روزهای پاییزی

سلام

صبح تون زیبا و پر انرژی

هفته ی گذشته جمعه ، طبق قول و قرارمون نتونستم بیام... از بس که کارهام درهم و نامنظم و شلوغ شده بود

تمام تلاشم را کردم و حسابی لحظه ها را قدر دانستم تا یه کمی اوضاع را مرتب کنم...خلاصه که عذرخواهی میکنم

من به نوشتن عادت دارم

نوشتن را دوست دارم

و کلمات حال دلم را خوب میکنند

حتی وقتی که نمیام اینجا و نمینویسم توی ذهن و قلبم کلمات را ردیف میکنم و گاهی با تک تک شماها حرف میزنم

باهاتون سوال جواب میکنم... باهاتون حال و احوال میکنم ... دلتنگتون میشم

خیلی وقتا صبح خیلی زود وقتی دارم رانندگی میکنم به سمت دفتر کارم ، شیشه های ماشین را میدم پایین تا هوای پاییزی بخوره به صورتم

از لابلای شال و روسری بخوره به گردنم... به پوست تنم.... انگار از این فصل تازه انرژی میگیرم

من نمیتونم بدون لحظه های ناب زندگی کنم... زندگی برام سخت میشه ... برای همین میگردم دنبال لحظه ها

دنبال اون لحظه ای که چشمام را میبندم و چند قلپ بزرگ از بطری آبم... آب و بهار نارنج سر میکشم...

دنبال لحظه ای که شب آخر شب وقتی دارم به سمت خونه رانندگی میکنم، برگهای کوچولوی پاییزی که روی زمین ریختند، توی باد جلوی ماشین میرقصند و من آرومتر میرانم تا بتونم یه لحظه ی ناب را زندگی کنم

یا اون لحظه ای که مزه ی مهربونی یک دوست را میچشم که بدون چشمداشت سراغم را میگیره و بهم پی ام میده و من چشمام را میبندم و لبخند میزنم

خلاصه که من توی لحظه ها زنده ام

از روزمرگی گفتن تو پستی که آدم داره بعد از 15 روز مینویسه ، لطفی نداره ... چون زندگی هر روز یه بازی تازه داره

توی این مدت با مشکلات دردپای بابا دست به گربیان بودیم ... البته خدا را شکر که زانوشون نشکسته... خدا را شکر که رو به بهبود هستند

مامان جان توی هفته گذشته خیلی خیلی مریض بودند، دل دردهایی که دلیل درستی هنوزم براش پیدا نشده ، مشکوک به مشکلات صفرا... و هنوز پیگیر قصه ی بیمارستان و دکتر و مداوا هستیم

فسقلیا هر دوشون خوبن... خدا را شکر

خواهرا هم خدا را شکر خوبن

ولی روابط عاشقانه ام اصلا تعریفی نداره... نمیدونم دوتا آدم که حتی از نگاه و سکوت هم حرف هم را میفهمند چی میشه که یهو حتی با زبان مشترک هم حرف هم را نمیفهمند... و ما الان در دورانی هستیم که زبان مشترکمون را از دست دادیم....البته دلتنگی و دوری و شلوغی به تمام این موارد دامن میزنه...

توکل برخدا...

داداش و زن داداش هم اوضاع بورس و خوابگاهشون بهم ریخته شده ... دارن تلاش میکنن اوضاع را مدیریت کنند ... دنبال خونه هستند و یه کمی کارهاشون پیچیده شده ، میسپارمشون به خداوند بزرگ...انشاله که درست میشه

یه عالمه بذر شب بو خریدیم و به رسم هرساله ، شب بو کاشتیم

به امید اینکه توی بهار ، تراس و راه پله ها و سرسرا، مست بشن از بوی شب بو

خیلی کم وقت میکنم به گل و گلدانها رسیدگی کنم... اما مامان هوای همشونو داره... با هوای خنک پاییزی تمام قلمه ها پر از ریشه شدند و حسابی قد کشیدند

گلها یه عالمه برگ تازه دادند... اما درخچه های مرکباتم امسال میوه ندادند و ما را از زیبایی کامکوات و پرتقال و نارنگی محروم کردند

حرف برای گفتن زیاد دارم

اما فرصت کم...

به یاد تک تک تون هستم.... گاه گاهی با گوشی میخونمتون