جان را بدهم به رهت گر که بمانی ...

سلام

روزتون شکلاتی

انبار کاغذهای دور ریز و بازیافتی را بالاخره به آخر رسوندم

هرچقدر که قابلیت استفاده مجدد داشت را دفترچه کردم

یه مقداری هم برای دفاتر حساب و کتاب خودمون استفاده کردم

و ...

و خلاصه هرطوری بود اینکار را تمام کردم

در عوض موازی با این کار کناره های طلق و فنری هم که نگه داشته بودم استفاده شد

کیبورد و تلفن و فکس را هم با الکل (صنعتی) تمیز کردم و حسابی برق انداختم

امروز میرم سراغ یه قسمت دیگه

عمه جان با کل خانواده شون تصمیم به مهاجرت به شمال کشور را گرفتند

کار و کاسبی بزرگی داشتند که درآمد خوبی هم داشت

همه را اجاره دادند و یه خونه خیلی کوچولو اجاره کردند و نصف وسایل زندگیشون را گذاشتند داخلش و نصف دیگه را با خودشون بردند

حدس میزنم قصد دارند چند سالی شمال زندگی کنند و برگردند

البته که گفتند قصد دارند اونجا هم یه کار و کاسبی بزرگ راه بندازن

به نظرم تصمیم بزرگی بوده

بخصوص که پسر و عروس و داماد و دختر و همه با هم این کار را انجام دادند

امیدوارم هرکسی هرکاری میکنه خوشحال و شاد و راضی باشه

یکی از برنامه هایی که برای آینده چیدم همین هست که دوست دارم در حد چند ماه توی شهرهای مختلف زندگی کنم و هرشهر را با تمام جزئیاتش ببینم

اگه برنامه های اقتصادی ایران اینهمه درهم و برهم نشده بود قصد داشتم چند ماه برم پیش داداش و خانومش، بخصوص که حالا خونشون جاداره برای مهمان

دیشب پدر همسایه جان (همون که سروصدای وحشتناکش همه را کلافه کرده بود) اومده بودن که با پدرجان صحبت کنند

یعنی اینا اونقدر بزرگ نشدند که خودشون مشکلاتشون را حل کنند؟؟؟؟؟؟

واقعا تشکیل زندگی مشترک نیاز به یه بلوغ فکری داره

من نمیگم نباید از خانواده ها کمک گرفت ، اما خیلی وقتا ، خیلی از کارها خیلی ساده ست و نیاز به پیچیده کردن موضوع نیست

یک فصل تازه از اون جزوه ی وحشتناک فیزیک را امروز صبح دریافت کردم

به خودم وعده دادم که تو یه بازه زمانی مشخص تمامش کنم و به خودم یه جایزه بدم...

اونقدر این کار نفس گیر و سخت شده برام که به سختی دارم انجامش میدم

شماها که غریبه نیستید اگه جنبه مالی این کار در بین نبود اصلا قبولش نمیکردم ،

هرچند توی قسمت مالی هم تقریبا دارم با نصف قیمت همیشگی خودم کار میکنم

اما بازم شکر خدا...

من همیشه معتقدم باید قدم برداشت هرچند آروم ... هرچند کوچولو کوچولو...

قدم های آروم و حرکت ریز هم آدم را جلو میبره...

گل هویا دارم خیلی گیاه مقاومی هست و خیلی خیلی رشد آرومی داره

یه طوری انگار خیلی موقر و متین هست

اسفند ماه از اون پوست موزهایی که قبلا قضیه ش را براتون گفتم بهش دادم و یهو حالش خیلی خیلی خوب شد

از پارسال کلا توی تراس بود

مامان جان پیشنهاد دادن ببریمش توی سرسرا و اجازه بدیم شاخه های بلندش آویزان بشه...

حالا گل داده

با اینکه هنوز گلها باز نشدن ولی من خیلی خیلی براش ذوق کردم

پ ن 1: دیشب آقای دکتر دیر اومدن و من ناخواسته خوابم برده بود

و اصلا متوجه نشدم

صبح که بیدار شدم یه بغض بزرگ ته گلوم بود... هنوزم هست

با اینکه بهم زنگ زدند و حرف زدیم ...

پ ن 2: مغزبادوم امروز میخواسته بره برای ثبت نام کلاس سوم

و نمیدونید چقدر ذوق و شوق داشت

انگار این مدرسه نرفتنها بچه ها را حسابی کلافه کرده و دلشون برای مدرسه تنگ شده

پ ن 3:  برنامه «بفرمایید شام » شرکت کننده های شمالی و جنوبی داره

و من با دیدنشون یاد خیلی از دوستای وبلاگی میفتم

جالبه که تک تک تون توی زندگی واقعی من حضور فعال دارید