خیلی خیلی دیر....

سلام دوستای خوبم

پیامهای محبتتون مثل همیشه دلم را گرم کرد

اما چندتا تبریک خاص بهم ثابت کرد که شما معجزه ها و نقطه های روشن زندگیم هستید

دلم خواست یه گروه توی واتساپ درست کنم و راههای ارتباطم را باهاتون کوتاه و کوتاهتر کنم....

از اول آبان دیگه سرکار نرفتم و وارد روزهای قرنطینه ی جدی شدم

عین روزهای اول کرونا، روزهای آخر زمستون و اول بهار

این تعطیلی طولانی برام سخته

اما خونه موندن را دوست دارم

بافتنی کردم و عروسک بافتم

کتاب خوندم و میخونم

برای فندوق یه ژاکت قشنگ بافتم

یه تولد رنگی رنگی برای فندوق گرفتیم

تولد خودم را برگزار کردیم و به کیک قشنگ پختیم

با مامان جان و باباجان فیلم میبینیم

پختن نان را به طور جدی شروع کردیم، روی پشت بام 

اتاقم را مرتب کردم و کلی از لباسهایی که نمیپوشیدم را دادم برای یه خیریه

کلی کیف و کفش از توی کمدم دادم بیرون

بازم هسته میوه ها را کاشتم و نشستم به انتظار قد کشیدنشون

به طور منظم میریم باغچه و توی کارهای باغچه به باباجان کمک میکنم

یه روز هم در حال چیدن خرمالو از نردبان افتادم و طبق معمول خودم کلی به خودم خندیدم

خلاصه که روزگار را میگذرونم و سعی میکنم روحیه ام را حفظ کنم...

پ ن ۱: آقای دکتر خوبن

شمارش روزهای دوریمون از یکسال گذشت

شروع کردیم با هم دوباره به کتاب خوندنهای مشترک

خلاصه ها را برای هم مینویسیم

گاهی دست نویسهای عاشقانه برای هم مینویسیم

و این روزها داریم برای از رنگ و لعاب نیفتادن عشقمون تلاش میکنیم...

پ ن ۲: کلی حرف دارم که باید شروع کنم کم کم به نوشتن...