نوح تویی... روح تویی...

سلام دوستای خوبم

روزتون بخیر

دیدید کاردستی های دیروزم را ؟

از ایده ها خوشتون اومد؟

امیدوارم ایده های جدیدی توی ذهنتون جرقه زده باشه و برای منم بگید که چه چیزایی درست کردید

امسال ذوق و شوق رسیدن عید و بهار خیلی کمرنگه،

ولی سعی کنیم نزاریم همین یه ذره آب و رنگ هم از دستمون لیز بخوره و بره ...

من که به خاطر اون سه تا کوچولو هم که شده دارم تمام تلاشم را میکنم که حس شادی و حس نو شدن و تازگی عید و بهار را بهشون منتقل کنم

یادمه که وقتی من بچه بودم حس عید نوروز خیلی پررنگ بود

مادرجان و پدرجانی  که سرتا پا برامون لباسهای نو میخریدن و کفشهایی که ذوق پوشیدنشون دلمون را لبریز میکرد

مادرجان و پدرجان همیشه دو دست لباس نو برای عید برامون میخریدن - یکی برای توی خونه و وقتی مهمون میاد - یکی برای مهمونی رفتن

من خانواده پدری شلوغی دارم و این کیف رفت و آمد را صدچندان میکرد

روز اول بعد از سال تحویل تند تند لباس نوها را میپوشیدم و به سمت خونه پدربزرگ (پدر پدرجان) پرواز میکردیم

خونه پدربزرگ یه رسمی از قدیم بود که یه سفره بزرگ خوشگل پهن میکردن وسط پذیرایی خیلی بزرگشون و سفره را پر از خوردنی های رنگارنگ میکردن

همیشه برای عید نوروز گلهای طبیعی خوشرنگ میخریدند و توی حیاط میچیدن

یکی دوتا کوزه هم میبردن توی پذیرایی

عمه ها و عموها هم همه بعد از سال تحویل یه راست میومدن خونه پدربزرگ

مادربزرگ با لباسای نو یکی یکی هممون را میبوسید

کلی بچه بودیم... اونوقتا مثل حالا نبود... من یه عالمه دختر عمه و پسرعمه دارم

پدربزرگ عیدیهای نوی تا نخورده بهمون میداد

توی حیاط بازی میکردیم و جیغ و داد و صدامون تا آسمون بالا میرفت

ناهار روز اول عید را هم خونه مادربزرگ مهمون بودیم...

سفره بزرگ پهن میشد از این طرف هال تا اونطرف...

خدا مادربزرگم را رحمت کنه

بعدازظهر میرفتیم سمت خونه اون یکی مادربزرگ و پدربزرگ

اونجا مادربزرگم توی ظرفهای کریستال جهازش که خیلی خیلی هم خوشگل و چشم نواز بودند برامون بساط خوردنی های عید را چیده بود روی میز

هفت سین خوشگل و سبزه ای که به شدت دلبری میکرد

رو میزی ترمه ی خوشگلشون هنوز جلوی چشمامه

اشکام داره میچکه

یادم میاد که پدربزرگ میومد جلوی در استقبالمون

یکی یکی بغلمون میکرد و در گوشمون حرفای قشنگ میزد

خدا بیامرزه پدربزرگ و مادر بزرگ را ...

حتی عطر و یاد اون روزها را خوب یادمه

جمعیت خانواده مادریم خیلی خیلی کمتر بود... اما با پسرخاله و بچه های دایی میرفتیم دنبال بازی

بعدش نوبت خونه مادربزرگ مادرجان بود...

مادربزرگِ مادرجان (خدارحمتشون کنه- سه سالی بیشتر نیست که از دنیا رفتند) از اون پیرزنهای خیلی شیک و با کلاس بود

از اونایی که مدل طلاها و کت دامن های شیکشون دل آدم را میبره ...

چه سبزه هایی درست میکرد!!!

اعتقادات خاص خودش را داشت - زن مومن و معتقدی بود

هرسال عید بیشترین عیدی را بهمون میداد

خدا رحمتشون کنه

وقتی این بزرگترها از دنیا رفتند کلا رنگ و بوی عید برامون تغییر کرد

حالا دیگه صبح عید بدو بدو لباسای نو و شیک و پیک نمیپوشم که جایی بریم

امسال که کلا لباس نو و شیک و پیکی هم نخریدم که بخوام بپوشم و جایی برم - فعلا باید همچنان دست به دامان کمد باشیم و با لباسهای قدیمی سرکنیم

یهو رفتم توی گذشته ها...

چه روزهای قشنگی بود

چقدر وقتی آدم بچه ست غم و غصه هاش کوچولوهست...

یاد تمام چیزهای قدیمی بخیر... یاد و خاطره کسایی که نیستند

پ ن 1: رکورد کوتاهترین مکالمه تعلق میگیره به دیشب

یک دقیقه و 40 ثانیه

خیلی دیر وقت بود و هردو خیلی خیلی خوابمون میومد ...

یه سلام و حال و احوال ساده و بعد...

آقای دکتر پرسیدن همه تون خوبید؟ خبر خاصی نبوده؟

گفتم نه

و همین سوال را ازشون پرسیدو بعد هر دو رفتیم برای خواب

پ ن 2: شوهرعمه جان از بیمارستان مرخص شدند

ولی دستگاه اکسیژن را آوردن توی خونه

و هنوز نیاز به مراقبت دارند

پ ن 3: مامان للی در حال کرتون تراپی (پالس تراپی) هست

و البته بستری هستند

دکتر تشخیص داده که نیاز به پلاسما درمانی هم دارند...

انشاله هرچه زودتر بهبودیشون را به دست بیارن و مرخص بشن

پ ن 4: توی خونه با مادرجان داشتیم صحبت میکردیم

گفتم فلان چیز را بعدا برای خودم میخرم ... فلان جا در فلان موقع دیدم و خوشم اومد و نخریدم

مادر جان میپرسن قیمتش چقدر بود...

میگم اینقدر...

دو دقیقه بعد میبینم مادرجان دارن میرن توی اتاق من و در همون حال میگن - پولش را گذاشتم توی کیفت... برو بخر و بزار پای حساب عیدیت...