یک دقیقه

یک دقیقه که سهل است حتی اگر ثانیه ای باشد باید قدر دانست

باید لحظه لحظه های زندگی را قدر دانست و با تمام قوا زندگی کرد

باید دوست داشت و این دوست داشتن را به زبان آورد

ممکن است خیلی زود دیر شود

قبل از آنکه ما بفهمیم چقدر زمان برای دوست داشتن را از دست داده ایم

دوست داشتن نباید منتهی به یک عشق آتشین و داغ باشد

همین که وقتی میخواهیم یک جرعه دمنوش خوش عطر بخوریم یاد کسی میفتیم ... همین که با دیدن گربه ای که از پشت پنجره به ما زل زده و چشم هایش عمیقا مهربان است ... همین که گل نرگسی میبنیم...

این یاد افتادن ها را قدر بدانیم

پیامک های گاه و بیگاه را

و یادمان نرود حتی با مشغله های بسیار و بعد مسافت های بسیارتر هم میشود گاهی بیخیال کل دنیا شد و کسی را یک لبخند مهمان کرد

گاهی بدون هزار دنگ و فنگ ، بدون بریز و بپاش های خسته کننده میشود یک دورهمی خوب رقم زد

گاهی یک سرگرمی ساده میتواند عمیقا حال دلمان را خوب کند

ثانیه های زندگی را نادیده نگیریم

اطرافیانمان را ببنیم

آنهایی که دوستشان داریم و دوستمان دارند

فکر نکنیم به اندازه کل ابدیت وقت باقیست... اتفاقا همین نفس و همین دم را باید قدر دانست

از کجا بدانیم تا یلدای بعدی چه کسانی هستند و چه کسانی دیگر در دسترس ما نیستند؟

از کجا بدانیم تا یلدای بعدی خود ما هستیم یا نه؟

قانون نانوشته ی زندگی همین است

یلدا و همه ی مناسبتهای دیگر بهانه اند

بهانه ها را قدر بدانیم

بهانه های کوچک و بزرگی که به سادگی قلبها را نزدیک و نزدیک تر میکنند

دنیای ما متشکل از میلیاردها جمعیت انسانهای روی زمین نیست ، دنیای ما متشکل از افرادی ست که با مهربانی و قلبمان به آنها عشق می ورزیم