنا رفته بود

پ ن 1: ذهن آقای دکتر هم درگیر یه عالمه ماجراهای ناخواسته و خواسته شده

منم ذهنم درگیره

زنگ زدن به من و یه کمی حرف زدیم ... بعد انگار رفتم تو خلسه

سکوت کردم و داشتم توی ذهنم هنوز ماجرا را تجزیه تحلیل میکردم ولی چیزی به زبون نمی آوردم

بعد از چند دقیقه

یهو به خودمون اومدیم ... زدیم زیر خنده

دقیقا هر دومون توی فکر فرو رفته بودیم و داشتیم توی افکارمون حرف میزدیم و سکوت بین مون.... 

پ ن 2: ماه رمضون همه انرژیم را گرفته

بیشتر از همه عمرم تلویزیون تماشا میکنم

پ ن 3: خیلی لاک پشتی دارم کتاب میخونم

یه کتاب جذاب را اونقدر ریز ریز و آروم آروم دارم میخونم که عین چای داره از دهن میفته...

پ ن 4: للی هم از زندگیش شاکی شده ...

وضعیت اقتصادی نابسامان همه چی را بهم ریخته

پ ن 5: دلم نمیخواد با عموجانم حرف بزنم...

پ ن 6: یه سری از دید و بازدیدهای عید مانده برای بعد از عید

اونم عین چای ... سرد شده و از دهن افتاده

اما انگار چاره ای نیست

با اینهمه رخوت ... چطوری برم ؟