نفس های گرم تابستان

سلام

روزتون خوش

به قول دوست جان حسنی به مکتب نمیرفت... اینم شده قصه ی جمعه ها پست گذاشتن من

دلم همون روزانه نویسی را میخواد

دلم ریز ریز نوشتن و تعریف کردن بالا پایین زندگی را میخواد

من زندگی کردن توی جمع وبلاگی را خیلی خیلی دوست دارم

و انشاله خیلی زود به همون روزها بر میگردم

این هفته اصلا خوب کار نکردم

اما به نظرم یه کمی بیشتر زندگی کردم

شنبه از صبح خیلی زود اومدم سرکار و حسابی کار کردم تا شب

پدرجان هم کمکم کردن و حسابی کارها را جلو بردیم

یکشنبه باز صبح خیلی زود اومدم سرکار و تنهایی شروع کردم به کار...

پدرجان در تدارکات سفر بودند...

برای ظهر خودم را رسوندم خونه و نماز خوندم و دوش گرفتم و وسایلم را که تقریبا مامان جان حاضر کرده بودند برداشتم و برای ساعت 2 راه افتادیم

در دقایق آخر مغزبادوم به جمع سفر سه نفره ما اضافه شد و شدیم چهارتا

توی راه چندین جا ایستادیم و عسکهای خوشگل گرفتیم

شاید چون ریشه های من از کویر هست اینهمه کویر را دوست دارم

شن های کویری و ماسه های داغ صحرا حسابی حالم را جا میاره...احساس میکنم انرژی آفتاب توی دستام هست

خلاصه که توی راه چندجایی سرزدیم و در نهایت رسیدیم به خونه عمه جان (عمه جان مادربزرگ مغزبادوم هست و یک خانه در ولایت پدری دارند که برای تعطیلات و سفرها ازش استفاده میشه)

خودشون هم با چندتایی از دخترعمه ها و نوه نتیجه هاشون بودند...

یکی از اتاقهای خونه ی روستایی را برای ما گذاشته بودند

یک اتاق با سقف گنبدی ، دیوارهای کاهکلی و پنجره هایی با پرده های توری....

اگه بخوام از زیبایی های سفر بنویسم میتونم یک کتاب بزرگ براتون تعریف کنم ...

از درختهای اناری که سبز و قرمز بودند و چنان دلبری میکردند که گفتنی نیست... از نخل های خرمایی که محکم ایستاده بودند و خوشه های بزرگ خرما را نگه داشته بودند... از خرماها با رنگهای زنده و شاد... و ...

رسیده نرسیده لباس عوض کردیم و راهی حسینیه و مسجد روستای کناری شدیم... غوغایی بود

روستاهایی که در حالت عادی حتی 100 نفر سکنه ندارند ولی در روزهای خاص و مراسمات خاص هزاران نفر مهمان دارند...

تا نزدیک ساعت 1 توی مراسم بودیم و بعد هلاک و خسته برگشتیم سمت خونه

اونشب هوای کویر طوفانی بود و شن و ماسه ها به شیشه های اتاق میخورد و من که حس خیلی خوبی داشتم ... از تماشای اونهمه ستاره

نزدیکای صبح که دیگه حسابی هوا یخ شده بود و من و مغزبادوم حسابی رفته بودیم زیر لحاف سنگین و مخملی

روز تاسوعا از صبح باز توی مسجدو مراسم بودیم ... ظهر اومدیم و چرت زدیم و با مغزبادوم دوتایی تو کوچه باغهای کویری گشت زدیم

از دیوارهای کاهگلی بالا و پایین رفتیم و غروب آفتاب را یه جای بینظیر به تماشا نشستیم

شب هم باز تا پاسی از شب توی مراسم بودیم...

روز عاشورا مراسم پرشورتر و پرحس تر بود

صبحانه را با یه آش مخصوص محلی که نذری بود شروع کردیم

روز چهارشنبه صبح زود رفتیم سمت نخلستان های خرما... باغهای خوشگلی که از وصفشون عاجزم

در دل کویر جوبهای پر آب... تضاد شن و ماسه و آب... خورشیدی که اونجا گرمتر میتابید و مردمی که دلشون گرم تر و دستاشون مهربان تر بود

تا نزدیک ظهر توی سبدهای حصیری خرما چیدیم و با مغزبادوم حسابی خوش گذروندیم

ظهر برای ناهار خونه ی یکی از آشناهای پدر که از سفر حج برگشته بودند دعوت بودیم

بعد از ظهر هم برگشتیم سمت خونه...

سفر خوبی بود...

پنجشنبه صبح زود با پدر اومدیم سمت دفتر

پدرجان حالشون خیلی خوب نبود... پاشون درد میکرد... هرچی اصرار کردم بمونن خونه قبول نکردند

نزدیک ظهر بود که توی دستشویی خوردند زمین

از ظهر دیروز تا نزدیک غروب دستمون به دکتر و ارتوپد و رادیولوژی بند بود...کشکک زانوشون ترک برداشته بود و درد خیلی زیادی داشتند و دارند

البته با توجه به بیماریشون نمیتونند مسکن بخورند و باید به همین پمادهای مسکن رضایت بدند...

امروز هم صبح زودتر از همیشه بیدار شدم و اومدم دفتر

باید حسابی کار کنم...

خیلی از برنامه و کارهام عقبم

با این اوضاع پدرجان هم زیاد نمیتونند کمک حالم باشند... خدا خودش بهم کمک کنه

پ ن 1: زیر اون سقف های بلند... توی مسجد وحسینه خیلی خیلی به یادتون بودم

با تسبیح متبرک امام حسین حسابی برای برآورده شدن حاجاتتون صلوات فرستادم

برای یک سری از دوستان به طور ویژه دعا کردم و همونجا بهشون مسیج هم زدم

پ ن 2: اوضاع زندگی خواهرم خیلی خیلی نامناسب هست...

ازتون التماس دعا دارم

پ ن 3: پدرآقای دکتر هم حال خیلی خوبی ندارند و هنوز در بستر بیماری هستند

این روزها در کم رنگترین حالت عاشقانه های خودمون را داریم...

پ ن 4: اونقدر لبریز حرفم که حرفهام تمامی نداره... ولی ناچارم تا همین جا بیشتر ادامه ندم و برم برای رسیدن به کارهام

پ ن 5: وقتی دارین روزهای آخر تابستان را مزمزه میکنید منو هم یاد کنید...

من عاشق فصل ها هستم