روزهایی میان تابستان و پاییز

سلام

روزتون خوش و خرم

زندگیتون پر از طراوت و حال خوش

این روزهای قشنگ را باید جشن گرفت

هوا بینظیره

این هوا از اون هواهای بهشتیه

نه گرمه نه سرده ...

یه جاهایی از روز میشه یه خنکای بینظیر را تجربه کرد ... یه جاهایی از روز میشه وسط تابستون بود و آفتاب پررنگ را به آغوش کشید ... یه وقتایی بهاره ... یه وقتایی پاییزه ..

درختها آروم آروم آروم دارن اون سبزی با طراوت را از دست میدن و باید منتظر هزارتا رنگ گرم و شاد باشیم

وقت قلمه زدن گلهاست

عجله کنید که خیلی وقت نداریم ها ...

الان پتوس هاتون را قلمه کنید و ببینید یکی دو روزه معجزه ی رویش خودش را نشان میده

گیاهای پهن برگتون هم همینطور

برای شمعدانی ها زیاد عجله نکنید یه کم دیگه بهشون فرصت بدید

ولی حسن یوسف هاتون را قلمه کنید

پاجوش سانسوریاهاتون را اگه میخواین جداکنید الان وقتشه

اگه قصد دارید شب بو بکارید دست بجنبانید که داره دیر میشه

سریع بذرش را بخرید و توی همین یکی دو روز دست به کار بشید

خلاصه که روزهای معجزه آسای ته تابستون را دونه به دونه و ثانیه به ثانیه مزمزه کنید و ازش غافل نباشید که بی تکرارن

امسال آخرین سال از دوره سالهای 1300 هست ... پس آخرین تابستان 1300 ی را تا میتونید محکم بغل کنید

مامان جان دیروز زحمت کشیده بودند و همه بلوزهای نخی منو شسته بودند و اتو کشیده بودن

دستاشون را بوسیدم و تشکر کردم

گفتند هر روز یکیش را بپوش ... چیزی ته تابستون و کیف کردن از بلوزهای نخی و خنک نمونده 

چشمام برای توجهاتشون قلب قلبی میشه

پدرجان هم یک خربزه بزرگ و شیرین خریده بودند

گفتند تا آلرژیها و سرماخوردگیهای ریز و درشت پاییزی نیومده سراغمون بزارید از خوردن خربزه لذت ببریم

خواهرجان بعد از خونه ما دعوت شده به خونه مادرشوهرش

فندوق جان با اونا اندازه ما صمیمی و راحت نیست و وقتی باهاش تماس تصویری میگیرم از اون نگاه مظلوم و آرومش دلم غنچ میزنه

توی تماس تصویری میگه : خاله جون برام قصه ی آقا قرقه (گرگه) را بگو...

و من میمیرم برای حرف زدنهای کودکانه ش

«گ» را میتونه تلفظ کنه ولی چرا به آقا گرگه میگه آقا قرقه را نمیدونم ...

مغزبادوم با تمام توان مشغول درس خوندن های آنلاین شده

اولش تمایلی نشون نمیداد و حتی دوست نداشت مدرسه ها باز بشه

ولی الان با یه هیجان و علاقه خاصی داره پروژه های درسی و کارهای مدرسه ش را دنبال میکنه

وسط روز که بهش زنگ میزنم خیلی کوتاه حرف میزنه و زودی هم میگه خاله جون من باید برم ...

للی جانم در آستانه ازدواج قرار گرفته

وقتی مساله ازدواج جدی میشه انگار یه عالمه ترس و تردید به دل آدم هجوم میاره

دیشب اومده بود پیشم ...

