مهمون عمو...

سلام

زنگ زد گفت هیچ وقت نمیای دفترم بهم سر بزنی

گفتم امروز ناهار منتظرم باش

به همین سادگی

سر ظهر زنگ زدم گفتم : مطمئنی امروز بیام مزاحمت نمیشم

گفت با آغوش باز منتظرتم

میخواستم شکلات بخرم

اما خیلی دیر شده بود... وقت نبود توی راهم هم جایی نبود باید تغییر مسیر میدادم

خلاصه بیخیال شدم و دست خالی رفتم

با استقبال گرم روبرو شدم

به آقای نگهبان سپرده بود ، دم در ماشین را تحویلش دادم و رفتم

داخل که رسیدم دست و روبوسی

چای آوردن

بعد ناهار

بعد از ناهار بستنی

بعدش میوه

یک ساعت بعدترش نسکافه و شیر

کلی حرف زدیم

کلی خاطره زیر و رو کردیم

خاطراتی که سالهای سال فراموش شده بود

ما شش سال بیشتر تفاوت سنی نداریم و توی سالهای نوجوانی من و جوانی اون .... مادوتا بهترین دوستای دنیا بودیم

توی سالهای خفقان هفتاد و هفتاد و یک ...

سالهایی که برام نوار کاست میخرید... کاست های حیدرزاده

بعدش تمام کتابهای شعر فریدون...

باهم شعر میخوندیم

با هم یواشکی میرفتیم پارک قدم میزدیم

بهترین و نزدیک ترین دوستم بود

بعد... همین قدر بگم که از سال هشتاد تا سال نود هیچ رابطه ای نداشتیم

هیچی هیچی در حد سلام همین قدر

و حالا ... باز ...

برام کتاب خریده بود

یک اسیپکر رو میزی فوق العاده خوشگل و یک کیف چرم محشر

به آقایی که مسئول خدمات بود گفت یه دسته گل از باغچه برام بچینه

و خیلی حرف زدیم

زورم عسل شد

شیرین شدم

هرچند آقای دکتر دوست نداشت برم... ولی بهم اجازه داده بود

دو بار از همونجا باهاش تماس گرفتم

و الان همه چی خوبه

و من فوق العاده خوبم...

لبخندم تا کنار گوشم کش اومده

وقتی رسیدم دفتر نماز خوندم و بهش زنگ زدم

گفتم : امروز مطمئنم که خدا داشت بهم لبخند میزد...

پ ن 1 : هیچ پی نوشتی نمیشه به این مطلب اضافه کرد جز یک لبخند