جمعه نوشت

سلام

صبح جمعه تون قشنگ

جمعه باید تعطیل باشه

باید با یه کمی بیشتر خوابیدن و یه صبحانه متفاوت شروع بشه

باید رخوت یک روز تعطیل را داشته باشه

باید بو و مزه ی خاص داشته باشه

اصلا جمعه باید متفاوت باشه

تنبلانه باشه

با آرایش و لباسهای خوشگل شروع و تموم بشه

جمعه ای که کله سحر بیدار شی و تند تند مربای به تازه ای که مامان پخته را بخوری و بدوبدو سوار ماشین بشی و بعدش بفهمی که چندین روزه یادت رفته بنزین بزنی که جمعه نیست!!!!!

جمعه ای که تند تند بری پمپ بنزین و بعدش بپری توی دفتر و ....

اما نه !!!!

اتفاقا امروز خیلی هم جمعه است و خیلی هم مزه ی خوب و گس و مخصوص داره

صبح زود بیدار شدم و مربای خوشرنگ و آب مامان را با کره و نونی که مامان گرم کرده بود و عطرش خونه را پر کرده بود ، خوردم و حس کردم تا بوی گندمزار را هم میشه از این نون حس کرد... بعدش هم راحت ترین لباسم را پوشیدم و یه جفت کفش ورزشی پام کردم و زدم بیرون

یک هفته ای بود که هی توی ذهنم بود که باید بنزین بزنم ولی صبح ها وقتی میرسیدم جلوی پمپ بنزین انگار حوصله اون صف طولانی را نداشتم و شبها هم هر شب انقدر خسته بودم که حال نداشتم راهم را یه ذره هم دور کنم و برم پمپ بنزین... عوضش امروز صبح ... صبح جمعه ... وقتی که همه شهر انگار در یک خواب و رخوت دل انگیز پاییزی فرو رفته بود بدون کوچکترین معطلی بنزین زدم ... اول از کیفم دستکش برداشتم و بعد کارتها و ... خودم بنزین زدم

بعد هم اومدم دفتر....

اولین کاری که کردم یک شکلات تلخ گذاشتم روی دفتر یادداشت روزانه ام و به خودم گفتم وقتی سومی را تیک زدی جایزه ات همین شکلات هست...

اولین کار را تیک زدم و از پشت سیستم بلند شدم و کتابهای مغزبادوم را برش زدم و آماده کردم برای فنر شدن

مغزبادوم گفت : مامانم گفته امسال که نمیری مدرسه نمیخواد کتابهات را فنر بزنی و همینطوری استفاده کن...

منم بهش گفتم :  بیار تا برات فنر بزنم تا راحت باز بشه و هرچی دلت خواست بتونی توش برای خودت یادداشت بنویسی...

هر کتاب را یه رنگ طلق میزارم

دوست دارم مغزبادوم هم با دنیای رنگها آشنا باشه ...

چشماش رنگها را ببینه ... آروم آروم با رنگها مانوس بشه و یواش یواش عاشق رنگها بشه

راستی دیشب دوباره یه دست لباس از روی پیچ خریدم

این دفعه به نیت خودم

ببینم اینبار قسمتم میشه یا باز هدیه ش میکنم به یکی....

دومین کارم تیک خورد و به خودم گفتم جایزه ش باشه یه پست نوشتن...

حالا باید سه تا کار دیگه انجام بدم تا بتونم شکلات تلخ بخورم ... احتمالا با یه لیوان نسکافه ...

دیروز با پدرجان و مادرجان رفتیم سمت گراد... از تخفیف هم استفاده کردیم

پدرجان بعد از اینکه رسیدن خونه ، بعد از خرید، یه مسیج برام نوشته بودند که خیلی خیلی به دلم چسبید...

دیروز عصر بعد از کارهای روزانه رفتم سمت نانوایی

سفره ی نان را از خونه نیاورده بودم ... این شد که با اون سبد حصیری که توی ماشینم بود رفتم نان خریدم

وقتی نانها را توی سبد میچیدم خانمی که توی صف پشت سرم بود با چشماش داشت بهم لبخند میزد

وقتی اومدم جلوی صندوق... آقای صندوق دار گفت چقدر سبدتون قشنگه...

بعد از نانوایی هم رفتم و لیست خرید هفتگی مامان جان را خریدم

روی بیسکویت های کرم دار یه آف 50 درصد گذاشته بودند به تاریخ انقضاش دقت کردم و دیدم چند ماهی هنوز تاریخ داره

از خانمی که در حال چیدن قفسه ها بود پرسیدم : همین بیسکویت آف خورده؟؟؟؟؟

گفت: تایید کرد

منم یه مقدار برداشتم ...

وقتی حساب کردم و اومدم بیرون توی فیش خریدم دیدم که قیمت بیسکویت را دقیقا دو برابر چیزی که نوشته بودند توی آف حساب کردند...

منم همونجا یاد « بلاگر » افتادم

گفتم نباید سکوت کنم

سراغ مسئول بازرسی و نظارت را گرفتم و اتفاقا در همون نزدیکی بودن

بهشون گزارش این قضیه را دادم ... بهم گفتند : میشه چند دقیقه ای وقت بزارین تا بریم همونجا ، کنار قفسه و ببینیم قضیه چیه... با اینکه وقت نداشتم قبول کردم ... بعد از اینکه رسیدیم اونجا و بررسی کردند و از خانمی که مسئول چیدن قفسه ها بود هم پرسیدند ، متوجه شدند من دقیقا درست میگم...

آقای مسئولشون فرمودند: بله خانم دقیقا حق با شماست!!!!!!!

منم گفتم : حق باشه برای خودتون ... بهتره کمی مسئولانه تر برخورد بشه با این قضیه ها...

به نظرم بعضی از ترفندها و شیوه ها برای فروش اصلا مناسب و درست نیست ...

پ ن خاص:

الان یه جایی از زندگی ایستادم که انگار خودم را خوب بلدم

خوب میدونم چطوری چاق نشم

چطوری حال جسمم بهتره

چطوری با روح و روانم مهربون باشم

چطوری میتونم خودم را خوشحال کنم

خودم را خوب میشناسم ... کدوم کرم را چه وقتی بزنم ... کدوم کتاب را توی چه حالی ورق بزنم ... کدوم نوشیدنی کجای روز حالم را جا میاره ... کدوم وبلاگ را چه ساعتی باز کنم بهتره...

خیلی خوبه که آدم خودش را بلد باشه

بدونه از خودش چی میخواد

از زندگی چی میخواد

از روزگار چی میخواد

اینکه آدم خودش را بلد باشه خیلی خیلی خوبه

و از اون بهتر اینکه ، یکی باشه که اونقدر اون آدم را بلد باشی که بدونی کی باید حالش را بپرسی که لبخند به لبش بیاد... که وسط همه شلوغیای روز تکیه بزنه به صندلیش و چند دقیقه بیخیال کل دنیا بشه و با یه حال خوب بعد از اون احوالپرسی روزش را ادامه بده ...

من اینجا زندگی که ایستادم خودم را خوب بلدم ...