دچار همون ترس ها و تردید ها بود

دلش میخواست یه عالمه تاییدیه از اطرافیانش بگیره ... اما این تصمیم سخت و دشواری هست که خودش به تنهایی باید بگیره

بقیه بهش کمک میکنن که اشتباه نکنه

کمک میکنن که زوایایی که چشماش دقیق نمیبینه را ببینه

تنهاش نمیزارن

پابه پاش میرن

اما در نهایت این تصمیم را باید تنهایی بگیره... و چه سخته این تصمیم

خلاصه که دیشب للی پیشم بود و یک ساعت بعد از ساعت کاری نشستیم به حرف زدن

با حال بهتری رفت ... ولی من مثل یک مادر دلواپس و نگران شدم و کلی دست به دعا شدم

گاهی دوستی یه رابطه پیچیده ست که هیچ تعریفی براش وجود نداره - دوستی منو و للی عمری به درازای یک و نیم دهه از عمرمون داره ... و امیدوارم بتونیم همیشه دوستای خوبی بمونیم

میدونید که للی توی کار نتورک هست

من همیشه سعی میکنم ماهانه یه خریدی ازش انجام بدم شاید کمکی به اون باشه ...

از محصولات خوبش هم پیش خانواده و دوستام تعریف میکنن که اگه کسی چیزی میخواد تو ذهنش باشه و از للی خرید کنه

مدتی پیش که منو للی و دانا پیش هم بودیم ،  به دانا گفتم که سرم مو و شامپویی که از للی خریدم عالی بود

سرم موی آرگان

شامپوی مو با روغن شترمرغ

دانا هم سفارش داد ... للی هم براش آورد ... اما الان بیشتر از یک ماه هست که بهش اطلاع دادیم ... نه اومده ببره ... نه پولش را برای للی ریخته

درسته که خیلی گرون قیمت نیست و پولش اونقدرا اهمیت نداره ... ولی دوست داشتم حواسش به دوست خودش باشه ... دیشب به للی گفتم اگه تا آخر این هفته نیومد ببره من برشون میدادم و دانا مجدد هروقت نیاز داشت سفارش بده ...

آقای مزاحم را یادتون میاد؟

دوستای قدیمی تر که حتما یادشون

یه آقای استاد دانشگاه و مدرس دبیرستانهای تیزهوشان بود که چند بار از من خواستگاری کرد و هرچی من جواب رد دادم ایشون بیشتر و بیشتر دور و بر من میچرخید

به حدی بود که مدتی خیلی از کارها و پروژه هاش را میاورد دفتر من و سعی میکرد مدت زیادی از وقتش را با من بگذرونه ... حس میکردم میخواد با این کار نظر من را تغییر بده ...

خیلی هم شیک پوش و مبادی آداب بود ...

اما من از این ابراز علاقه و تمایل بعد از جواب رد اصلا خوشم نمیومد ...

خلاصه بعد از ماجراهای زیاد ایشون بالاخره جواب رد را پذیرفتند و رفتند

دیروز بعد از مدتها باز سروکله شون پیدا شده بود

اما اینبار بسیار آرام تر... و بدون اون حس مزاحمت

یه مقداری کار داشتند خیلی رسمی و درچارچوب تحویل دادند ... پدرجان هم بودند ... حال و احوال کردند و یک ساعتی با پدرجان گپ زدند

و در نهایت قرار شد بعد از آماده شدن بهشون اطلاع بدم ...

این حس دوستانه و آرام و صمیمی را خیلی دوست داشتم

پ ن 1: خیلی حرف برای گفتن دارم ولی ازدحام کارهای این روزهام اجازه نمیده بیشتر از این بیام و بنویسم

همین پست را از ساعت 7 صبح دارم مینویسم

پ ن 2: امسال مثل هیچ سالی نیست ...

نه میشه گفت بد هست ... نه خوب... ولی دلم برای خیلی از روتین های زندگی تنگ شده

از جمله زدن رژ لب...

پ ن 3: عاشقانه هامون با آقای دکتر سرجای خودشون هستند

فقط اونقدر هردومون روی دور تند هستیم که دیگه هیچ ساعت خاصی برای حرف زدم و تماس نداریم

دیشب ساعت 4 صبح دلتنگ هم شده بودیم و جالب اینکه یه حس دو طرف بود ... اما وسط خواب؟؟؟؟؟!!!!!

اندازه چند پیام ردو بدل شد و هردو بیهوش شدیم ... صبح فکر کردم خواب دیدم ... یه نگاهی به گوشیم انداختم و حسابی به خودمون خندیدم...