شنبه ای به شکل دیگر

سلام

دوستای عزیزم سلام

  

حرفا و نظراتی که امروز صبح خوندم و تایید کردم منو وادار میکنه که این پست را بنویسم

اولا که من هیچ وقت از دست دوستام ناراحت نمیشم

شماها دوستای خوب من هستید

هیچ حرف بدی نزدید اهانت هم نکردید و هرچی گفتین از سر لطف و مهربونی بوده (بخصوص مبی و آذر) اصلا هم ناراحت نشدم

دوما شاید اشکال از منه که همه چیز را کامل نگفتم و با حمله ی هورمونها به شدت حس های بدم را به شما منتقل کردم که باید معذرت خواهی کنم....

(شاید این پست را تا چند ساعت دیگه پاک کنم، شاید هم نه)

ببنید این «من» که اینجا میبینید یه دختری هست که وقتی نوزده ساله بود ازدواج کرد ، خیلی سنتی، خیلی ساده

تقریبا نه ماه عقد بود و بعد هم عروسی کرد و یک سال بعد فهمید داره با یه آدم خیلی وحشتناک زندگی میکنه

تازه اونم خودش نفهمید ، یکی زنگ زد و بهش گفت ، با آدرس و نشانی

رفت و دید که واااااای

اقاهه خیلی آدم بدی بود... رابطه نامشروع با تعداد زیادی خانوم.... اعتیاد... مشروب و .......

«من » خیلی جوان بود

خیلی ساده بود

خیلی آسون همه چیز را باخته بود

بدبختی هاش شروع شد

با تمام مدارکی که داشت و اثبات تمام گناه های بالا

جند سال طول کشید تا تونست طلاق بگیره (چون اون آقاهه پارتی های گردن کلفت داشت و قصد آزار بیشتر «من» ....)

خب حالا من شده یک دختر مطلقه

تو خانواده ای که آزادی های زیادی براش وجود نداره

و من بزرگترین فرزند خانواده اس

من که از چند ماه قبل ازدواجش شروع به کار کرده بوده و شاید همین کار اونو به زندگی پیوند زده

حالا .... یک «من» تنها... زخم های کاری ... زندگی سخت و تنهایی

از ازدواج می ترسه

دیگه «مرد« نمیبینه هیچ پسری را

و ... سالهای جوانی دارن میگذرن

داستان را خلاصه میکنیم .... نانا خیلی مرد بود ... به سختی از دیوارهای بلندی که دور خودم کشیده بودم وارد قلعه دلم شد

نزدیک به نه ماه این در را میکوبید و کسی در را براش باز نمیکرد

نانا دکتره

واقعا مرد هست

اول شروع کرد به من یاد داد که من باشم

خودم را دوست بدارم

بهم یاد آوری کرد شبیه هیچ کس نیستم

منحصر به فردم

و بعد آروم آروم بهم یاد داد به شخصیت خودم احترام بزارم

بهم یاد داد لابلای سخت گیری های پدر ، زندگی را برای خودم آسون تر کنم

بهم یاد داد با انتظارات اشتباه دیگران چطوری برخورد کنم

و تمام این سالها بعد مسافت را به جان خرید و نزاشت تنها بمونم

اینکه این ملاقت ها منحصر شده به ماهی یک روز ، هنوزم ماله شرایط منه که پدر سخت گیری دارم و ...

شاید نانا خیلی اسم مناسبی برای مردی که واقعا کوه هست پشت سر من نباشه

شاید گاهی به خاطر زن بودن ازش میرنجم و شکایت میکنم

اما من کنار نانا ، زن بودن را دوست دارم

من کنار نانا خودم هستم ، بدون هیچ پنهانکاری

بدون هیچ ترسی

من کنار نانا از دنیا رها میشم

همیشه بهش گفتم ، لحظه هایی که کنار اون میگذره جز عمر من نیست

من باهاش نفس های عمیق تری میکشم

و من به عنوان یک طرف این قضیه هنوز خواهان ازدواج نیستم....

من عاشقم

چیزی را تجربه میکنم که شاید خیلی ها تجربه نکنن

من عاشقم

طوری نفس میکشم که شاید خیلی ها اصلا نفهمن چی میگم

من عاشقم

و نانا عاشق منه

و اگه حمله ی هورمون ها - یا دلخوری ها - یا دوری ها = یا حتی مشغله ها باعث میشه گاهی بیام اینجا گلایه کنم

در نهایت این هست که برآیند این رابطه در روح و روان من مثبت است

من سی و پنج سال دارم و شاید خیلی فرصت برای انتخاب و تجربه و آزمون و خطا ندارم.... اما خوشحالم که عاشقی را تجربه میکنم

شاید اگه به جای این زندگی پنهانی

میرفتم دنبال یک زندگی عادی تر ... مادرمی شدم ... همسر میشدم ... خانه داشتم ...

اما شاید هرگز این عشق را دیگه تجربه نکنم

و طعم این عاشقی اونقدر شیرین هست که تمام تلخی ها را در کامم عسل کنه....

خسته شدین

ببخشید

من خیلی خوشحالم که اینجا دوستایی دارم که بهم فکر میکنن

بهم توجه میکنن

خیلی خوشحالم که حرفهام را می شنوین

خوشحالم که باهام حرف میزنین

و ببخشید اگه که ناراحتتون کردم