بعضی روزها فوران کلمه داریم

سلام دوباره

دیشب یه کمی تلخ شدیم

تلخ تر از قهوه

وقتی تلخ میشیم یه کمی بی انصاف هم  میشیم (من بیشتر)

بعد من گفتم که خیلی عشقولانه ی خونم کم شده و نزدیک به مرگ هستم .... (مرگ عشقی)

و البته لابلای حرفها اضافه کردم خسته شدم و عنقریب است که این رابطه به پایان برسد (چه حرفا مگر اینکه بمیرم... چاخان میکنه بترسه...)

بعد بدون لاو ترکوندن و با تلخی گفتیم شب بخیر (منتفریم هر دو از این مدل شب بخیر)

یک ساعت گذشت پی ام داد بخواب عزیزم

پی ام دادم تو بخواب عزیزم

بعد شروع کردیم لاو ترکوندن

ولی هیچکدوم زنگ نزدیم.... (یک وقتایی میفتیم روی دنده ی لج)

تا ساعت سه و ربع بیدار بودم و بعد بیهوش شدم (وسط تعارف و حرفای عزیزم و جونمی... )

بعد امروز از صبح ... هی زنگ میزنه ... پیام عشقولانه میده .... و یه کاری میکنه که تو دلم گله قند آب بشه

بعدشم نزدیک ظهر زنگ میزنه و میگه : آماده ای این هفته پنجشنبه بیام پیشت

نیم ساعت بعد میگه برات سوپرایز دارم: تو هفته بعد وسط هفته بگو چه روزی میتونم بیام پیشت...

و اینگونه است که دوباره گوشهای «من» دراز و درازتر و مخملی و مخملی تر میشود.....

پ ن 1 : نماز ظهرم که تمام شد ، ناگهان دیدم در حال دعا کردن دوستانم هستم ... دوستانی که چندیست جزئی از زندگی ام شده اند.... آنا ... مبی.... گلشن... مریم بانو ... تبسم ...  دل آرام ... زن عاشق... آبانه... آذر با اینکه زیاد ازش شناختی ندارم ... لاندا... پرژین..

ببخشید اگه کسی را از قلم انداختم...