من از تو مبتلاترم...

سلام

روزتون زیبا

وقتی کامنتها را میخوندم متوجه شدم که یادم رفته از برگشتن خواهر و مغزبادوم به خونشون براتون بگم

میدونید .... عصر چهارشنبه زنگ زدم خونه که از مامان بپرسم که چیزی لازم دارن سرراه بخرم یا نه

که گفتند : بابای مغزبادوم اومده خونمون و ساعتها با خواهرجان صحبت کرده و گویا این دوری نیاز هردوشون بوده و بعد هم برگشتن خونشون ...

امیدوارم که همه ی دعواها ختم به خیر بشه و انشاله بعدش دلهاشون به هم نزدیکتر بشه ...

چند دقیقه بعد از اینکه به مادرجان زنگ زده بودم مغزبادوم به گوشیم زنگ زد و گفت که رفته خونشون و گفت که هدیه ای که خریدی را بیاربرام دم خونه

منم اطاعت امر کردم ... سرراه براش چندتا خوردنی که میدونم خیلی دوست داره خریدم و با هدیه ی کوچولوی دوست داشتنیش بردم در خونه بهش تحویل دادم

هرچند همونطوری که گفتم دوباره فرداش اومد خونمون....

دیشب با عمه جان و عموجان تماس تصویری داشتیم به طور خانوادگی... شلوغ... همه توی هم توی هم حرف میزنن و هیچکس نمیفهمه کی چی میگه

ولی انگار این جور وقتا مزه ی دور همی میده ...

در این میان داشتم زنگ میزدم به یه سرویس کار کولر که بیاد و موتور کولر را باز کنه تا اون اتفاق دزدی اول بهار تکرار نشه...

شوهرعمه جان فرمودند زنگ نزن ... فردا صبح خودم میام بازش میکنم ...

حقیقتش این هست که دفتر من راه پله به پشت بام نداره ... برای همین نیاز به نردبان بلند داره ... ما هم اینجا نردبان نداریم

اما شوهرعمه جان ( من زیاد عمه دارم و این عمه خودشون و شوهرشون جوان هستند - تقریبا رنج سنیشون با من یکی هست) دستی در کارهای فنی دارن و ساعات اضافه کارشون را کارهای فنی میکنن برای همین همیشه توی ماشین نردبان تا شو دارند...

این شد که امروز صبح اومدند و موتور کولر را آوردیم پایین....

هفته ی گذشته برای یک قلم جنس مصرفی زنگ زدم بازار ... قیمت تقریبا دو برابر قبل شده بود

سفارش دادم و تحویل گرفتم و ...

امروز دوباره زنگ زدم برای خریدن ... باز دوبرابر شده بود...

نه که فکر کنید یه جنس خیلی خاص... یا از جنس طلا ... طلق... طلق پلاستیکی...

تازگی شبها اونقدر زود به آقای دکتر شب بخیر میگم و میخوابم که اصلا فرصت گپ زدن نمیشه .. آخه ایشون اون ساعت هنوز سرکارهستند

اینطوریه که آقای دکتر صبح ها بعد از نماز صبح بهم زنگ میزنن... و چه مزه ی خوبی هم میده ...

یه کمی حرف میزنم باهاشون و میرم برای خواب مجدد...

پ ن خاص:

نزدیک به قله ... اینجایی که من ایستادم ... انگار هوای زندگی بهتره

انگار با خودم به صلح رسیدم

کمتر خودم را انتقاد میکنم

کمتر خودم را سرزنش میکنم

کمتر از خودم توقعات بیجا دارم چون خودم را خوب میشناسم

کمتر با خودم دست به یقه میشم

میدونم خودم از خودم چی میخوام و به ساز دل خودم خوب بلدم که برقصم ...

تواناییها و ناتوانی هام را میشناسم

خودم را دوست دارم

از خودم راضی و متشکرم

اینجای زندگی هوای زندگی بهتر از وقتی هست که آرزوهام خیلی دور و غیرقابل دسترس به نظر میرسیدند...

حالا دیگه آرزوها را مینویسم و برای رسیدن بهشون نقشه میکشم ... و تلاش میکنم

مسیر رسیدن به آرزوها خیلی خیلی لذت بخش تر از رسیدن بهشون هست ...

توی مسیر رسیدن قدم های بلندی که بر میدارم بهم انرژی میده

و اینطوریه که باز با کلاف امیدم ، آروزهای تازه میبافم...