در جهانی خالی

سلام

روزتون زیبا

اصلا باورش برام سخته که این همه روز گذشته و ننوشتم

حقیقتش این هست که روزهای شلوغم هست

ولی یه کمی توی لاک خودم فرو رفته بودم

اما یهو به خودم اومدم دیدم شده آخر هفته

یه عالمه روز گذشته و من با اینکه هزار بار اومدم اینجا سرزدم و بقیه را خوندم ولی چیزی ننوشتم

صبح که پیام نل عزیزم به دستم رسید فهمیدم خیلی دیر کردم

باید بیام بنویسم

باید بنویسم

ولی من روزانه نویسی میکنم

از حال و احوال خودم

از زندگی

از رنگی رنگی بودن

همه این سالها از همینا نوشتم

توی روزهای غم و تاریکی ، سعی کردم کمترین پست ها را داشته باشم

من از دردها نمینویسم

از جامعه ای که منم دردش را به دوش میکشم چیزی نمیگم

من را شماتت نکنید اگه از این روزها و حرفها و حدیث ها چیزی نگفتم و نمیگم

چون من تیلوتیلوی رنگی رنگی بلاگستانم

میام بهتون یادآوری میکنم که به خودم هم یادآوری بشه که مهربون باشم

یادم بمونه شکلات بخرم و شکلات خوری روی میز دفتر را پر از شکلات کنم و بزارم یه جایی جلوی دست آدمهایی که میان و میرن

یادم بمونه که لبخند بزنم حتی اگه دلم به شدت درد میکنه و از خستگی نای ایستادن ندارم

به خودم یادآوری کنم که به آقای پیک کلوچه تعارف کنم

به آقای رفتگر محلمون یه لیوان چای و یه بیسکویت بدم

من اینجام که به هممون یادآوری کنم زیادتر آب بنوشیم

بطری های رنگی رنگی داشته باشیم

از لذت های کوچولو ساده نگذریم

وقتی صورتمون را با آب خنک میشوریم و کیف میکنیم ، زیبایی ها و داشته هامون را یادمون نره

شکر گزار باشیم

دنبال مهربونی و خوبی و روشنایی باشیم

رسالت من و وبلاگم این هست

من مینویسم که یادمون نره ما زن هستیم و زن بودن قشنگه

یادمون بمونه دامنهای نخی هزار رنگ مقدس هستند

یادمون نره باید گاهی موهامون را گوجه ای ببندیم بالای سرمون و با اون پیرهن نخی لابلای گلدونها راه بریم و توی خونه بچرخیم و عشق را به تک تک وسایل دور و برمون منتقل کنیم

گاهی مربا بپزیم

گاهی اصلا خراب کاری کنیم و از خودمون دلخور بشیم

یادتون نره

دنیای خالی میشه اگه ما خودمون را یادمون بره ، خوبی ها یادمون بره ....

نزاریم دنیا خالی بشه

عشق بدیم و عشق بگیریم

به هرکسی که میتونیم مهربونی کنیم

حتی به پرنده ها ... به گربه ها... به کلاغهایی که خیلی خیلی باهوشن

نزاریم جهان خالی بشه...