روزانه های یک تریکو تیلو مانیا

میخواهم باز از خودم بنویسیم

روزانه های یک تریکو تیلو مانیا

میخواهم باز از خودم بنویسیم

برای جناب جازی

  سلام

روزتون بخیر

فکر نکنید که جای خالیتون به چشم نمیاد

و فکر نکنید که من اگر شلوغ هستم متوجه اینکه دیگه حضور ندارید و کامنت نمیگذارید نمیشم

درسته که در جواب کامنتتون نوشتم از مقایسه ای که کردید خوشم نیومد

ولی فکر نکنم یه اختلاف سلیقه یا حتی کمی بحث مخالف میل مون باعث بشه یه دوستی چند ساله بهم بخوره

به نظرم باید برگردید و هرروز به من سربزنید و منو دعوا کنید برای ننوشتن روزانه هام

و به من این اجازه را بدید که با همین لحن رک و بدون پرده هرجایی اجازه داشته باشم نظرم را بیان کنم و اگه از چیزی خوشم نمیاد رو راست بگم

دوست واقعی مگه همین نیست؟

من از هر چی دلخور بشم به صراحت بیان میکنم

به نظرم شما هم همین کار را بکنید

براتون آرزوی صحت و سلامتی دارم

تیلوتیلو چهارشنبه 2 آبان 1403 ساعت 15:20
نظرات 4 + ارسال نظر
رضوان پنج‌شنبه 3 آبان 1403 ساعت 07:03 https://nachagh.blogsky.com/

تیلو جان!دلگیری کامنت گذاران محترم نه تنها از طرز تفکر و طرز بیان شما که به سبب عقاید خودشان هم است.در بین روان پزشکان دیدم علل بیمار روانی شدن ها را مولتی فاکتوریال مینامیدند.از آن به بعد خیالم راحت شد این من نیستم که باعث اطرافیانم میشموبعضی ها دل نازکند به قول شقایق دهقان «اونم من حساس».بعضی لبریزند «تصور لیوان پر آب که فقط یه قطره باعث سر ریز شدنش میشه»بعضی انبار باروت که جرقه ای به انفجارش می کشاند.من که متوجه کدرورت کسی اینجا نشده ام(شاید چون کم پیدا شده ام)ولی برای به چالش کشیدن خود،اجازه نامه صادر کردن،ممکنست باعث پشیمانی شود.روابط تان با دوست مجازی« شکر آب »مباد.

رضوان جانم چقدر خوبه که هستی...

آزاده جمعه 4 آبان 1403 ساعت 00:25

ااا من چرا بهش حسودیم شد
اصلن هم قهرم
قهر قهر تا روز قیامت

فدای تو دخترجان
تو حسودی کن... من حسودیت را دوست دارم
میتونم برای حسودیات دنیا دنیا پست اختصاصی برام بنویسم

مادر خونه یکشنبه 6 آبان 1403 ساعت 14:00

تیلو جان سلام
آبانت بخیر
تیلو این غیبت ایامت رومیخوام بندازم گردن سرفیس محبوبت
که باعث شده تیلوی مجازی کمرنگ بشه

سلام به روی ماهت
زندگیت پر از خیر و سلامتی
سرفیس جان گناهی نداره ... خودم باید حواسم به روزانه هام باشه

جازی دوشنبه 7 آبان 1403 ساعت 12:11

با سلام
با درود به دوست خوبم تیلویی عزیز
من قبلا بارها گفته ام که من زود رنج هستم اما کینه ای نیستم زود ناراحت میشم و زود هم فراموش می کنم نیامدن من دلیل بر قهر و رنحش نبوده و نیست
این مدت درگیر کارهای ساختمان و مشکلات ان بودم و هنوز هم خل نشده برای خانم که مشکل ساییدگی شدید زانو دارند روزانه چهل تا پله بالا و پایین رفتن واقعا سخت است و البته پله ها هم کمی تا قسمتی بلند و غیر استاندارد هستند درگیر حل کردن مشکلات اسانسور بودم و واسطه بین مالک قبلی ساختمان و تعمیر کار اسانسور و سایر ساکنین ساختمان
همینطور چنذ روزی مهمان داشتیم و سرگرم خرید و پذیرایی و مهمانداری و شما هم اضافه کنید مشکلات بیماری کلیه و...
و گرنه ما به جهانی نفروشیم مویی از سر دوستــــــــــــــــ

سلام دوست جان
متشکرم
خدا را شکر که قهر نکردید و نرجیدید
خب خدا را شکر... روزمرگیها که جاری باشه یعنی زندگی هست... الحمدلله
انشاله بلا از خودتون و عزیزانتون دور باشه

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد