سینهٔ مشروح تویی، بر در اسرار مرا

سلام

روز بهاریتون پر از حال خوب

امروز صبح توی مسیر که میومدم شیشه ماشین را کشیدم پایین و هوای بهاری که بهم خورد با خودم گفتم برم یه کمی قدم بزنم؟؟؟؟

نزدیک دفتر بودم

ماشین را جلوی دفتر پارک کردم و همه وسایلم را گذاشتم داخل ماشین و راه افتادم

یه نگاهی به ساعتم کردم و گفتم یک ربع برم و یک ربع برگردم ... هر سمتی که شد ...

راه افتادم و 5 دقیقه بعد جوری به نفس نفس افتاده بودم که انگار ریه هام میخوان از کار بیفتن

بعدش هم شروع کردم به سرفه

یه کمی آروم تر قدم برداشتم و سعی کردم آروم باشم ...

یه کت لی نازک تنم بود...ولی اونقدر داشتم عرق میریختم که توی چله تابستونم اینطوری عرق نمیکنم ..

بیماری ویروسی، همچنان در سلول سلول تن من داره خودنمایی میکنه...

هی سعی کردم آروم تر قدم بزنم ولی سرفه ها باعث شده بود دیگه اصلا نا نداشته باشم

برگشتم به سمت دفتر و به زور خودم را رسوندم

احساس کردم «کوه کَندَم» اینقدر خسته شده بودم!!!!!!!

یعنی در این حد ناتوان؟؟؟؟؟

توی گروهی که با خاله ها و دختر خاله ها داریم بحث داغ فعلا همون نامزدی هست

چی بخریم ... چی بپوشیم

عروس و مامانش هم از کارها و برنامه ها و خریدهاشون حرف میزنن و یه جو خیلی شادی برقراره!

خواهرم خیلی کم میاد و میره و توی شلوغی ها کسی متوجه کمرنگ بودنش نیست... ولی من غصه هاش را میفهمم و هیچ کاری از دستم برنمیاد!

فعلا طبق تجویز پزشک متخصص پسته، کورتون درمانی به صورت قرص خوراکی شروع شده و باید زمان بگذره...

برای مراسم بله برون ، اصولا فقط بزرگترها دعوت میشن

مامانم و خاله هم دعوت هستند

ولی خاله جان و اطلسی به من و آلاله هم زنگ زدند و دعوتمون کردند

بعدش دیدم که مغزبادوم هم با ذوق بهم زنگ زد و گفت اطلسی خودش بهش زنگ زده و دعوتش کرده

آخه فسقلی ... تو را چه به مراسم بله برون؟؟؟؟

خلاصه که ذوق های دخترونه ش کلی حالم را عوض کرد

چی بپوشم و چطوری بپوشم و لاک چی بزنم ....

خدایا کاری کن همه حال دلشون خوب باشه ...

حالا که یه کمی نشستم و دو لیوانی آب خوردم حالم بهتره

دیگه سرفه نمیکنم

لابلای این ماجراها آقای دکتر هم بهم زنگ زدند و از اینکه اینهمه داشتم سرفه میکردم نگران شدند...

حالا وسط اونهمه سرفه دارن منو دعوا میکنن که وقتی میبینی هنوز خوب نیستی چرا میری پیاده روی

عزیزدلم... من خوب بودم ... هوس کردم چهار قدم راه برم ... هلاک شدم بس که از خونه تکون نخوردم

آهان

اینم تعریف کنم و دیگه برم

دیروز بعد از اینکه رفتم خونه مامان جان گفتند حال داری یه سر به زن دایی (زن داییِ مامان جان) بزنیم؟

مادرجان رفته بودند باغچه و براشون سبزی تازه چیده بودند

گویا توی اسفندماه که مادرجان زن دایی را توی مراسم دیده بودند، ایشون گله کرده بودند که از وقتی دایی تون به رحمت خدا رفته نیومدید به من سربزنید!

البته که این زن دایی سن شون هم زیاده و احترامشون واجب!

مامان منم که دل کوچولو... غصه شون شده بود که چرا نرفتیم سربزنیم و طفلک ناراحت شده

خلاصه از اون جایی که این زن دایی جان عاشق سبزی های باغچه هستند و در زمان حیات پدرجان و البته دایی!!! با هم رفت و آمدهای زیادی داشتند و به باغچه هم سر میزدند!!!!!(دایی یک سال قبل از پدر فوت شدند-هرچند سن شون خیلی بیشتر از پدرجان بود)

مادرجان سبزی ها را چیده بودند و پاک کرده بودند و شسته بودند و بسته بندی هم کرده بودند..

تماس گرفتیم با زن دایی و گفتیم مساعد هستید بیایم یه سر بهتون بزنیم؟

خیلی خوشحال شدند

ساعت حدود 3 بود گفتیم یک ساعت دیگه میرسیم خدمتتون

به خاله و آلاله هم زنگ زدیم که میاین بریم؟

که اونا برنامه پارک با دوستاشون را داشتند و کلی ناراحت شدند که چرا زودتر نگفتیم ... به خصوص خاله جون خیلی دلش میخواست بیاد!!!

خلاصه داشتیم لباس میپوشیدیم !!!!!!!!! که دختر دایی ِ مامان تماس گرفتند و فرمودند میشه امروز نیاین و کسی نیست پذیرایی کنه!!!!!!!

مامانم گفتند نیاز به پذیرایی نیست میخوایم یه سر به زن دایی بزنیم و زیاد مزاحمشون نمیشیم

دخترشون گفتند : اگه اشکال نداره 5شنبه بیاین.. یا جمعه بیاین...

ما هم که 5شنبه جمعه برنامه نامزدی و مهمونی داریم...

دیگه گفتیم انشاله تو یه فرصت دیگه باهاتون هماهنگ میشیم و اینگونه شد که نشد

ای امان از پیری....