به خواب روی شانه ات بیا بَد عادتم بکن

سلام

صبحتون پر از خیر و برکت

خیر و برکت کلی معنی داره

خیر و برکت گاهی اینه که از چیزهایی که داریم راضی باشیم

نه اینکه تلاش نکنیم

نه اینکه نخوایم به پله های بعدی برسیم

نه اینکه آرزوهای بلند و بالا نداشته باشیم ... نه ... اما از لحظه هامون راضی باشیم

لذت لحظه های زندگی را از دست ندیم

از اینکه میتونیم قدم بزنیم لذت ببریم و قدر پاهامون را بدونیم

قدر سلامتیمون را بدونیم

قدر اینکه میتونیم بدون اینکه محتاج دیگران باشیم صبح چشمامون را باز کنیم و با پاهامون یخی سرامیک را زیر انگشتامون حس کنیم و قلقلکمون بشه...

قدر اینکه دستامون بهمون کمک میکنن و آب خنک میزنیم به صورتمون و سرحال میشیم

قدر خواب خوب

قدر چشمایی که میبینه ، گوشهایی که میشنوه، قلبی که داره میزنه ...

قدر داشته هامون را بدانیم و یادمون نره گاهی اندازه یک پلک هم با از دست دادن توانایی هایی که به نظرمون هیچی نمیان فاصله داریم ...

دیشب قبل از خواب با گوشی داشتم وبلاگ دوستام را میخوندم

شارمین عزیز یه چالش گذاشته بود...

من زمان نامناسبی با وبلاگ شارمین آشنا شدم ... به واسطه دوستای مشترک

یه غم بزرگ توی زندگیش پیش اومده بود و دوستاش براش ناراحت بودن و از پست های غمگین اونا به وبلاگش رسیدم

با خوندنش اشک ریختم ... و بعدتر با خوندن کم کم آرشیوش خیلی خیلی حس خوبی ازش گرفتم

اما نمیدونم چرا هیچوقت کامنت ندادم ... دلداری را انگار خوب بلد نیستم ... و زمان مناسبی برای حرفای دیگه نبود

خلاصه که تصمیم گرفتم توی چالش شرکت کنم چون به نظرم زیبا بود

چالش با این عنوان بود:   9 لبخند 99

1- متولد شدن پسته جان

2- هر بار دیدن شیطنت ها و کودکانه های فندوق

3- هر بار رفتارهای بالغتری از مغزبادوم میبینم که این روزها داره هرروز بزرگتر و عاقل تر میشه

4- دیدن و شنیدن پیامهای دوستام توی روزهایی که خیلی خیلی مریض بودم

5- جشن گرفتن تولد 40 سالگیم

6- عاشقانه های آقای دکتر با سبک و سیاق خودشون

7- هر بار روی وزنه رفتن پدرجان و چک کردن وزنشون و دیدن ذوق و انگیزه شون

8- هر بار بعد از هدیه دادن و دیدن لبخند عزیزانم

9- پیامک های واریز پول تو لحظه هایی که واقعا بهشون احتیاج داشتم

انشاله که روزی 9 هزار بار لبخند بزنید ... اما اگه دوست داشتید شما هم 9 تا از لبخندهای 99 که توی ذهنتون قاب گرفتید را بنویسید...

حالا چه توی کامنتهای همین پست ... چه به صورت پست جداگانه

پ ن 1: مامان للی مرخص شدن و اومدن خونشون

ولی فعلا توانایی حرکت ندارن

خدا بهشون کمک کنه

تمام مدتی که باهاش حرف میزدم اشک ریخت و اشک ریختم ....

پ ن 2: فندوقی جانم ... میدونی تو تمام محاسبات دنیای مجازی را برام بهم زدی

از حقیقی ترینهایی

پ ن 3: سرکار بانو مخمور... میدونید اصلا نمیشه بهتون گفت دوست مجازی!

پ ن 4: من اینجا کلی دوست پیدا کردم که دیگه این روزها دوستای مجازی نیستند

از هزارتا واقعی واقعی ترن

و خیلی خیلی بهم نزدیک