بهارتان پرطراوت

سلام

سال نو مبارک

طبیعت و دستان مهربان پروردگار، منتظر هیچی نمیشن

بهار پرقدرت و شاداب مثل هرسال از راه رسید

با عطر گل و باران

با یه عالمه رایحه و نور

با آفتابی به مراتب پررنگ تر

و زمینی که داره نفس تازه میکنه، بیدار شده و با تمام وجود داره در رگهای گیاهان جان تازه میدمه

من هم با یه عالمه آرزوی خوب برای تک تک شما عزیزان آمدم که بهار را تبریک بگم و ازتون بخوام برای تمام مردم جهان دعا کنید که مطمئنا این خیر و این دعا در زندگی خودمون هم جاری میشه...

قبل از هر چیزی باید از تک تک تون عذر خواهی کنم، بخاطر این تاخیر و اینکه در غار تنهایی خودم فرو رفته بودم  و در اولین فرصت باهاتون راجع بهش صحبت میکنم

بعدش باید تک تک تون را بغل کنم و محکم توی بغلم فشار بدم و ببوسم که اینهمه مهربونید و از هر طریقی که تونستید لطف و محبتتون را شامل حالم کردید

یه عالمه تعریفی دارم براتون

یه عالمه حرف

از روزهای قرنطینه ای که هنوز ادامه دارن

از محبتهایی با شکل و رنگ تازه که قلبمو خیلی خیلی گرم کرده

از کارهایی که برای اولین بار تجربه شون کزدم و کلی حال دلمو خوب کردن

از بافتنی هایی که برای نی نی توی راه بافتم و با هر دونه ش یه ذکر و یه حرف خوب گره زدم

از پتوی چهل تکه ای که با مامان شروع کردیم به بافتن

از گل کاریهایی که با پدرجان انجام میدیم

از ماهی هام

از سبزه های نارنج و نارنگی و پرتقال

از عوض کردن خاک گلدانها

از سرند کردن خاک برگهای دپو شده توی باغچه

از دوریهایی با جنس تازه

از ندیدنهایی فسقلیا

از فیلم هایی که دیدیم

کتابهایی که هی نصفه نصفه خوندم و رها کردم

از دوستهای تازه ای که چهره ی جدیدی از خودشون بهم نشون دادند

از دوستی های تازه

از نون پختن

از دمنوشهای پر از آرامش

از....

خلاصه که خیلی حرف دارم برای گفتن

ولی اگه بخوام از اول سال شروع کنم، باید بگم که با آقای دکتر سر یه موضوعی به شدت به مشکل خوردیم و علیرغم میل باطنی هر دومون، کار به جاهای خیلی باریک رسید، هفته اول سال نو را با حال نه چندان عاشقانه سپری کردیم و هفته دوم با درخواست من تصمیم گرفتیم دور بشیم و یه بار دیگه کل رابطمون را بازنگرز کنیم...

نگم براتون که به من چی گذشت

نگم براتون که به آقای دکتر چی گذشت

اما در نهایت این رشته پاره شد و دوباره گره خورد تا شاید ما نزدیک تر  بشیم...

ماجرا تمام شد ولی انگار قلبم آرام نشده بود

سعی کردیم مرهم بشیم به زخمی که زده بودیم

کمی قصه پیچیده بود برای دو تا آدم، دوتا آدمی که دوازده سال توی رابطه بودند... اما از پس این طوفان هم براومدیم...

باید کلمه به کلمه و لحظه به لحظه تعریف کنم، اما توی این پست جاش  نیست...

من همچنان به قرنطینه ادامه دادم، اولا که شغلم جز دسته بندی مشاغل پرخطر و غیرضروری بود و دوما اینکه ترجیح میدم به خاطر پرجان رعایت کنم

طبق معمول نوشتن با گوشی برام سخته، اما تلاش میکنم دیگه کمرنگ نشم

پ ن۱ : امیدوارم هرجاهستید از گزند بلا و بیماری دور باشید

پ ن ۲: به یاد تک تک تون بودم و توی دعاهام بودید

سرفرصت به همتون سر میزنم

پ ن۳: این روزها همه چیز متفاوته

با نگاه متفاوت میتونه همه چیز زیبا هم باشه

پ ن۴: تجربه های تازه را دست کم نگیرید

بعضی از ساختار شکنی های این روزها، بهترین اتفاق هستند