یک روز دیگرباقیست....

سلام

روزتون لبریز از خوشی های بی پایان

خوبین؟

از صبح میخوام پست بزارم ولی اینترنت اجازه نمیده

قطع و وصل میشه

کانکت نمیشه

اصلا یه وضی....

دیروز بعد از ظهر مادرجان نوبت دکتر داشتن

از اون دکترا که رفتنت با خودت هست - برگشتنت با خدا....

از بس که شلوغ  بود

خلاصه که تا برگردیم با مادرجان ساعت نزدیک ده شب بود

تا رسیدم دیدم سه تا ساک بزرگ مارک منچستر توی راه پله هست....

بعله داداش جان رفته بودن ساک های مربوط به مسافرتشون را خریده بودن

چه غمی داشت این صحنه....

یه ساک بزرگ و یک ساک کابین قرمز رنگ و یک ساک سرمه ای رنگ بزرگ

یه کوله ی خوشگل زرشکی...

ولی من فقط بغض کردم

دیدم داریم هی نزدیک و نزدیک تر میشم به رفتنش....

براش دعا کنید

پ ن 1 : للی بهم زنگ زد ... از شدت غصه ای که براش میخورم اصلا دوست ندارم باهاش حرف بزنم

پ ن 2 : بعضی ها اگه هزار بار هم سرشون به سنگ بخوره باز عاقل نمیشن

پ ن 3 : مامانم برای مغز بادوم یه جفت کفش تابستونی عیدی خریدن... گذاشتم روی میز پذیرایی و از هر طرف رد میشم فقط نگاهش میکنم

پ ن 4 : من فهمیدم من و آقای دکتر مهارت ابراز دلتنگی به هم را نداریم هر وقت به شدت دلتنگ میشیم اول دعوا میکنیم... بعد قهر میکنیم ، بعد با گریه و زاری به هم میگیم که دلمون تنگ شده...