عاشقانه ی یهویی

سلام

روزگارتون عسل

بله... دست و جیغ و هورا

پنجشنبه یک قرار عاشقانه یهویی شکل گرفت

دوتا آدم دلتنگِ بداخلاق و یک هوای بهاری با نم نم بارون و نسیم خنک

یک گوشه ی دنج و یک قرار عاشقانه ی عاشقانه

توی ظرف مخصوص شربتمون (یک قمقمه ی شیشه ای خوشگل با گل و بته ی نارنجی) شربت گلاب با خیار و تخم شربتی و نعنا درست کردم

کاسه ی قرمز انار شکل را هم پر از توت های دستچین باغچه کردم (شاه توت های قرمز با طعم ترش و شیرین)

یک کاسه ی سرامیکی مشکی رنگ هم داریم که داخلش نارنجی هست(ماله قرارهای عاشقانه ی من و آقای دکتر هست) داخل اونم پر از گز

فلاسک هم پر از دمنوش زعفران و هل ... لیوان دمنوش هم پر از دمنوش به و دارچین و زنجفیل...

پیش به سوی یک قرار عاشقانه یهویی

هر دوتامون بداخلاق ... وقتی میبینمش دیگه چیزی از بداخلاقیام نمیماند... اونم دقیقا همینطوریه

هردو در سکوت هم را تماشا کردیم... خیلی آروم آروم حرف زدیم...

نه گلایه ای بود ... نه شکایتی... نه دلخوری

مثل گندمی که داره ذره ذره طلای آفتاب را نوش میکنه تا مست بشه، فقط نگاش کردم و با عطرش مست شدم

بعدازظهر زودتر از دفعات آماده رفتن شدیم

با تمام دلتنگی ها نمیتونستم هوای بارونی و خستگی بی نهایت آقای دکتر را نادیده بگیرم

و بعد اون بغض گنده ی لعنتی...

وقتی نشستم تو ماشین خودم برای برگشت ، بهم زنگ زد... بغض گنده م را شنید و گفت الان میام سرراهت یک بار دیگه میبینمت و میرم

و این شد که پشت سر ماشینم از توی آینه دیدمش... دست تکون داد... با اون بلوز آبی با چهارخانه های ریز... و مطمئنم یکبار دیگه دلم منو با خودش برداشت و رفت....