چشم های بی فروغ

سلام

روزگارتون پر از مهربونی

داداش جان و همسرش رفتند و رسیدند به شهر و دیاری که زندگیشون را دارن اونجا بنا میکنند

اینبار رفتنشون برای هممون سخت بود

ته دلم بود که اینبار رفتنشون عین دفعه اول دردناکه ، که همسرداداش جان دقیقا همین را گفت

گفت اینبار عین دفعه اول بی تابیم....

تکه اول پروازشون از اصفهان به استانبول بود

توی فرودگاه استانبول یه عکس دونفره گرفته بودند و فرستاده بودند توی گروه که نگرانشون نباشیم

چشمای داداشم دلم را آتیش زد

انگار دنیای غم توی چشماش بود ... انگار اون روح زندگی ... اون شیطنت... اون حس و حال خوب از درونش پرکشیده باشه

همیشه فکر میکردم که هیچ غمی موندگار نیست اما الان فهمیدم این غم یه غم معمولی نیست ، بعد از این شاید یاد بگیریم کنار این غم زندگی کنیم

اما این غم تموم نمیشه 

ولی اینم یه مهارت از مهارتهای زندگیه که باید یادبگیریم

یاد بگیریم در کنار نبودن های پدر چطوری باید با زندگی کنار اومد

پدرجانم یه عادتی داشتند که صبح ها بعد از اینکه بیدار میشدند و ورزششون را انجام میدادند و صبحانه میخوردند

حدودای ساعت 10 یکی یکی با هممون تماس میگرفتند

اولین چیزی رنج آوری که به هرچهارتامون خیلی خیلی فشار آورد همین نبود تماسهای صبحگاهی بود

حتی اون موقعی که برای درمان رفته بودیم شیراز، بعد از اون چند روز اول که بستری و بدحال بودند ، وقتی یه کمی رو به راه شدند، دوباره صبح ها بعد از صبحانه یکی دوتا تماس میگرفتند، من و داداش جان سر به سرشون میزاشتیم و میگفتیم نمیشه به ما هم زنگ بزنید...

میخندیدند ...

یاد خنده هاش دیوانه ام میکنه...

پ ن 1: آخرین وعده ی غذایی دلچسبشون را با دستای خودم لقمه لقمه گذاشتم دهنشون

علی رغم اینکه مدتها بود جز یکی دو لقمه چیزی نمیخوردند

خیلی آرام و سرصبر یه دل سیر غذا خوردند

لیموترش زدم به غذا و با لذت از طعم ترش لیموترش گفتند

ماست دادم بهشون ، گفتند هوس ماستهای ولایت را دارند ...

خیلی ناتوان شده بودند و یک ساعتی این غذا خوردن طول کشید و من سراپا لذت شدم ...

این آخرین وعده ی دلچسب غذاشون بود... دقیقا یک هفته قبل از اینکه از پیش ما برن...

پ ن 2: دارم دست و پا میزنم که آروم بشم و اطرافیانم را آروم کنم

سعی میکنم همه را سوق بدم به روزمرگیهایی که باید انجامشون بدیم و مدتهاست ازشون دور شدیم

خودم با تمام بی انگیزگی هام سعی میکنم صبح ها منظم بیدار بشم و بیام دفتر

بگذریم که هنوز کار مفیدی انجام نمیدم

ولی همین که میناکاری را شروع کردم به نظر خودم قدم خوب و موثریه

کمااینکه خواهرها راهم تشویق کردم به شروع

پ ن 3: هر روز میرم یه سری به پدرجان میزنم

دوتا باکس گل بردیم اونجا و به گلها رسیدگی میکنم

البته سرمای شبها گلها را یه کمی خراب کرد ... اما آفتاب روزها به دادشون میرسه

این هر روز سرزدن تنها نقطه ی خوب روزهای الانم هست... انگار آرومم میکنه