تیلوتیلو تولدت مبارک.... چند ساله شدی؟

سلام

امروز تیلوتیلوی قصه ی ما 38 ساله شد...

یکسال دیگر گذشت...

من روزهای این دهه از زندگی را بیشتر زندگی کرده ام ....

هرچند غم هایش عمیق تر بوده و شادی هایش با نشاط تر

من در آستانه پایان دهه چهارم با شادی تمام به هرچه نگاه میکنم نور و روشنی است

تاریکی ها عین تاریکی های شب آمده اند و رفته اند و هیچ چیز در دل من لکه ی مکدری به جای نگذاشته که پاک نشود

غم هایی هست که جای زخمشان تا ابد میماند

دردهایی هست که هنوز گاهی به جان من جنگ میزند

اما خدا را هزاران مرتبه شکر که هنوز آنقدر شادی دارم که لبخند بزنم

هنوز وقتی به آینه نگاه میکنم به جای دیدن چین و چروکها به تماشای لبخندم مشغول میشوم

هنوز وقتی جلوی آینه می ایستم به جای شمردن تارهای سفید موهایم، دوست دارم به عادت دیرین دخترک درونم برقصم و لبخند بزنم

هنوز دلایلی دارم که بلند بخندم و از بلند بلند خندیدن نهراسم

من تیلویی هستم که مهربانی کردن را دوست دارم

هدیه دادن مرا بیشتر خوشحال میکند تا هدیه گرفتن

در قلبم انبوهی از عشق موج میزد و آنقدر از این عشق لبریزم که بدون توجه به عدد و شماره سال و ماه عاشقانه دوست میدارم و هر صبح عاشقانه های بسیاری میسرایم

من در آستانه ی 38 سالگی ... برای دومین بار خاله شده ام

خاله شدن تحول بزرگی است

بار اول با این تحول پیله ی درونم را شکافتم و پروانه ای زیبایی آنجا یافتم... این بار نیز مطمئنم همان خواهد شد...

من در آستانه ی 38 سالگی برای هزارمین بار فهمیدم اطرافیانم چقدر مرا دوست دارند... چقدر به من بها میدهند و چقدر برای من اهمیت قائل هستند

در آستانه 38 سالگی از هیچ چیز نهراسیدم... حتی از اینکه تقریبا فرصت مادر شدنم را از دست داده ام

پروردگار آنقدر به من بخشیده و میبخشد که نداشته هایم را سپاس بگویم، همانگونه که داشته هایم را

من در آستانه 38 سالگی از تیلو تیلو می خواهم که از پا ننشیند

بیشتر بیاموزد... کتابهای بیشتری بخواند... از رنگها نترسد... از خندیدن بیم نداشته باشد ...زیاد پول دوست نشود... زیاد به پس انداز فکر نکند... از نداشتن پول کمتر بترسد

و خوشحالم که از قضاوتها نمیهراسم... حرفهای دیگران را تا جایی میشونم که به دردم بخورد و بقیه را فقط گوش میدهم... و نمیشنوم و نمبیبنم

مهربانی ها را میبینم و نامهربانی ها را کنار میگذارم

به تیلوی 38 ساله قول میدهم بیشتر قدم بزنم... بیشتر با خودم مهربان باشم و بیشتر دوست بدارم

من با دوست داشتن زنده میشوم ... پرباز میکنم و پرواز میکنم

من یاد گرفته ام که دوست بدارم و اجازه بدهم دیگران مرا دوست بدارند

و سعی میکنم تیلوی 38 ساله هر روز خوشحالتر و سرحال تر زندگی کند.. هرچند زندگی هنوز بالا و پایین های بسیار دارد

پ ن 1: آقای دکتر اصلا آدم مناسبت ها نیست... نه برای خودش نه برای دیگران

دیدم بهتره به جای اینکه تمام امروز را خراب کنم و حرص بخورم و تبریک همه ی عالم و آدم به دلم نچسبه... خودم بهش بگم

این شد که آخر شب بهشون اطلاع دادم که امروز تولدم هست و ایشونم تبریک گفتن... و اینگونه لااقل دیگه حرص نمیخورم