مفصل نوشت

سلام

روزتون قشنگ عزیزای دلم

پاییز زیبا به اوج خودش رسیده

برگهای زرد و نارنجی دلبری میکنند

و من متولد این روز از پاییزم

یه روز به رنگ خرمالو و برگهای نارنجی

کلی حرف دارم براتون بزنم 

کلی اولین های بینظیر در یک هفته گذشته در زندگیم تجربه کردم

اولین هایی که احساسات پشتشون به سادگی در قالب کلمات نمیگنجه

پدرجان خیلی حال و احوالشون خوب نبود و بهم گفتند برم شمال که با هم برگردیم و توی رانندگی بهشون کمک کنم

منم دل را به دریا زدم و تصمیم گرفتم سر راه یه سری به آقای دکتر بزنم

گزینه ها را بررسی کردم و هماهنگی ها و صبح سه شنبه کله سحر با اتوبوس راهی دیار عشقم شدم

ظهر گذشته بود که رسیدم

گفتند تا چند دقیقه دیگه میرسن

منم یه جایی زیر یه درخت خوشگل نشستم روی جدول و کتابم را باز کردم و مشغول خوندن شدم

وقتی صداش بالای سرم اومد انگار قلب و جهانم با هم ایستاد

اشعه های نور را از اطرافش میدیدم و دلم هزاربار لرزید

رفتیم با هم ناهار خوردیم

گفت خودم باید سفارش بدم ... میخوام چیزایی که خودم دوست دارم را بدم به مهمان عزیزم

و چه عاشقانه و زیبا

براش تعریف کرده بودم که چقدر اون سفر و اون زیارت در حرم حضرت معصومه به دلم نشسته...

رفتیم

سوار ماشین شدیم و ....

حرف و حرف و حرف

شب را مهمان خواهر امام رئوف بودیم

صبح باز رفتم زیارت و چه زیارت دلچسبی

برای ظهر باز تهران بودیم

حضرت عشق فرمودند که میخوام کادوی تولد برات بخرم به سلیقه خودت

رفتیم داخل یه عینک فروشی و یک عینک به سلیقه ایشون خریدیم

و چقدر عینکم خوشگله

و چقدر هدیه دلچسبی بود

ناهار خوردیم

حرف زدیم

و برای اینکه اشکی نشم هرکاری از دستش براومد انجام داد

الان که فکر میکنم شاید این لحظه ها خواب و رویا بودند چون باورش برای من که سخته...

اونقدر لحظه های ناب توی این سفر زیاد بود که گفتنی نیست

عصر بلیط داشتم برای شمال

بدو بدو رفتم به سمت ترمینال و لحظه های آخر سوار شدم

و پیش به سوی پدرجان و مادرجان 

جاده چالوس زیبا

و البته ترافیک عصر چهارشنبه

و نم نم باران

یه جاهایی برف تا لبه جاده نشسته بود

اونقدر سرمست دیدار بودم که نیاز به هیچی نداشتم

فقط شدم نگاه ... شدم چشم

ساعت حدود یازده شب بود که رسیدم و عمه وشوهر عمه اومدند دنبالم

رفتیم خونه و پدرجان را بدحال دیدم

و با دیدن حال و روز پدر گفتم که چرا اینهمه دست دست کردید و باید برگردیم

میخواستن مراعات حال من را بکنند

میخواستن یکی دو روز دیگه تحمل کنند تا من یه کمی از پاییز قشنگ شمال لذت ببرم

ولی اولویت های من توی زندگی فرق داره

گفتم صبح برمیگردیم

عمه و شوهر عمه اصرار نکردند چون حال پدرجان را میدیدند

تا نزدیک 5 صبح با عمه جان نشستیم به حرف زدن

بعد هم 6 و نیم راهی شدیم

نمیتونستیم بدون توقف بیایم چون پدرجان مریض بودند

و راه طولانی...

شب رسیدیم خونه و تصمیم گرفتیم شب نریم بیمارستان

صبر کنیم و شنبه صبح به متخصص خودشون مراجعه کنیم

اما صبح جمعه بیدار شدیم و با دیدن حال پدر راهی بیمارستان شدیم

خدا را شکر متخصص داشتند و بررسی کرد و تشخیص داد با چند ساعت بستری توی اورژانس مشکل کنترل میشه

این شد که تا نزدیک ساعت 3 بیمارستان بودیم و حال بهتری مرخص شدیم

اومدیم خونه و هرسه هلاک بودیم از خستگی

استراحت کردیم

تصمیم گرفتم شنبه را هم تعطیل کنم و کنار پدرجان ومادرجان بمونم

آخرای شب خواهرجان پیام داد که همسرش (بابای مغزبادوم) از بالای صندلی افتاده و دستش شکسته و راهی بیمارستان هستند

تا نیمه های شب طول کشید تا دستش را گچ گرفتند و برگشتند خونه

صبح شنبه سه تایی رفتیم باغچه و خرمالو چیدیم

خرمالوهایی که در زیبایی بینظیرند

برای خواهرجانها هم خرمالو چیدیم

تک و توک هم انار روی شاخه ها بود اونها را هم چیدیم

مادرجان سبزی خوردن و نعنا چیدند

خیار برای خیارشور چیدیم

تمیز کردیم شستیم و ظهر پیش به سوی خانه

توی پارکینگ وقتی میخواستم از ماشین پیاده بشم پام گیر کرد به رکاب ماشین و با زانو خوردم زمین

درد پیچید توی تمام وجودم

خودم را جمع و جور کردم و آخ نگفتم مادرجان و پدرجان ناراحت نشن

اما چشمتون روز بد نبینه پا شدن همان و شدید تر شدن درد همان و بیهوش شدم....

وقتی به خودم اومدم که پدرجان و مادرجان با حال بد بالای سرم داشتند صدام میزدند....

ترسیده بودند

خودم هم به شدت بی جون و بی حال شده بودم

رفتیم خونه و تا عصر استراحت کردیم

پدرجان تصمیم گرفتند گوسفند قربانی کنند ، زنگ زدند به آقای قصاب

قرار شد برای ساعت 5 جلوی باغچه

ساعت 4 بود که خواهرجانها با یه کیک خوشگل و کادو اومدند که برای تولدم سوپرایزم کنند

یه بلوز قرمز بینظیر

یه کیک سفید و یاسی

و یه عالمه عشق

تا نزدیک 12 شب دور هم بودیم

گوشتها را بین همسایه ها تقسیم کردیم

شام خوردیم

عمه جانم ها و عموجان هم اومدند و یه سرکوتاه و کوچولو با رعایت ماسک و فاصله و باز بودن در و پنجره ها به پدرجان زدند

دور هم کیک خوردیم

و اینطوری بود که این چند روزمون سپری شد

پ ن 1: زندگی همین بالا و پایین های پشت سر هم هست

پ ن 2: زانوم کوبیده شده و درد داره

ولی انشاله مشکل دیگه ای نداره

پ ن 3: صبح جواب آزمایشهای پدررا گرفتم و انشاله که مشکل تکرار نمیشه

پ ن 4: توی حرم حضرت معصومه چنان بغضم ترکید که از باور خودم هم خارج بود

پ ن 5: گاهی جهان متوقف میشه

و تو میمانی و یک جهان خوشبختی

براتون این لحظه را برای تمام لحظات زندگیتون آرزو میکنم

پ ن 6: سفال سفارش دادم

از تهران

یکی از آشناها تحویل گرفت و رسوند به دستمون

اما هنوز بازشون نکردم

الان ته دلم پر از شوق باز کردن بسته های تازه ست