دنیای وبلاگستان

سلام

روزتون زیبا

اول از همه در مورد پست قبلی بگم که حرفای خیلی از شماها دلم را روشن کرد

و دلایل خیلی های دیگتون منو قانع کرد

اینکه منو میخونید چه کامنت بدین چه به هر دلیلی برام چیزی ننویسید ، دلم را گرم میکنه

ازتون ممنونم

ولی دوست دارم بدونید که کامنتهای گاه و بیگاه تک تک شماها قلبم را روشن میکنه و خیلی وقتی چراغی میشه برای ادامه راه و انگیزه ای برای انرژی بیشتر...

رمزی نمینویسم به احترام تمام شماهایی که حتی اندازه یه لبخند کوچیک مهمون وبلاگ من هستید...

دنیای وبلاگستان موازی دنیای واقعی ، در زندگی من پررنگ و زیباست...

بعدش صبح که از ماشین پیاده شدم تا یه نگاهی به حسن یوسف های دم در بندازم ، دلم نیومد که براتون عکس نگیرم

این عکس را فقط و فقط به عشق دوستای وبلاگیم گرفتم

اون هایی که تازه کاشتم هنوز خیلی رشد نکردند ولی همشون خوش آب و رنگ و حسابی جون دار شدند...

دلتنگی انگار رنگ خیلی چیزا را عوض میکنه و وقتی دلتنگی پر رنگ و پررنگ تر میشه آدم را مجبور به اعتراف میکنه

دیشب لابلای خواب یه بغض خیلی بزرگ اومد تو گلوم... نمیدونم چی خواب دیدم... نمیدونم چی شد... ولی یهو دیدم شماره آقای دکتر را گرفتم و صدای خواب آلودش مپرسه: چی شده عزیزم؟؟؟؟

گفتم : نمیدونم!!!  یه خرده حرف زد ... یه کم حرف زدم ... خواب بودم ... اونم خواب بود...اصلا یادم نیست چی گفتم...تهش گفتم ببخشید که اذیتت کردم... گفت: اذیتت را به جون میخرم... و حالا خوب یادمه که چقدر قلبم گرم شد و چقدر خوب خوابیدم....

این روزها با داداش که حرف میزنم ، چشماش برق میزنه ... ذوق اومدن داره

دلتنگیهاش پررنگ شده

چشمای ما هم برق میزنه... سر به سرش میزاریم... باهاش شوخی میکنیم...

گاه گاهی داداش و زن داداش از وسط فروشگاه بهم زنگ میزنن و یه چیزی را بهم نشون میدن و میگن کدوم رنگش را برات بخریم؟؟؟

مهربونی خیلی کار سختی نیست... مهربونی همین خرد ریزهای روزمره ست که باید بهشون توجه بشه... باید جدی گرفته بشن... نباید بیخیال از کنارشون بگذریم

بعضی وقتا فکر میکنم بیخیالی آفت خیلی از زندگیهاست...

پ ن 1: خواهر عکس فرستاده از قبل از نماز صبح توی حرم... و مغزبادوم با اون چادر سفیدش، روی زانوی مامانش خوابه...

پ ن 2: خواهر عکس فرستاده از فندوق که این روزها خودش را میرسونه زیر میز و میخواد هرطوری شده شیطنت کنه

پ ن 3: باباجان برام از انگورهایی که امسال برای اولین بار بار دادند عکس فرستاده

پ ن 4: یک دوست عزیز از لوبیای سحر آمیزش عکس گذاشته

پ ن 5: تصویری با یه دوست حرف میزنم و از بودن در کنارش لذت میبرم

پ ن 6: عکس های مسافرت پارسال را نگاه میکنم و چشمام قلب قلبی میشه

پ ن 7: چی میخوایم از زندگی؟؟؟ چقدر اهمیت داره چندتا چهارراه خونمون را ببریم بالاتر؟ چقدر اهمیت داره کمد لباسمون پر تر باشه؟ چقدر اهمیت داره که عینک آفتابیمون مارک فلان باشه؟ چقدر اهمیت داره که هر سال مدل ماشینمون را ببریم بالاتر؟ چقدر اهمیت داره؟؟؟؟؟چرا در عوض زندگی نمیکنیم؟ چرا برای بچه های دور و برمون شکلات نمیخریم؟ چرا به زن سرپرست خانوار همسایه کمک نمیکنیم؟ چرا پیرمرد و پیرزن همسایه را نمیبینیم؟ چرا با حیوانات مهربون تر نیستیم؟چرا به طبیعت اهمیت نمیدیم؟ یادمون رفته که نهایتا 70 سال دیگه حتی خاطره ای هم ازمون باقی نمانده؟؟؟؟؟؟