سه شنبه های بی مادربزرگ

سلام

روزگارتون لبریز از حس های خوب

یادتونه روزهای شیفت مامانم برای نگهداری از مادربزرگم یکشنبه و سه شنبه بود؟

و حالارسیدیم به اولین سه شنبه ای که دیگه مادربزرگ نیست

هفته پیش همچین روزی همچین ساعتهایی مادربزرگ زنده بود... و حالا دیگه میان ما نیست

دیشب مراسم شب هفت داشتیم

نمیدونم تو هر شهری این مراسم به چه شکل و به چه صورتی برگزار میشه 

اینجا به خاطر نزدیکی به عید قربان و عید غدیر و البته نزدیک شدن به ماه محرم، به سختی یه تالار گیر آوردیم

تازه کیفیت و مدلش اون چیزی نبود که مد نظرمون بود اما چاره ای نبود

یک گروه موسیقی هم دعوت شده بودند که با نی و سه تار و دوتا خواننده مجلس را حسابی حزن انگیز کرده بودن

من اولین نوه و بزرگترین نوه ی مادربزرگ بودم و تمام دیشب را به پذیرایی از مهمانها سپری کردم

یکی یکی سر میزها سر زدم و به همه صحبت کردم و برای همه میوه پوست گرفتم...کاری که خیلی خیلی بهش اهمیت میدم

مهمون که میاد باید حتما بهشون رسیدگی کنم

درسته که چندین نفر خانم و آقا مشغول پذیرایی بودند اما این کار حس خوبی داره

البته که با اون کفشای پاشنه بلند دیگه بعد از شام هیچ نیرویی برام باقی نمانده بود و البته گم شدن دستبندم هم مزید برعلت شد و حسابی حالم گرفته شد

اما بالاخره هرچی که بود تمام شد

امروز مراسم هفتم هست

با اینکه خیلی هلاک بودم و دیشب تا به رختخواب برم ساعت 2 شب بود ،

اما صبح زود بیدار شدم و دوش گرفتم و لباسهای امروزم را داخل ساک چیدم و بدون ماشین از خونه زدم بیرون

یه مسیر کوتاه (با توجه به خستگی شدیدی که هنوز تو بدنم هست) پیاده روی کردم

و الان دفترم

اولین کاری که میخوام انجام بدم با گلهای قرمز فسقلی که دیروز از ابزار فروشی خریدم برای مغزبادوم یه تل موی خوشگل درست کنم...

پ ن 1:  خیلی از رفتارهایی که انجام میدیم و فکر میکنیم کلاس محسوب میشه ، جز اینکه از ما چهره ای دوست نداشتنی بسازه هیچ کار دیگه ای نمیکنه