خیانت

خوب میشناسمش

خیلی ساله که درد دلهاش را بهم میگه... هم از شادیهاش میگه هم از غم هاش

کاری به این نداره که من آدم تعریف کردن دردهام نیستم... آدم بروز بی نهایت شادی هام نیستم

اون میگه

شاید منم گوش شنوای خوبی هستم ... خوب میشنوم... قضاوت نمیکنم ... حرف اضافه نمیزنم... برچسب نمیزنم ... نمیرنجونمش...

زنگ زد داشت گریه میکرد

گفتم چی شده ؟

گفت: پارنترم جلوی من با یه خانوم دیگه زیادی صمیمی میشه و ....

اولا اصلا از روابطش راضی نیستم... اما از این رنجی که میکشه به شدت ناراحت شدم

با دوست پسرش تو یه جا کار میکنن.. دائما جلوی چشم هم دیگه هستند... و تازه میخوان هیچکس هم در اون محل ندونه که این دو نفر با هم در ارتباط هستند... و خب البته زجر اصلی را دوست من میکشه...

ازش پرسیدم چی شده که اینطوری بهم ریختی... گفت که فلان خانوم ... با فلان پوشش... اومد و رفت داخل اتاقش و بعد صدای خنده هاشون کل شرکت را پر کرد و چند دقیقه بعد من به بهانه ای خواستم وارد اتاق بشم و اجاره نداد و تازه در اتاق را هم بستن و ....

عزیزانم تا کی میخواین خودتون را اینهمه شکنجه کنین؟

چرا قدر خودتون را نمیدونید؟