چه عالمی داره بچگی...

دختر کوچولوی سه چهارساله ی همسایه

یک جفت دمپایی ورنی قرمز خریده

از این دمپایی های ورنی پاشنه دار

بعد انگار دقیقا روی ابرهاست

برای خودش راه میره و از صدای تق تق پاشنه های کفش ذوق میکنه

روی یه پا میچرخه و کیف میکنه

دامن پلیسه ش توی باد تکون میخوره و برای خودش داره خیال می بافه

چه حسی داره این عالم کودکی

من یک جفت صندل پاشنه چوبی توی سنین سه چهار سالگی داشتم

مامانم این صندل را برای من و خودش عین هم خرید بودن

من و مامان ، صندل قرمز ....با پاشنه های چوبی

باورتون شاید نشه

ولی من هنوز صدای راه رفتن با اون صندلها کنار مادرم یادمه....

پ ن 1 : مادر من تیکه های احساساتی زیادی در ذهن همه ی بچه هاش داره

پ ن 2 : من همیشه فکر میکنم بزرگ کردن چهارتا بچه در حالی که همشون عاشقت باشن خیلی کار ساده ای نیست

پ ن 3 : دلم کودکی خواست

پ ن 4 : دلم صندل خواست

پ ن 5 : این بچه ی سه چهار ساله منو با خودش برد به رویاهای خیلی زیاد

پ ن 6 : دلم دختر خواست

پ ن 7 : دلم مادر شدن خواست

پ ن 8 : خیلی سخته که تو این پست از خوردنی حرف نزدم...