زمستان هم از راه رسید

سلام

روز زمستونیتون پر از حس خوب

همونطوری که یواشکی با گوشی براتون نوشتم یک عاشقانه ی بینظیر داشتیم

دلم خیلی براش تنگ شده بود ...

اومد و با لبخندش همه دلتنگی ها را بیرنگ کرد

اینکه میگم با لبخندش همه دلتنگی ها رفت ، نشات از اون حس رضایت و آرامش میگیره، وگرنه ما هیچوقت زیاد در بند ظواهر نبودیم، کما اینکه ظاهر مهم هست ولی حداقل من خیلی خیلی خوشحالم که وقتی با آقای دکتر هستم خیلی راحت خودم هستم... در عین راحتی...

عاشقانه ی خوبی بود، ولی مثل هیچوقت دیگه ای نبود... نه زیاد حرف زدیم... نه کتاب خوندیم ... نه عشقولانه ی زیادی در کار بود

عوضش ناهارخوردیم

از شیرینی کشمشی که آقای دکتر برام آورده بود خوردیم

بعد خیلی آروم سرش را گذاشت روی پای من و به عمیق ترین خواب رفت... خیلی آروم ... خیلی بی صدا

دو ساعت کامل خوابید

خسته بود ... هفته ی شلوغی را گذرونده بود ... از کله سحر کلی رانندگی کرده بود...

منم آروم نشستم و فقط نگاش کردم... چه لذتی بردم فقط خدا میدونه

وقتی بیدار شد میوه خوردیم و یک تکه از فیلم خجالت نکش را براش با گوشیم گذاشتم که ببینه... یک تکه هایی که به نظرم خنده دار و قشنگ بود

در آخر هم به زور چند تا قلپ قهوه به خوردش دادم که خستگی و خوابش کامل بپره...

ولی وقتی زمان رفتن رسید پر از بغض شدم... اه تیلو کی میخوای بزرگ بشی... عین بچه کوچولوها گریه کردم و دلم میخواست که زمان بایسته...

عاشقانه ی خوبی بود... الحمدلله

چشمام کور نبود و دیدم که خداوند با مهربونیش چقدر زمان و زمین را کنار هم چید تا این عاشقانه آرام و بی نظیر شکل بگیره

خداوندا ممنونم

دیروز هم از صبح خواهرا و مغزبادوم و فندق خونمون بودن

بعدازظهر رفتم و سوغاتی های داداش را تحویل گرفتم

از کاپشنم نگم براتون که محشر بود.. همونی که میخواستم

برای هرکسی یه تیکه ی کوچولو فرستاده بود...

و همه خوشحال شدیم

برای مغزبادوم و فندوق هدیه ی یلدا خریدم

خوردنی های را چیدیم و گفتیم و خندیدیم و خوش گذروندیم

البته که خیلی خیلی ساده و بی تکلف

از دیزاین خاص و سفره ی یلدا و دنگ و فنگ های خاص هیچ خبری نبود

ژله ها را مامان درست کرده بود که بعد از ناهار خوردیم

شیرینی و چای را عصرانه خوردیم

آجیل و انار را بعد از شام آوردیم و دور هم خوردیم

چند تایی عکس یلدایی از مغزبادوم و فندق هم گرفتیم... همینقدر ساده و بی تکلف و آرام...

خیلی به نظرم شب خوبی بود

اما ... امروز صبح که رسیدم نزدیک دفتر دیدم چقدر شلوغ و غلغله هست کوچمون..

صدای جیغ وداد و گریه

خانم های سیاه پوش...

خانم مسن و مهربان همسایه ی دفترم فوت کرده بود

خدا رحمتشون کنه

کلی بغض کردم... زیاد نمیشناختمش... ولی چندین بار دیده بودمش... یکی دوبار هم کمکش کردم که میوه هاش را برسونه دم خونش...

خیلی از روزها که میدیدمش باهاش سلام احوال میکردم

می ایستاد و خیلی آروم احوالپرسی میکرد و لبخند میزد

برای آرامش روحش 100 تا صلوات فرستادم

یهودلم برای مامان بزرگ و بابا بزرگ خودم هم تنگ شد... برای اون ها هم 100 تا فرستادم

پ ن 1: چند تا از اون شیرینی کشمشی آقای دکتر روی میزم دارم که بهم حال خوب میده

حس میکنم یه تکه از مهربونیش را برام کنار گذاشته

پ ن 2: عمه جانم به مناسبت یلدا یه جور نان خوشمزه پخته بود که برای ما هم فرستاده بود... جای انگشتاش روی سطح نان بود و از دیدنش حس خوب گرفتم

انگار حس مهربونی و عشق به آدم منتقل میشد

پ ن 3: فندقک کوچولو با لباسهای هندونه ای ، یه هدیه یلدایی بود برای کل خانواده ... چقدر این کوچولوها پر از حال خوب هستند

پ ن 4: دیروز مغزبادوم را هزاربار بوسیدم

پ ن 5: داداش برای مغزبادوم یک مینی مداد رنگی 50 رنگ فرستاده بود که کلی ذوق کرد