اینو نوشتم برای الی بعد دلم خواست بازم بنویسم

منم این روزها میترسم و دیگر نه مادربزرگی مانده و نه پدربزرگی
نه خانه ای... نه جادویی
این روزها میترسم و خاطره هایم هی کمرنگ و کمرنگ تر میشوند و من هی حریص و حریص تر
حریص به خاطره داشتن
به خاطره ساختن
به مهربان بودن
به مهربانی کردن
دلم یک جور آرامی پر از هیاهوهای جورواجور شده
آرامشم گم شده و من آرامم از این بی آرامی....

این روزها میدوم و نمیرسم و از این نرسیدن خرسندم

انگار اینطوری دلم قرص تر است که فردا صبح هم باید بیدار شوم و بدوم

اصلا انگار میترسم اگه کارهایم تمام شود، اگر دویدنهایم تمام شود؛ اگر ماجراهایم ، دلتنگی هایم ، انتظارهایم ، خواسته هایم .... شاید من هم تمام شوم

انگار پر شده ام از خواستن و نخواستن

مثل یک کاموایی که یک بچه گربه به آن چنگ زده سردرگمم

یه سردرگمی زیبا و دلچسب

پیش تر ها نمیدانستم سردرگمی هم میتواند خوب باشد

حتی نمیدانستم یک دل آشوبه ی آرام من را اینطور به زندگی امیدوارم میکند

اما حالا

با دل آشوبه و نگرانی و هیاهو ، انگار زندگیم بهتر شده

دلم میخواهد باز هم خاطره بسازیم

دلم میخواهد بتوانیم هم را بغل کنیم

دلم برای دیدنها و ندیدنها تنگ شده

دلم برای دل دل کردنها

دیر و زود رسیدنها به قرارها

برای کافه بازیها

....