آخرین یکشنبه بهار

سلام

روزتون پر از الطاف پروردگار

امان از این همه گرد و غباری که شهر را فرا گرفته و نفس مرا تنگ کرده

عوضش مبتلا شدم به یک آهنگ دلپذیر و هربار میشنوم بازم روحم سیراب نمیشه...

صبحم را با صدای آقای دکتر و دوش و زردآلو و خیار تازه شروع کردم

از اونجایی که طبع من خیلی سرد هست قبل از بیرون آمدن از خانه چای نبات جانانه را هم سرکشیدم

تا رسیدم جلوی دفتر دیدم آقا کلاغه منتظرم نشسته... باورتون نمیشه که با هم دوستیم... براش دانه ذرت میزارم و با اشتیاق میخوره

لبخندم که پررنگ و دلم گرم تر... اومدم که باز با این اظهارنامه لعنتی دست و پنجه نرم کنم...

البته برای خودم جایزه هم در نظر گرفتم ... صبح یک کتاب تازه از داخل کتابخانه برداشتم و باخودم آوردم

اگه این اظهارنامه تمام بشه کار را تعطیل میکنم و فقط کتاب میخونم... تا تمام شدن کتابم به خودم استراحت جایزه دادم

میدونید دوست دارم هرروز گوشه ای از چیزهایی که میبینم و خوشم میاد را برای شماها هم بازگو کنم

قبل از اینکه برسم دفتر یه جایی تو کوچه پس کوچه ها، خاکبرداری یک ساختمان بلند بود و ترافیک شده بود و ما هم با صبوری منتظر باز شدن راه بودیم... چشمم افتاد به ته یه کوچه ی تقریبا باریک با خونه های ویلایی و درختهای پرگلی که از سردیوارها آویزان بود ... یه پسربچه تقریبا 5 ساله ... با خواهر تقریبا یکساله ش داشتند صبحانه میخوردند... یک کاسه دست پسربچه بود و با شیطنت از این طرف میدوید آن طرف و یه قاشق میزاشت دهن خودش و یک قاشق هم دهن خواهرش... فاصله م زیادتر از اونی بود که ببینم داخل کاسه چی هست... ولی صدای خنده شون را میشنیدم... و صدای جیک جیک کفشهای دخترکوچولو را ...

باورتون نمیشه هنوز لبخند پررنگ روی لبم هست از حس خوب اون صحنه اول صبح حال دلم هنوز خوبه

پ ن 1: روشنک و دریای عزیزم ... دوستای خوب و همدل... ازتون بی نهایت سپاسگزارم

پ ن 2: صبح مامان گفتند که کیک شکلاتی خیلی عالی شده بود و تکه آخر انگار از همه خوشمزه تر بوده

پ ن 3: مغزبادوم اول وقت بهم زنگ زده و میگه به نظرت امروز چیکار کنم حوصله م سررفته... میگم کی بیدار شدی که الان حوصلت سررفته؟؟؟؟ میگه سوال نکن... جواب بده

پ ن 4: یه عالمه از بندهای و رشته های فامیلی در خانواده مادری در حال گسستن هست و من اینو اصلا دوست ندارم