با سرنوشت میشه جنگید و برد...

سلام

روزتون شکلاتی

خوب هستید دوستای عزیزم

دیروز صبح که میومدم دفترچه پدرجان را بردم داروخانه ، دو نفر توی نوبت بودند و داروهای پدرجان نیاز به تاییدیه داشتند.... تاییدیه را خود داروخانه ها به صورت انلاین انجام میدن ... ولی نیاز به زمان داره

برای اینکه مجبور نباشم با اون آدمها توی محیط نه چندان بزرگ داروخانه منتظر بمونم بهشون گفتم شب میام برای تحویل ...

شب که رفتم فراموش کرده بودند و تاییدیه نسخه را نگرفته بودند و نگم براتون چقدر حرص خوردم از آدمهایی که همچنان بدون ماسک تردد میکنن... فاصله ها را رعایت نمیکنن و چقدر بیشتر حرص میخورم وقتی هیچکس جز من تذکر نمیده به بقیه ...

یعنی باید سکوت کنیم تا همه مون مبتلا بشیم؟؟؟؟؟

امروز صبح رفتم سراغ هسته خرماهایی که بعد از تقریبا 15 روز داخل آب مونده - ده روزی میشد که گذاشته بودمشون داخل پارچه

و چقدر زیبا همشون ریشه زده بودند...

و این یعنی زندگی

همین تصویر را گذاشتم توی اینستاگرامم... یادم بمونه چقدر جوانه زدن و روییدن بهم حس خوب میده

باز هم صبح در بدو ورود با همون دستمال نانوی زرد یه بار دیگه شیشه ها را پاک کردم

قصد ندارم خودم را هلاک کنم و یه روزه شیشه ها را برق بندازم

همین که هر روز یکبار روی همشون دستمال بکشم به مرور تمیز و تمیز تر میشن ... همونطوری که امروز خیلی خیلی تمیزتر از دیروز هستند...

آقای پیرمرد همسایه اول صبح توی کوچه قدم میزد

کاپشن پوشیده بود و کلاهش را تا ابروهاش پایین کشیده بود

دوتا دستاشم توی جیبش بود

معلوم بود سردشه...

انگار لرزیدنش را حس میکردم ...

سلام احوال کردم ... گفت : دخترم آدم مریض بشه اما مریض دار نشه....

دامادم مریضه و توی خونه ی ما بستری شده ... تحملم تمام شده بود از خونه زدم بیرون .....

هوای آدمهای مسن اطرافمون راداشته باشیم

بیچاره پیرمرد سرصبحی کلافه شده بود و سرما را به جون خریده بود

پ ن 1: یه عالمه حرف زدیم و بعدش خداحافظی

دو دقیقه بعد بهش زنگ میزنم و میگم دلم برات تنگ شد...

میگه دقیقا دل به دل راه داره

و باز .... یه عالمه دیگه حرف و حرف و حرف...

پ ن خاص:

هرکسی تو زندگی قوانین خاص خودش را داره

همونطوری که خط قرمزهای خودش را داره

علایق خاص خودش

دلبستگی های مخصوص

عادتهای خودش

و ....

اینا تا وقتی به دیگران آسیبی نمیرسونن هیچ اشکالی ندارن

اینا گاهی تبدیل میشن به روتین هایی که زندگی را دلپذیرتر میکنن

روتین هایی که بودنشون بهمون حس خوب میده

چارچوبهایی که به زندگیمون نظم و آرامش میده

من اینجای زندگی که الان ایستادم - عاشق یه سری از روزمرگیهای قشنگم هستم

یه سری از تکرارها برام تکراری که نمیشه هیچ... انگیزه زندگیم هستند

اینجای زندگی چارچوبها و تعریف های خودمو دارم

چارچوبهایی که دنیا را برام جای بهتری میکنه برای بودن و زندگی را آسون تر میکنه

یکی از خصایصی که از اوایل نوجوانی پدرم بهم آموخته این هست که حرفهای دیگران را بشنوم اگه چیز مثبتی داره برداشت کنم و گوشه ذهن و دلم نگه دارم وگرنه نشنیده بگیرم و به زندگیم ادامه بدم ... همینه که زیاد حرف و سخن و حدیثهای اطرافیان بهم آسیب نمیزنه...

(اینکه نگفتم صددرصد چون در نظر من ، همه چیز نسبی هست... )