بی التفات دوست تقلا چه فایده ؟؟؟

سلام

روز و روزگارتون بهاری

بهار تازه تون مبارک

امیدوارم همه روزهای زندگیتون مبارک و شاد باشه 

زیبایی های بهار را باید دید ، روییدن و جوانه زدن و نو شدن

حس زندگی...

صدای پرنده ها و عطر هوای بهاری

امروز بعد از مدتها اومدم دفتر

بعد از مدتها هم وبلاگم را باز کردم

چقدر روزانه نویسی بهم حس خوب میداد همیشه و حالا مدتهاست که دیگه منظم نمینویسم

همیشه رسیدن عید و نوروز برام یه عالمه شور و هیجان داشت

 همیشه برای رسیدن این اتفاق باشکوه کلی برنامه و طرح و ایده و حس و حال داشتم ولی امسال اصلا از این خبرها نبود

امسال هیچی برام رنگ و بوی سابق را نداره

دیگه اونطوری به زندگی حریص و عاشق نیستم

تلاش میکنم

که تلاش کردن جزئی از شخصیت درونیم هست

ولی این روزها انگار یه رخوت ناگزیر توی تک تک سلولهای تنم جا خوش کرده

یه اندوه بی پایان تمام وجودم را فرا گرفته

زندگی هم قصد نداره دست از بدقلقی هاش خودش برداره

نبودنهای پدرجانم هر روز به شکلی خودش را به رخ میکشه

و از قبل از وارد شدن به سال نو ، مشکلات خواهرجان و همسرش بالا گرفت

مساله جداییشون جدی شده و حالا در حال انجام مشاوره ها هستند

خدا میدونه چی به سر زندگی و سرنوشت دوتا طفل معصوم میاد

اصلا دلم نمیخواد حتی در مورد این موضوع حرف بزنم

انگار این درد تازه شده یه زخم کاری روی زخمهای قبلی و داره منو از پا در میاره

و من ، یه تیلوتیلویی که تمام انرژی و توانش توی شش ماه آخر سال قبل تحلیل رفته ، دیگه جونی برای جنگهای تازه ندارم

حالا بیشتر تن میدم به سرنوشت

کمتر حریصم برای زندگی

زندگی ای که اینهمه دوستش داشتم

از تمام آدمهایی که دوستشون داشتم فاصله گرفتم که تلخی وجودم کسی را تلخ نکنه

از حرف زدن با آدمهایی که همیشه حرف میزدم فراری هستم

انگار دارم توی یه مرداب فرو میرم و دلم نمیخواد حتی کسی دستم را بگیره

این روزها در یک صلح بی چون و چرا با خودمم و البته پر از خشم های فرو خورده

و غصه هایی که بی رنگ نشدند

و کابوسهایی که کش میان

دارم تلاش خودم را میکنم

تلاش میکنم

چشمام زیبایی ها را ببینه

کمتر درد بکشم

کمتر غصه بخورم

با این درد و دلتنگی کنار بیام

به زندگی عادی برگردم

و هوای همه چیز را داشته باشم

اما در گوشی بهتون بگم که کمرم خم شده و شونه هام تحمل بارهای تازه را ندارن

آقای دکتر تمام تلاش خودش را میکنه برای بهتر شدن حالم

اما حالا به جایی رسیدم که حتی دوست ندارم در مورد خیلی از مسائل با آقای دکتر هم حرف بزنم

اصلا انگار دوست ندارم حرف بزنم

احساس میکنم با حرف زدن با بقیه زهر میریزم توی وجود کسایی که دوستشون دارم و من اینو اصلا نمیخوام

برای همین لب فرو میبندم و هیچی نمیگم

سراغ هیچکس نمیرم

دوست دارم توی تنهایی های خودم باشم

خیلی از دوستام بهم زنگ زدند و من فقط زل زدم به صفحه گوشی

یه دنیا پیام تبریک داشتم که اصلا جواب ندادم

توی همین وبلاگ بالای 500 تا پیام تایید نشده دارم

چی باید بگم ؟

همه ازم میپرسن حالت خوبه؟ و من نمیفهمم این روزها جواب این سوال چیه...

بگم خوبم اما تو باور نکن؟؟؟؟

بگم خوب نیستم ؟؟؟؟

من آدم تعریف کردن دردها و ناملایمات نیستم

من باید پر از کلمات شاد و پر انرژی باشم تا دلم بخواد با بقیه حرف بزنم

باید پر از شور و هیجان باشم که نیستم

قد آرزوهام کوتاه شده

خودم هم انگار دیگه قد نمیکشم

قبلا یادمه که وقتی بهار میشد پاهام روی زمین بود و سرم میرسید به ابرها، اما حالا ...

کوتاه شدم

خرد شدم

یه طورایی توی خودم فرو رفتم

عین یه لاک پشت پیر و خسته لم دادم توی لاک خودم و منتظرم ....

ماه رمضون از راه رسید

از دیروز روزه داری را شروع کردم

رفتم نشستم کنار خانه ی پدر و ختم قرآن را شروع کردم

نیت کردم و خوندم و خوندم و خوندم

این روزها حتی با پدرجانم هم حرف نمیزنم

میرم اونجا

زیاد هم میرم

اما میشینم قرآن میخونم و بعد زل میزنم به عکس روی سنگ

دوست ندارم برای پدرجانم بگم که چقدر دارم رنج میبرم از نبودنش

دوست ندارم خبر دار بشه که چقدر زندگی با نبودنش برام سخت شده

دوست ندارم براش تعریف کنم چطور جمع کوچیک قشنگمون ویران شده

دوست ندارم بهش بگم که توی خونمون دیگه هیچ خبری از اونهمه شادابی و نشاط نیست

نمیخوام پدرم بدونه که امسال هیچکس نبود که برام ماهی بخره

هیچکس نبود که سر سال تحویل بهم عیدی بده

هممون از پا افتادیم

هممون با این درد مشترک درد میکشیم و رنجهای تازه هر روز زیاد و زیادتر میشن

تولد مغزبادوم از راه رسید و من حتی تولدش نرفتم

فردای روز تولدش کادوهاش را براش بردم

باورتون میشه حتی حوصله نداشتم کادوهای تولدش را براش کادو پیچ کنم؟؟؟؟

برای فندوق و پسته هم ماژیک و مداد رنگی خریده بودم که توی تولد مغزبادوم بهشون بدم و ذوق کنند

اما...

دستام را گذاشتم توی دستای خدا و ازش خواستم کمکم کنه تا دوباره جون بگیرم

امروز صبح زودتر بیدار شدم و رفتم دنبال چند تا کار اداری

بیمه تکمیلیم هنوز وصل نشده و ایراد داره

کارهای انحصار وراثت عین کابوس کش دار شده و نمیدونم باید چیکارش کنم

اما دارم تلاش میکنم

همین که تلاش میکنم یعنی امیدی هست

هنوز امید هست...

هنوز زنده ام

پس هنوز فرصت هست...