تو با قلب دیوانه ی من چه کردی؟

سلام

روزتون روشن

روشن و پرنور

مثل همین روزهای بهاری که پیوند خوردن با تابستان و عجیب گرم شدند

دیروز روز شلوغ و پرماجرایی را پشت سرگذاشتم

تا نزدیک ظهر همه چی آروم بود

تایپ کردم

چندتا فایل مرتب کردم و ارسال کردم برای مشتریها

چندتا فایل چک کردم

دوتا مشتری سمج را راه انداختم

اماساعت 12 و نیم پاشدم و شلنگ آب را برداشتم و رفتم سراغ دربهای برقی و سکوریت ... (املاشون را دقیق یادم نمیاد)

یه شستشوی حسابی و البته تا جایی که ممکن بود کم آب

نزدیک یک و نیم کارم تمام شده بود و به یه عالمه شیشه لک شده در خدمتتون بودم

خاک مدتها نبودنم را از در و دیوار شستم اما نیاز به کلی لکه گیری و تمیزکاری هست

بعد هم اومدم داخل و دربها را بستم و تا ساعت سه و نیم نزدیک به نیم متر مربع از داخل دفتر را تمیز و مرتب کردم

همین قدر سریع و فرز

سه و نیم بود که برای ناهار و نماز نیم ساعت وقت گذاشتم و بعدش بدو بدو برگشتم سرکار

نفهمیدم کی ساعت 7 شد

ولی ساعت 7 بود که یهو سیستمم از دنیا رفت ....

آه از نهادم بلند شد ...

شوکه شده بودم

زنگ زدم مستر هورس... (دوستای قدیمی میشناسن مستر هورس را)

یک بار...دوبار... سه بار.. جواب نداد

دوتا شماره دیگه مرکز تعمیرات کامپیوترهم داشتم ولی هیچکدوم جواب ندادند

زنگ زدم باباجان، زیر تیغ جناب دندانپزشک بودند

چاره ای نبود سیستم را گذاشتم توی ماشین تا راهی بشم

جمع جور کردم و درب را بستم که یهو مستر هورس زنگ زد

بعد از سلام و احوال و گله و شکایت از اینکه ماههاست هیچ خبری ازم نیست، موضوع را گفتم ...

گفتم الان خودم را میرسونم

باز سریع برگشتم داخل و ....

تازه این وسط خانواده عمه جان هم اومدم دفترم... یه کاری داشتند که نتونستم انجام بدم

یک کامپیوتر قبلا توی خونه داشتیم که موقع اسباب کشی آوردمش توی انباری دفتر(هرچیز که خوار آید....)

اونم آوردم گذاشتم جلوی دست

مستر هورس اومدن و یه بررسی ...

پاور سوخته بود و پاور اون سیستم به این سیستم میخورد...

یه جابجایی پاور و تمام ....

البته تا برم خونه فکر کنم ساعت 10 بود

پدر دیرتر از من اومدن

دندون درد داشتن

مادرجان هم دستشون درد میکرد

تا بخوابیم از نیمه شب گذشته بود

داشتم با آقای دکتر تلفنی حرف میزدم که دیگه نفهمیدم چی شد....

صبح که بیدار شدم گوشی خاموش زیر دنده م افتاده بود

پ ن 1: ما یه رسمی توی خانواده مون داریم نی نی تازه هرجایی که برای اولین بار میره یه هدیه بهش میدن

بیشتر هم رسم هست که نبات میدن

دیروز که نی نی تازه عمه جان اومد دفتر هیچی جز شکلات کاکائویی تلخ نداشتم

و چقدر ذوق کردند که جای نبات شکلات گرفتند

پ ن 2: باید یه اعترافی بکنم

از دیدن مستر هورس حس خوبی داشتم

از یه جایی به بعد دوستی ها و آدمها شکل تازه ای به خودشون میگیرن

از یه جایی به بعد دنیا شکل عوض میکنه و همه چیز آروم تر میشه

انگار نزدیک شدن به چهل سالگی ارمغانهای زیادی برای آدم داره

پ ن 3: دیروز سالگرد آشناییمون با آقای دکتر بود

اونقدر پست بلند و بالایی توی ذهنم داشتم

سرفرصت حتما اون پست را خواهم نوشت

چند سال گذشته؟

یک عمر؟

سال 1387 با هم آشنا شدیم ...