روزهای مبهم

سلام

روزتون زیبا

مدتی گذشته از آخرین پستم

هممون یه طورایی دل آشوب هستیم

سعی کردم هر بار پست جدید را باز میکنم همه مشکلات را بزارم پشت سرم و از چیزهایی بنویسم که کمترین دل آشوب را در دیگران ایجاد میکنه

اگه از غمم نوشتم طوری نوشتم که دیگران به فکر این بیفتن که قدر عزیزانشون را بدونن

اگه چیزی اذیتم کرد و شما را توش شریک کردم سعی کردم به نحوی باشه که ازش برداشتی داشته باشید که به درد زندگی بخوره

ولی توی چند پست گذشته کامنتهایی دریافت کردم که باعث شد به فکر فرو برم

من اینجا سعی کردم خودم باشم

ولی بهرحال نوشته های هرکسی یه برش از زندگیش هست

یه قسمتهایی که دوست داره با دیگران به اشتراک بزاره

نه کل زندگی

نه تمام اتفاقات و زوایا...

و این به نظرم طبیعی هست

کامنتهای اخیر منو به فکر فرو برد

جز یکی دوتا کامنتی که حاوی حرفای زشتی بود که به نظرم هیچکس نباید اون حرفای زشت را بزنه ، هیچکس هم نباید اون حرفای زشت را بخونه ، بقیه کامنتها را حذف نکردم

چون انتخاب خودم بوده که کامنتها را باز گذاشتم

و تا وقتی باز هست هرکسی آزاد هست بیاد حرف دلش را بزنه

ولی از اهانت کردن و حرف رکیک زدن خوشم نمیاد

خلاصه که یه سری از کامنتها و حرفها منو به فکر فرو برد

ولی در نهایت بازم به همون نتیجه قبلی رسیدم

اینجا وبلاگ من هست

برشی از زندگیم که دوست دارم ازش بنویسم و به اشتراک بزارم

اینکه منم بیام بنویسم که چقدر این روزها از خبرهایی که میشنوم ناراحتم - چیزی را عوض نمیکنه

من علم و دانش اینکه بیام توصیه ای بکنم توی این مورد را ندارم

پس دهنم را میبندم

اینکه بیام بنویسم نگرانم برای خیلی چیزها هم چیزی را عوض نمیکنه

پس در نهایت اگه لازم میدونید بشنوید منم ناراحت و نگرانم ، بهتره بگم منم قسمتی از همین جغرافیا هستم

و دردهای این جامعه درد منم هست

پ ن 1: خنکای پاییزی این روزها از لذت بخش ترین قسمتهای زندگیم شده

پ ن 2: شب بوهایی که کاشتیم حسابی قد کشیدند

پ ن 3: همچنان درگیر رفت و آمدهای دارایی هستم

پ ن 4: بی خبری از داداش و زن داداش خیلی بد هست

پ ن 5: هیچ چیز شبیه قبل نمیشه