پایان پارت اول

سلام

روزتون زیبا

بله تایپ اون 628 غزل به پایان رسید

البته این قدم اول بود

هنوز با اون ویرایش نهایی درگیرم و هنوز راه حلی براش پیدا نکردم

فعلا تحویل بدم برای غلط گیری و ویرایش اولیه تا بعدا ببینیم چی میشه

امروز هم روزه هستم

گفتم سه تا روزه ای که در برنامه ام هست برای ماه رجب همین اول ماه بگیرم

از هفته بعدی با مادرجان تصمیم داریم یه خونه تکونی آروم و کوچولو را کلید بزنیم

باید به خانم تمیزکار هم زنگ بزنم و یه نوبت برای روزهای آخر اسفندماه بگیرم تا زحمت تمیزکردن راه پله ها و لابی و پارکینگ را بکشن...

دیشب که با آقای دکتر حرف میزدیم لابلای حرفامون در مورد بولت ژورنال هم حرف زدیم

صبح اومدم و یه سرچ کوچولویی کردم و یه سری عکس و شکل و ایده هم برای آقای دکتر فرستادم

ایشون سالهاست عادت دارن همه چیز را مرتب و منظم یادداشت میکنن

من عادت به یادداشتهای روزانه دارم که خیلی مرتب و منظم و منسجم نیستن

یادداشت میزارم برای مثلا یک هفته و خیلی هم مرتب و شیک وپیک نمینویسم ... بعد هم میره جز زباله ها

شاید امسال یه بولت ژورنال برای خودم درست کنم

البته دوستایی که قدیمی تر هستند میدونن که به زبان فارسی من یه سری دفاتر برنامه ریزی طراحی میکنم که مشتریهای ویژه خودش را داره و سالهاست که من این دفتر را هر سال، برای سال جدید تحصیلی ، برای مدارس و مدیران و مربیان آماده میکنم

و اتفاقا با سرچهای امروز یه سری یادداشت برای خودم نوشتم که به دفاتر برنامه ریزی ای که طراحی میکنم یه چیزایی اضافه کنم

شماها یادداشتهای دست نویس و برنامه ریزیهای اینچنینی را دوست دارید؟

خانم های همسایه از هوای خوب و آفتاب دلچسب استفاده کردند و یکساعتی هست در حالی که سبدهای چرخدار خریدشون کنارشون هست یه گوشه ای ایستادن و دارن حرف میزنن... اولش دوتا بودن و کم کم زیادتر شدند و الان 5 نفر هستند

خب اینم یه مدل معاشرت سالم هست...

همشون ماسک دارن ... خیلی هم که نزدیک هم نیستند... هوای آزاد هم هست...

هممون از این کرونا خسته شدیم ولی کاش یادمون نره که هنوز تمام نشده...

هنوز باید رعایت کنیم!!!!

این عزیزانی که بدون ماسک توی کوچه و خیابون راه میرن ، منطقشون چیه؟

اگه خودتون برای خودتون مهم نیستید، اگه عزیزان و نزدیکانتون براتون مهم نیستند، لطفا به فکر کادر درمانِ خسته باشید...

لطفا به فکر آدمهایی باشید که با بی احتیاطی های شما ، به خاطر یه خوش گذرونی شما ، ممکنه تا پای مرگ برن... متاسفانه حتی ممکنه بمیرن

پ ن 1: توی یه ساحل گرم استرالیایی ، یه جایی که بوی نمک و دریا همیشه توی هوا هست ، قاطی یه قصه شدم

پ ن 2: دوستم داره یه داستان دنباله دار مینویسه و هر روز یه مقداریش را میخونم

با اون میشینیم وسط یه خانواده ایرانی و گاهی باهاشون میخندم و گاهی باهاشون گریه میکنم

گاهی رومیزی های خوشگل و تمیز را پهن میکنیم روی میز و کنار هم میشینیم برای خوردن چای و میوه

گاهی هم عطر قورمه سبزی از لابلای کلمات به مشامم میرسه

پ ن 3: دارم کتاب خرده عادتها را دوباره مرور میکنم و یه یادداشتهایی برای خودم و آقای دکتر مینویسم

وسطهای یادداشتها یه پیشنهادهایی هم برای هردومون مینویسم...

پ ن 4: یکی از چله  هایی که برداشتم فردا تمام میشه

و من به اون چیزی که میخواستم رسیدم... آرامش...  از اون التهاب دور شدم و حالا ته دلم یه چراغی روشن شده

پ ن 5:بعضی آدمهای در ظاهر آرام و بی آزار ، در درونشون تلاطمی هست که وقتی متوجهش میشی حس میکنی گول خوردی...