روزانه های یک تریکو تیلو مانیا

میخواهم باز از خودم بنویسیم

روزانه های یک تریکو تیلو مانیا

میخواهم باز از خودم بنویسیم

یادداشت چهارصد و سوم

سلام

اول از همه عیدتون مبارک

امیدوارم که زیر سایه امام رئوف به تمامی خواسته ها و آرزوهاتون برسید....

امروز زمین به آسمان نزدیک تره... اجابت ها هم نزدیک تره

دست خالی نمونیم....

امروز این دنیای کوچولوی مجازی من یکساله میشه

یکسال هست که به طور منظم اینجا مینویسم... زندگی میکنم

کنار شماها ... دوستای خوبی که هر روز بهم انرژی و حس خوب دادین

اولین کسی که داخل اینجا برام نظر نوشته یکی از بهترین دوستام دلژین... خانوم دکتر عزیز هستند... ازش تشکر میکنم

قول داده بودم در یکسالگی وبلاگم از خودم بیشتر بنویسم

هرچند من خودم راسانسور نکردم و هر روز ، با خوندن روزانه هام منو شناختید

.... به دلایل شخصی حذف شد....

تولد

تیلوتیلو یکشنبه 24 مرداد 1395 ساعت 08:24

نظرات 56 + ارسال نظر

آروشا یکشنبه 24 مرداد 1395 ساعت 23:24 http://khodaaramejanha313.blogfa.com

سلام تیلو عزیز
همچنین بانو

ساناز یکشنبه 24 مرداد 1395 ساعت 23:26

سلام یکسالگی وبتون رو از صمیم قلب تبریک میگم از خواننده های خاموشتم هستم یه سوال تو ذهنم همیشه بود که حالا فرصتش پیش اومد بپرسم شما با اقای دکتر چطوری آشنا شدید؟

سلام عزیزدلم
اینقدر این خاموشایی که روشن میشن منو خوشحال میکنن که نمیدونی
تو نظرات پایین تر این را به طور کامل توضیح دادم

نل یکشنبه 24 مرداد 1395 ساعت 23:35 http://ykishodan.blogsky.com

ممنونم از پاسخت دوستم:)
چقدر عالی و خوبه.ممنونم از اطلاعاتی ک بهم دادی:)
خیلی زیبا و خوش سلیقه ای.مطمینم پیشرفتهای زیادتری درانتظارته:)

و چه خووب اینجا دندون اومد و ازاوضاع حالش باخبر شدم:)

از نل ب دندون:
دندون تو فوووق العاده ایا.اسطوره خاص بودنی.کلا حس خیلیی خوب و متفاوتی بهت دارم.یک جوری متفاوتی.یک متفاوت خوب:)
بهترمیشی دوست عزیزم:)

دوست خوبمی
ممنون
منم از اومدن دندون خیلی خیلی خوشحال شدم

اتشی برنگ اسمان دوشنبه 25 مرداد 1395 ساعت 00:57

سلام عزیزم
تولد وب مبارک
امیدوارم تبریک بعدی بابت ازدواج باشه
و البته بچه های نازنینت

ممنونم

امیر دوشنبه 25 مرداد 1395 ساعت 08:07

سلام
و صبح بخیر
تیـــــــــــــــــلوی عزیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــز
امروز وبلاگ شما وارد یک سالگی شد کودک یک ساله تازه راه رفتن را یاد می گیره و چند تایی هم دندان داره
باید مادرانه دستش را بگیری و پا به پا ببری تا شیوه راه رفتن را بیاموزی
با این که وبلاگ یک ساله داره اما خودت در آن غرق شده ای درست عین مادری که همه چیز زندگی اش را در وجود و حیات فرزندش می بینه . شاید بگین بر چه اساس این حرف را میگین؟ اخرای پستت نوشتی: خوشحالم که در یک سالگی وبلاگم منو می خوانند...
تیلوی خوب و دوست داشتنی ! اینقدر در وبلاگ غرق شده ای که خودت و وبلاگ یکی هستین ... شاید هم حرفاتون درست باشه.
وبلاگ احساس، عشق، و زبان گویای توست و با این وبلاگ احساسات درونی و مکنونات قلبی خود را ابراز میدارید .
و اما از جهتی خوشحالم که صادقانه و بدون هیچ گونه سانسور و اغماضی آنچه درون قلبتان جاری است همانند چشمه ای زلال و شیربن و گوارا را جهت دوستان جاری ساخته اید . اما از جهتی هم این امر نگرانی هایی وجود دارد (البته از دیدگاه من) و ان این است که همه چیز را نباید به همه گفت هر چند که همه صادق و یک رنگ باشند . شاید در آینده کسانی باشند که این حرف های شما را علیه خودتان به کار گیرند (امیدوارم که هرگز چنین پیش نیاید) چون همه افراد مثل هم فکر نمی کنند .
دوست خوبم !
قدرت شما در ایده آلیستی ، آرمان گرایی و تخیل پردازی بسیار بالا و قابل تقدیر است هر چند که تا حدودی نیز رئالیست و واقع گرا هستی اما این در مقایسه با قوه تخیل شما کم است . به نظر من باید کمی از آن کاسته و به این اضافه کنید . بقول شاعر :
نه در مسجد که رند است / نه در میخانه که این خمار مست است
میان مسجد و میخانه راهی است / غریبم عاشقم آن ره کدام است . به هر حال میانه روی بهتر از افراط گرایی است (البته صلاح ممکلت خویش را خسروان دانند) من فقط به عنوان یه دوست (البته اگه قابل بدونید) نظر خودم را گفتم نه صرفا جهت تحمیل اراده و تعیین تکلیف.
از اینکه زیاده حرف زدم از محضر شما و همه دوستان عذر خواهی می کنم .

خیلی خوشحالم میکنی که اینطور ریزبینانه به نقد من میشینی
دوستایی مثل شما خیلی خیلی کمیاب هستند
کسایی که مثل آینه عیب آدم را از رو برو بگن و از ابراز اون وحشتی نداشته باشن ، آدمهای محبوب من هستند...
خیلی خیلی ممنون
با نظرت صددرصد موافقم
حتما بعد از این دقتم بیشتر خواهد بود

روستازاده دوشنبه 25 مرداد 1395 ساعت 13:26

سلام...تبریک میگم بخاطر یک سالگی وبلاگت رو...خواننده خاموش وبلاگ تون هستم...موفق باشی

ممنونم عزیزدلم
چقدر از حضورتون خوشحالم