پس از سه شبانه روز پای کوبی

سلام

بالاخره تمام شد

لابلای شلوغیای کارم عروسی را هم گذروندم

سه شبانه روز جشن و پای کوبی

عروسی ای که شاید به راحتی میشد با پولش ده نفر را به زیبایی فرستاد خونه بخت

ششصد نفر میهمان !!!! تمام تشریفات از آخرین مدلها ، آتش بازیهای آنچنانی ، عکسهای اینچنینی  و ...

الهی خوشبخت بشن

دیشب انگار اتاقم منفجر شده بود

اینقدر که لباس و کفش و کیف دور و بر اتاق پخش و پلا بود

میز توالت که دیگه اصلا نگو انگار منفجر شده بود

هر گوشه نگاه میکردی یه چیزی افتاده بود

بعد از اینکه برگشتم ، تند تند همه چیز را برگردوندم سرجاش

اتاق را مرتب کردم

آب ماهی ها را عوض کردم

صورتم را شستم و ویتامین ای زدم

بعد یه دل سیر با نانا حرف زدم - دلنگرانیم - هردو- هی به روی خودمون نمیاریم و هم را دلداری میدیم - اما نگرانیم به شدت.....

کاش زودتر نظر لطف خداوند شامل حالمون بشه و از این حالت در بیایم

امروز صبح که بیدار شدم کل صدام رفته

الان فقط تصویر دارم

صدا کلا قطعه

نمیدونم چرا

به زور مثل آدمایی که دارن یواشکی حرف میزنن میتونم چند کلمهای حرف بزنم

خلاصه اینکه

من هنوز زنده ام به لطف خدا

و امروز روز معجزه های نزدیکه... لطف های بزرگ خداوند و آرزوهای من که یکی یکی برآورده میشن....

به یاد تک تک تون هستم

اما بسیار روزهای پرکاری را سپری میکنم

پ ن 1 : دوست ندارم عشق دچار تکرار بشه - هشت سال گذشته و هنوز تو برایم جذابیت روز اول را داری

پ ن 2 : چرا گاهی خواهرانه ها کدر میشه؟

پ ن 3 : اینقدر حرف دارم که دلم نمیاد برم.....