ای مهر و ماه ، تو جان بخواه

سلام

صبح زمستانیتون زیبا

روزهای زمستانتون را با قلب های مهربونتون گرم و دوست داشتنی کنید

یک کاسه سوپ یا آش ببرید دم خونه همسایه و با یه کپ کوتاه حس های خوب را رد و بدل کنید

یا گاهی چندتا لبو... چند تا شلغم ...

من همسایه های مهربون و خوبی دارم که برام از این مهربونی ها میارن و من با لبخند ازشون استقبال میکنم

بعد هم توی کاسه گل قرمزیشون ابنبات و یک شاخه پتوش میزارم و مهربانی رد و بدل میکنم باهاشون

مدتی بود با ماسک میومدم سرکار

مدتش زیاد شده بود

فکر کنم از یک ماه هم گذشته بود

امروز صبح هم ماسک را برداشتم که بزنم...

بعد یادم اومد بیشتر از اینکه این ماسک را برای جسمم و آلودگی یا انتقال ویروس و میکروب بزنم دارم از نظر روانی بهش وابستگیم را نشون میدم

قصه از اونجا شروع شد که من به شدت از آلودگی اذیت شده بودم و ماسک زدم و اومدم دفتر

همون روز یک آقایی اومد دفتر که نسبتا سمت مهم و بالایی داشت و با یک حس خودبرتربینی با ماسک من روبرو شد

و حس اینکه داره به حریم من تجاوز میکنه به من داد

با تحکم خواست که من ماسکم را بردارم تا اون بتونه همه صورتم را ببینه

من اون روز پر از حس بد و انزجار شدم و البته که ماسکم را هم برنداشتم و یک گارد ناخودآگاه در ذهنم شکل گرفت

و این شد که دیگه نفهمیدم چی شد که انگار پشت اون ماسک خودم را قایم میکردم

ولی امروز صبح با این ترس و این حس روبرو شدم و بدون ماسک اومدم

و اجازه ندادم یک آدم با رفتار ناسالمش باعث خراب شدن ذهنیت های من بشه

از این جور اتفاقها براتون افتاده؟

اون حس بدی که میگم را حس کردین؟

اون رفتار ناخودآگاه بعدش را تجربه کردین؟

باید براتون از کلاس زبان بابا جان هم تعریف کنم

کلاسهای بابا به این صورت هست که هفته ای دو جلسه ی 4 ساعته حضور هست و بعد روزی 2 ساعت غیرحضور و انلاین

گوشی پدرجان قدیمی بود و خیلی سرعت و حافظه خوبی نداشت، قبل از شروع کلاسها چند بار بهشون پیشنهاد تعویض گوشی دادم و ایشون هم در برابر این تغییر از خودشون مقاومت نشون دادند و منم اصرار نکردم

اما برای استفاده از نرم افزارهای کلاس و حضور در کلاسهای آنلاین با گوشیشون مشکل داشتند و این شد که دیروز عصر با هم دیگه رفتیم و بدون وسواس و مته به خشخاش گذاشتن یک گوشی برداشتند... همونجا آقای فروشنده مقدار زیادی از اطلاعات و برنامه ها را به گوشی جدید منتقل کرد، بعدش هم رفتیم آموزشگاه زبانشون و نرم افزارها و فایل های لازم را دریافت کردند، بعد هم اومدیم خونه و دو سه ساعتی درگیر مرتب کردن و آپدیت و نصب و حذف بودیم

اما جدیت و پشتکار پدرجان واقعا ستودنیه

باورم نمیشد با این جدیت پیش برن

روزی دو ساعت کلاس دارند و در ازای آن روزی چندین ساعت تمرین و تکرار میکنند

جملات را مینویسند و تمرین و تمرین

به قول خودشون خیلی سال هست که کلاس نرفتند و این براشون یه چالش تازه هست

چالشی که با جدیت و پشتکار دارن براش تلاش میکنند

برای من که خیلی جالب و هیجان انگیزه

اصفهان که کلا مدرسه ها تعطیل شده

البته من با توجه به دبستانی بودن مغزبادوم ، فقط از مقطع دبستان خبر دارم که تا آخر هفته تعطیل شده

صبح که از جلوی مدرسه ها رد میشدم حس کردم یه دلتنگی عمیقی توی فضای اونجا موج میزنه

الان فصلی هست که باید مدرسه پر از دانش آموز و هیاهو باشه

پ ن 1: داشتیم برنامه ریزی یک سفر میکردیم با دوستای پدرجان و خانواده هاشون که متوجه شدیم تا پایان دوره کلاسهای پدر هیچ جا نمیتونیم بریم

کلاسها به صورت فشرده هست و در این دو ماه باید صرفا وقتشون را صرف آموزش کنند تا نتیجه مطلوب را به دست بیارن

همه برنامه ها را موکول کردیم به اسفند ... تا ببینیم خدا چی مقدر کرده برامون

پ ن 2: آقای دکتر حالشون بهتره

دیشب بعد از مدتها چت کردیم ، چقدر خندیدیم و چقدر بهمون خوش گذشت

نمیدونم آخرین باری که اینطوری چت کرده بودیم کی بود

مزه داد حسابی

پ ن 3: امروز توی کوچمون یک برگ ریزان عجیب رخ داده

یه عالمه برگ یهو ریخته زیر درختها

آقای رفتگرمون داره با یک ریتم منظم جارو میکشه و من از دیدن این صحنه ، دل به زمستان میبازم....