شنبه ی لب پریده

سلام

روزگارتون خوش

متشکرم از تمام پیامهای تسلیت تون

انشاله که خداوند رفتگان همه را بیامرزه و آرامش را نصیب قلب همه مون کنه

باید از سه شنبه بگم

مامان نزدیک ساعت 7 بعدازظهر بود که بعد از یک روز نگهداری از مادرشون اومدن دفتر تا بریم خونه

گفتن که حال مادربزرگ اصلا خوب نبود و با دلشوره و نگرانی اومدن

منم گفتم بریم خونه یه تجدید قوا بکنید، شام بخورید دوباره میایم سر میزنیم

رفتیم و شام خوردیم و مامان گفتن نماز میخونن تا دوباره بریم بربالین مادر بزرگ

اما همون موقع دایی جان زنگ زدن و خبر فوت را دادند

من به حکمتهای خداوند ایمان دارم، نمیخواست مادرم با اون روحیه حساس جان دادن مادرشون را ببینن

شب جمع شدیم بر بالینشون ... لحظه های سخت و کشداری بود

صبح چهارشنبه خاکسپاری بود که البته تا ظهر طول کشید

و بعد در یکی از تالارهای نزدیک باغ رضوان ناهار خوردیم

روحیه م بدجور بهم ریخته بود و سختی های زیادی که مادر بزرگ کشیده بود به قلبم فشار زیادی آورده بود

خیلی زیادی گریه کردم و زیادی ناآرام بودم

بعد هم همه جمع شدیم خانه مادربزرگ

قبل از طلوع پنجشنبه همه رفتیم باغ رضوان... لحظه های دردناک

آماده شدیم برای مراسم صبح پنجشنبه در مسجد

ظهر باز جمع شدیم خونه مادربزرگی که دیگه نبود...

بعد از هفت سال از بستر جداشده بود،

بعد از هفت سال (غیراز چهارپنج باری که بیمارستان بستری شدند) از خانه بیرون رفته بود

حالا سراسر خونه پر از گلهای سفید و یاسی و زرد شده بود

در حالی که مادربزرگ دیگه نبود

داروهاش بالای سر تختش بود... اما خودش نبود

گلدانهای گلی که مامان و خاله ها جایی در زاویه دیدش قرار داده بودند و مادربزرگ خیلی بهشون علاقه داشت، اونجا کنار پنجره ی بلند قدی بود، اما مادربزرگ نبود

این اتاق دلباز نورگیر رو به حیاط بزرگ... روزهای خیلی متفاوتی را به خود دیده... روزهایی که سفره عقد داخلش پهن کردیم، روزهایی که توش دورهمی های پر از شور و هیجان گرفتیم، روزهایی که یکی یکی نوه ها به دنیا اومدند و مادربزرگ رختخواب مادر و کودک را توی همین اتاق پهن میکرد، روزهای زیادی که مادربزرگ بیماربود و بسترش در همین اتاق بودو ... و حالا دیگه قصه ی این اتاق رو به انتهاست...

عصر پنجشنبه باز رفتیم باغ رضوان و ...

نوشتن لحظه های پر از غم فایده ای نداره

زندگی ادامه داره... کاش عبرت بگیرم...

پ ن 1: اونقدر من و آقای دکتر دلتنگیم که به شدت دنبال یه وقت خالی برای قرار عاشقانه میگردیم و فعلا هیچ وقتی انگار نیست

پ ن 2: بیچاره خواهر باردارم خیلی اذیت شد در این روزهای عزاداری

پ ن 3: سعی کردیم مغزبادوم متوجه ماجرا نشه که زیاد توی روحیه ش اثر نزاره... اما اون باهوش تر از این حرفاست

پ ن 4: وقتی به داداش گفتیم خیلی حالش خراب شد