بی تاب و توان گشته ز جادوی نگاهت...

سلام

روز اردیبهشتی تون بخیر

دیروز یه بارون حسابی زد و بهار را پررنگ و آبتر کرد

من توی مسیر خونه بودم که بارون تند شد، عوضش من آرومتر رانندگی کردم و صدای ضبط را بستم و اجازه دادم صدای قطره های باران حال دلم را خوب کنه

امروزم هوا خیلی خیلی خنکه و دلچسبه

از اون پنجشنبه هایی هست که اگه کرونا نبود، با وجود روزه داری، حتما با خواهرا و فسقلیا یه برنامه دلچسب تفریح بیرون خونه میچیدیم

با یه نگاه ساده به اطرافم حس میکنم دیگه فقط ما داریم رعایت میکنیم

میام وبلاگا میبینم خیلی از دوستان هنوز در حال رعایت هستند

اما تو دنیای بیرون تقریبا هیچکس را نمیبینم که رعایت کنه

تازگی بیشتر حرص هم میخورم از اینایی که انگار نه انگار ، جوری رفتار میکنند که گویا کرونا ریشه کن شده و من بی خبرم

ما همچنان خرید نمیریم ، نمیریم که یعنی تقریبا 15 تا 20 روز یکبار میریم یه خرید کلی میکنیم و برمیگردیم

اونم نه مثل سابق که هرچیزی را از جای خاصی میخریدیم

خرید ساده و جمع و جور ، مثلا وقتی میریم هایپر سعی میکنیم قسمت عمده ی خریدمون انجام بشه

حتی شیر و ماست را سعی میکنیم طوری بخریم که زودتر از 15 تا 20 روز آینده بهش نیازمند نشیم

الان دوتا کوچولوی ما نزدیک 70 روز هست که توی قرنطینه هستند

خواهرام فقط در حد سه یا چهار بار اومدن خونه ما و حتی یه خرید ساده هم نرفتند

و حالا دیگه بی تاب و کلافه شدند

مغزبادوم که دیگه طاقت نداره و از دیشب اومده خونه ما - البته چون مدرسه شون به طور آنلاین برقرار هست فقط میتونه روزهای تعطیل بمونه

فندوق کوچولو توی تماسهای صوتی و تصویری به شدت بیقراری میکنه

ولی ما بخاطر سلامتی خودمون باید همچنان رعایت کنیم

پ ن 1: گل محمدی ها روی میزم دارن خشک میشن

اما عطر و بوشون به شدت باقیست

پ ن 2: دیشب سحر نزدیک بود خواب بمونم