الغوث الغوث

سلام

بهارتون دلپذیر

طاعاتتون قبول

هوای لطیف و دلپذیر صبح های بهاری را با کلمات محدودم نمیتونم توصیف کنم

مثل حال خوب بعد از دعا

من از نیایش و دعا حس خوب میگیرم

از نیمه شبها و زمزمه کردن یکی یکی اسماء پروردگار

دوست دارم دعا کردن را

خوشم میاد از اینکه یکی یکی آدمها را به یاد بیارم و براشون دعا کنم

شبها در تراس را باز میزاریم

نسیم خنک بهاری میپیچه توی سالن

لیوان چای با عطر گل محمدی را میزارم روی میز کنار دستم

گلهای محمدی را از باغچه آوردیم

عطرشون را دوست دارم

خرما را هم با ارده میزارم توی اون ظرف کوچولوی میناکاری شده

مادرجان مفاتیح بزرگ و سنگینی که مال مادرشون بوده میارن و میشینن وسط سالن

من هرسال از روی مفاتیح خیلی کوچولوی خودم دعا میخوندم

ولی امسال از روی مفاتیح بزرگتری که پدرجان با دستای خودشون صحافی کردند دعا میخونم

قرآن به سر میگیرم و بعد از ذکرها و دعا توی دلم با خدا راز و نیاز میکنم

کاش زیر سایه همین قرآن یاد بگیرم آدم بهتری باشم

یاد بگیرم آزارم به بقیه نرسه

یاد بگیرم رفتارهام را بهتر کنم

وقتی خواب میاد سراغم وضو میگیرم و می ایستم به نماز

ذکرها را با انگشتام میشمارم

نمیدونم تسبیحم کجاست

برای افطار رفتیم خونه خاله جان ، تسبیح چوبی پدربزرگ روی میزشون بود

تسبیح چوبی با دونه های خیلی بزرگ

یه تسبیح سَبُک

هزار بار پاره شده و دیگه نه به اصطلاح اون شیخک سرش را داره و نه اون عدسکها سرجای خودشون هستند

با یه نخ سفید رنگ و چند تا گره بزرگ

اما به محض اینکه چشمم بهش افتاد برش داشتم و شروع کردم به ذکر گفتن

خدا میدونه با این تسبیح چقدر ذکر گفته شده

اون وقتا که پدربزرگ و مادر بزرگ زنده بودند خیلی وقتا این تسبیح را توی دستاشون دیده بودم

بعدترها هم که پدربزرگ و مادربزرگ مریض بودند و مادرجان و خاله ها میرفتند خونشون برای نگه داری ازشون ، خیلی وقتا این تسبیح را توی دستای خاله ها و مامان دیده بودم

برای همین بهم حس خوب میداد

تا دم افطار لابلای انگشتام بود

بعد هم با شیرکاکائویی که خاله جان درست کرد افطار کردم با خرما و گردو

گاهی لابلای لحظه های تلخ زندگی ، اندازه ی یه نفس گرفتن برای خودم و اطرافیانم جا باز میکنم

یه سرزدن یهویی

یه بیرون رفتن کوتاه

یه بستنی نصفه شبی

یه چند دقیقه ای لب رودخونه نشستن

و ....

پدرجانم برای یاد دادن اینکه زندگی را درست زندگی کنم کلی برام وقت گذاشته

حیفه که غصه ها، اینجای زندگی منو متوقف کنند

حالا که پروردگارم بهم فرصت داده ، باید زندگی را زندگی کنم

باید جای پدرجانم هم زندگی کنم

پ ن 1: آقای دکتر دیشب نصفه شب برام قصه ی یکی اصحاب را تعریف میکرد

نمیدونم کجا قصه دلم شکست...

اما خوب میدونم که قصه ها باید گوینده های تاثیر گذار داشته باشند....

پ ن 2: صبح با آقای دکتر حرف میزدم

با اینکه پشت ماشین بودن و در حال رانندگی ، انگار هنوز خواب بودند

جواب های بی ربط و حرفای تکراری

یهو زدم زیر خنده

خودشون اعتراف کردند انگار بعد از خنده من تازه از خواب بیدار شدند

پ ن 3: دوست جانم یه کتاب خوب بهم معرفی کرده

اسمش یادم رفته

پ ن 4: نمیخواین یه سر بیاین اصفهان؟؟؟

پ ن 5: خواهرجانم داره توی برزخ زندگی میکنه

خدا خودش یه راه حلی بزاره جلوی پاش...