شنبه ای آخرای بهمن ماه

سلام

باروش سخته روز و ماه و تاریخها از دستم رفته

اصلا انگار در یک حجم بزرگ آب شناورم و نمیتونم ثبات داشته باشم

انگار موجهای عظیم منو با خودشون اینطرف و اونطرف میبرن و من هیچ کاری از دستم بر نمیاد

دارم دست و پا میزنم ولی گاهی هم تسلیم موج ها میشم ...

چون دستام توی دستای خداست میدونم یه جایی به ساحل میرسم

باید براتون از قرارهای جمعه بگم

پدرجانم جمعه ساعت ده و 55 چشمای نازنینش را بست

و من از همون هفته اول هر جمعه همین ساعت رفتم سراغش

انگار اینطوری دستاشو میگیرم که یادش بمونه به یادشم ... میدونم اینا تسکین قلب خودمه

ولی بالاخره اینطوری آروم تر میشم

آب میبرم و گلهایی را که دور و برش کاشتم آب میدم

دست میکشم روی سنگ سرد ...

و بعد صندلی تاشوی کوچولو را میزارم یه جایی نزدیک اون درختچه پایین مزار

دیروز اتفاقا هوا عالی بود و با مادرجان و مغزبادوم رفته بودیم

بعدش هم یه سری زدیم به باغچه

اونجا که میرسم دیگه اشکام دست خودم نیست

اولش تصمیم داشتم دیگه نرم اونجا

ولی بعدترش دیدم پدرجانم اینهمه برای این درختها و گلها و گیاهها زحمت کشیدن

روا نبود که بخوام بشینم و نگاه کنم تا اینهمه سرسبزی و شادابی از دست بره

برای همین در حد توانم شروع کردم

یک آقایی بود که قبلا هم میومد و یه کارایی را کمک پدرجانم انجام میداد بهش زنگ زدیم و حالا میاد یه کارایی که در توان ما نیست را انجام میده

خودمون هم بیکار نموندیم

آروم آروم برگهای زرد را جمع کردیم

چاله کندیم و برگها را برای اینکه تبدیل به کود بشن دپو کردیم - کاری که قبلا دیده بودم پدرجانم انجام میدن

یه قسمتی از باغچه را آماده کاشت سبزی های جدید کردیم

حالا هم هربار میریم یه کمی رسیدگی میکنیم

در حد توان و دانش مون

بهرحال پدرم مهندسی فضای سبز خونده بودن و دانش نگهداری از این باغچه را داشتن

مامان جانم کنار پدرجان خیلی چیزها را تجربه کردند و حالا خیلی از کارها را بلد هستند

منم کنارشون دارم تلاشم را میکنم

این روزها هنوز خیلی انرژی کم دارم

ولی دارم تلاش میکنم

یادم نمیاد اینجا تعریف کرده بودم یا نه

ولی توی بلک فرایدی

اونوقتی که پدرجانم کنارم بود و به توصیه و اصرار خود پدرجان

از داداش جان خواستم که از آمازون برام از این ساعتهای هوشمند (مچ بند هوآوی) بخره

دوتا

یکی برای خودم - یکی برای آقای دکتر

توی همون شرایط همون نصفه شبی که داداش جان رسید ساعتا را بهم داد و گفت چک کن سالم باشه

همون موقع ماله خودم را باز کردم و دستم کردم

داداش هم همون موقع برنامه ش را نصب کرد روی گوشیم

اونکه برای آقای دکتر بود را چک کردم سالم بود و رفت توی کمد

بعد ماجراهای شیراز پیش اومد و بعد هم که ماجراهای بعدش ....

چند روز پیش یهو یادم اومد که اون ساعت ته کمدم مونده

این شد که امروز صبح پستش کردم

بعد از اینکه بسته را تحویل دادم و نشستم توی ماشین به خودم گفتم کاش یه یادداشتی، یه جمله ای چیزی هم نوشته بودم ....

پ ن 1: گاهی انرژی منفی ای که دور و بر خودمون جمع میکنیم باعث میشه همه چیز بهم بریزه

همون روزهای اول بعد از رفتن پدرجانم پشت سر اتفاقای بد برامون میفتاد

البته که اون اتفاقها در برابر مصیبتی که دیده بودیم خیلی ناچیز بود و گاهی از کنارش به راحتی میگذشتیم

ولی توی اون شرایط و اون بی حس و حالی ها گاهی روزگار را انگار بدجوری سخت میکرد...

پ ن 2: دوستان نازنینم اینکه 350 تا پیام دارم و تاییدشون نکردم دلیل بر بی توجهیم نیست

فقط و فقط میخوام بدونید که توانم خیلی کم شده و دوست ندارم با بی توجهی پیامهاتون را تایید کنم

پ ن 3: هیچوقت تو زندگیم اینهمه برای سرپا موندن تلاش نکرده بودم

برام دعا کنید