در باب همسایه

یه کوچه کنار دفترم هست که تماما ساختمانهای مسکونی هستند

اهالی یکی از خونه ها عوض شده ... نمیدونم  مستاجر بودن ... فروختن یا هرچیزی

بهرحال یه نفر تازه وارد تو این کوچه امروز خیلی زیاد رفت و آمد کرد

بعدازظهر در ساعاتی که همه جا تعطیل هست ، بدو بدو آمد و یه عالمه آشغال و تکه های چوب درختی که هرس کرده بود را گذاشت دقیقا جایی که محل رفت و آمد دفتر من هست

حالا از شانس بد این آقا منم اون ساعت تعطیل نبودم ... نور افتاده بود رو شیشه و ایشون منو نمیدید

البته که اگه منم در حال کار کردن بودم و سرم تو کامپیوتر بود ایشون را نمیدیدم ...

اما من داشتم از سکوت بی نهایت ظهرگاهی کوچه لذت میبردم و ذره ذره دمنوش بهاریم را مزمزه میکردم ...

منم که معرف حضورتون هستم ... زبون دراز

معطل نکردم

پاشدم رفتم و تا آقا برسه دم در خونش ، صداش زدم

گفتم : ببخشید اینا را چرا گذاشتید اینجا؟

اقاهه همچین یه کمی شوک شده بود، گفت : پس بزارم کجا؟

گفتم : به نظرتون جلوی دفتر من مناسب ترین جا برای گذاشتن آشغال هست؟

گفت : نه ولی نمیدونم بزارم کجا...

منم یه مکثی کردم و گفتم : به نظرم باید بزارین دم در خونه خودتون....

خب مسلماً نمیتونست آشغال ها را این وقت روز بزاره جلوی در مجتمع و همه شاکی میشدن....

منم لیوان به دست همونجا ایستاده بودم تا ببینم عکس العملش دقیقا چیه...

رفت از خونشون پلاستیک زباله آورد، همه آشغالها را جمع کرد و برد خونشون تا احتمالا شب، در زمان معین بیاره بزاره برای شهرداری....

همسایه های خوبی باشین،

شاید در پشت این شیشه های به ظاهر تعطیل ، چشمهای همیشه نظاره گری وجود داشته باشه....

و از اون حساس تر اینکه ، یادمون باشه همیشه نظاره گری وجود داره......