دی هم داره تمام میشه....

سلام

شبتون ستاره باران

به هزار دلیل باز توی سربالایی دنیا قرار گرفتم و باز دارم نفس نفس میزنم

چهارشنبه شب یه جرقه توی ذهنم ایجاد و شد و یهو یادم آمد که تاریخ اعتبار گواهینامه م تمام شده...

چک کردم و دیدم بله...

ساعتای حدود یک و نبم نصفه شب با یه صدای مهیب از خواب پریدم

ترقه که نمیتونه اون صدا را بده، یقینا بمب بود

اما صدای خیلی بلند آهنگ خبر از جشنی میداد که در نبمه های شب به کوچه کشیده شده بود

قلبم اونقدر تندتند میزد که حالت تهوع گرفته بودم

جالب این بود که این ترقه های مسخره تمام نمیشدن و اون صدای موزیک اونقدر زیاد بود که من حس میکردم دیوارها دارن میلرزن

وقتی با این وضع زمان از نیم ساعت بیشتر شد به ۱۱۰ زنگ زدم

واقعا توی فصل زمستان ساعت ۲ نیمه شب، به نظرم این کار اصلا درست نیست

اگه فقط آهنگ بود هیچ مشکلی نبود، ولی اون ترقه ها....

صبح به زور و خیلی خوابالود بیدار شدم

 اول وقت رفتم سراغ پلیس + ۱۰

یک ساعت بیشتر زمان نبرد 

بعدش رفتم نانوایی، نان خریدم

بعدش هم خرید

بعد هم خاله و آلاله را برداشتم و رفتم خونه خودمون

مغزبادوم و مامان و باباش هم اونجا بودند

زنگ زدم که قرار با سرویسکار در ورودی را فیکس کنم که گفت نمیاد

اما برقکار اومد

دوتاکار برقی داخل ساختمان داشتیم بعدش هم لامپهای نمای ساختمان

برقکار رفت و منم رفتم پیش مهمونا

دور هم بودیم و حرف میزدیم و قصد خرید اینترنتی داشتیم که تلفن زنگ خورد و یه خبر غم انگیز...

دختر خاله مادرم.... یک دختر جوان...۳۸ ساله... یک دختر ۹ ساله و یکی هم یکسال و سه ماهه.... بدون هیچ بیماری زمینه ای.... در خواب ایست قلبی...

هممون اشک ریختیم

لباس پوشیدیم

رفتیم خونه خاله ی مامان

این دختر هم سن و سال ماها بود

هم بازی بچگی بودیم

مظلوم ترین، آروم ترین، بی حاشیه ترین بچه 

باورش سخت بود.... جیغ و شیون ..... و من که دیگه توان دیدن این مراسم ها را ندارم

ولی مگه میشد نرفت؟؟؟

شنبه مراسم خاکسپاری بود

سردردهای این روزهام از گریه ست

دیگه توان گریه کردن هم ندارم

یکشنبه هم مراسم بود

شنیدنش،،، دیدنش...قصه های جانبی.... دوتا بچه بی مادر....

صفحه اینستا را باز کردم و اسکرین شات گرفتم

حالا هی گوشی را باز میکنم و به عکسش نگاه میکنم

دنیا همینقدر کوتاهه....

پ ن۱: از دفتر خانه زنگ زدن و گفتن، قانون های مربوط به ثبت اسناد عوض شده و سند من هنوز آماده نبوده و حالا شامل قانون تازه میشه...

باید برم و روند جدید را شروع کنم....

نمیدونم در توانم هست یا نه؟

پ ن۲: توی باغ رضوان بودم که طبقه دو زنگ زد و گفت از سقف دستشویشون داره آب میچکه

به طبقه ۳ زنگ زدم و فرمودن ما که اصلا آب نریختیم...

عصر که رسیدم رفتم ببینم چیکار باید بکنیم

طبقه ۳ اونقدر کف دستشویی را با اسید سابیده بود که سرامیک و کاشیها دیگه اصلا بندکشی نداشتند!!!!!!!

پ ن۳: لابلای خستگی و افسردگی و روزهای ناامیدی، با آلاله رفتیم کاغذ دیواری انتخاب کردیم برای یکی از دیوارهای هال خونه خاله جان

زندگی ادامه داره

تا لحظه ای که خداوند مهلت بده، زندگی را باید زندگی کرد

پ ن ۴:اونقدر هوا آلوده ست که به محض بیرون رفتن از خونه سرفه و سردرد شروع میشه

پ ن۵: شیمی درمانیهای مادر آقای دکتر ادامه داره

براشون دعا کنید

پ ن۶: برای سرویس دوره ای آسانسور اومده بودن

از پله ها رفتم پایین و برگشتم

وقتی داشتم نفس نفس میزدم یادم اومد مدتهاست نه پیاده روی میکنم نه صبح ها از پله میرم پایین که یه ورزشی کرده باشم...

پ ن۷: خواب عجیب غریبی دیدم

انشاله که خیر باشه

پ ن۸: باید تو فکر تعویض لاستیک ماشین باشم

۵ سال تمام شد...