روزانه نویسی

سلام

روزتون خوش و خرم

انگار روزانه نویسی یه حس خوب به آدم میده

هنوز برنگشتم به اون روزهای مرتب و منظمی که هر روز پست میزاشتم و کلی با دوستای وبلاگیم در ارتباط بودم

ولی دارم سعی خودم را میکنم که دیگه دور نشم از روزانه نویسی

پنجشنبه صبح زود دوش گرفتم و رفتم سمت دارایی

ساعت 7 و نیم ماشینم را توی چهارباغ پایین پارک کرده بودم و زیر سایه درختا رفتم به سمت دارایی

همه ی کارکنان رفته بودند دعای اول صبح و نمیدونم هرچی...

منتظر نشستم پشت در اتاق

نزدیک ساعت 8 تشریف آوردند و فرمودند همه کارمندای این اتاق امروز مرخصی هستند

اخه مگه میشه ؟؟؟؟

بله میشه

سعی کردم حرص الکی نخورم

رفتم یه بخش دیگه که یه کار دیگه را پیگیری کنم

و مسئول اون بخش خیلی ریلکس فرمودند امروز وقت برای این کار ندارم یه روز دیگه بیا....

دیدم موندن و حرص خوردن بی فایده است ، تصمیم گرفتم یه کار دیگه را پیش ببرم

همین موقع آقای مزاحم زنگ زد

این آقای مزاحم یکی از دوستای خیلی قدیمی هست

دوست قدیمی که با پدر جان هم صمیمی بودند

درخواست غیرمعقولی هم از من ندارند

تلفن را جواب دادم ، پرسیدند میای صفه (کوه صفه اصفهان یه جای تفریحی زیبا و دوست داشتنی هست)  صبحانه بخوریم

گفتم : نه

فلان جا کار دارم و چرا دروغ بگم اصلا صفه را جای مناسبی برای اومدن با شما نمیدونم

ایشون هم گفتند پس اجازه بده من بیام سمت چهارباغ و همونجا با هم یه صبحانه بخوریم

رفتیم وسط چهارباغ یه جایی زیر درختها نشستیم و یه کافه که به نظرم زشت ترین صبحانه جهان را ارائه داد را انتخاب کردیم

از من پرسیدند چی میخوری گفتم من فقط چای

یه صبحانه بی سلیقه روی میز چیده شد

و حرف رفت سمت پدرجانم

یک ساعتی حرف زدیم ، از روزهای سخت نبودن پدر و روزهای سخت تر بعدش

و بعد هرکسی رفت دنبال کار و زندگی خودش

بدون هیچ حرف اضافه ای

البته من بعدا در مورد این دیدار ساده به آقای دکتر گفتم و ایشون هم از راه دور منو آتیش زدند و حسابی از خجالتم در اومدند و بلایی سرم آوردند که مرغای آسمون به حالم گریه کنند (همین قدر متمدنانه)

وسط راه بودم که پستچی زنگ زد که بسته داری و کجایی

گفتم 5 دقیقه دیگه خودم را میرسونم بهتون

بسته همون لباسی بود که برای مادرجان سفارش داده بودم

بسته را تحویل گرفتم و رفتم سمت اداره بیمه تکمیلی

یک ساعتی اونجا کارم طول کشید و در نهایت هم هیچ جواب درستی دریافت نکردم

اومدم سمت خونه و توی مسیر مغزبادوم و خواهر را هم با خودم بردم خونه

بعدازظهر دسته جمعی رفتیم سرمزار پدرجان

جمعه صبح هم من طبق قرار تنهایی رفتم سرپدرجان

سه ساعتی اونجا بودم

بعدش نان خریدم و برگشتم سمت خونه

تعمیرکار داشتیم برای پمپ آب ....

بعد از رفتن آقای تعمیرکار با مغزبادوم پارکینگ را تمیزکردیم

یه دستی هم به لابی کشیدیم و درهای پارکینگ و در ورودی را شستیم و آب بازی کردیم

عصر هم رفتیم باغچه و تا هوا تاریک شد باغچه بودیم

ماشین را با مغزبادوم شستیم

انگور چیدیم

سبزی چیدیم

و هلاک و خسته برگشتیم خونه

پ ن 1: مغزبادوم دو سه سالی بود موهاش را کوتاه نمیکرد

دیشب با هم حرف زدیم و در یک حرکت انتحاری امروز صبح با مادرجان جلوی در آرایشگاه پیاده شون کردم و اومدم

الان هم با واتساپ عکس موهای کوتاهش را با یه لبخند رضایت برام فرستاده

پ ن 2: سراغ رافایل نازنین را ازم گرفته بودین

پیغامتون را منتقل کردم و ایشون هم گفتند که به دوستاشون بگم که فعلا فقط توی اینستاگرام فعالیت میکنند

@raphaelandlife

پ ن 3: کاش پدرم بودم و عید غدیر بازم همون شور و شوق و هیجان برپا بود